Italija - SFR Jugoslavija 2:0 (Riva 12, Anastasi 31)
Italija: Zof - Anastasi, Burgnik, Pićio, Gvarneri - Faketi, Domengini, Salvadore, Macola - Riva, Rosato.
SFR Jugoslavija: Pantelić - Fazlagić, Damjanović, Paunović, Holcer - Pavlović, Aćimović, Trivić, Hošić - Džajić, Musemić.
U prvom finalu takmičenja 1968. godine, koje se od tada zove Evropsko prvenstvo u fudbalu, Italija je slavila sa 2:0 protiv SFR Jugoslavije, i to u jedinom šampionatu na kojem su odigrana dva finala. U prvom između istih rivala nije bilo pobjednika nakon produžetaka (1:1), pa je novi meč trebalo odigrati nakon 48 sati. Selektor „azura” Ferućio Valkaređi je na Olimpiko izveo startnih 11 sa petoricom novih igrača, a ključan je bio Luiđi Riva. On je u 12. minutu načeo mrežu Ilije Pantelića, da bi konačnih 2:0 postavio Pjetro Anastazi u 31. minutu.
Italijani su na nevjerovatan način došli do finala sa Jugoslavijom, pošto su polufinalni duel sa Sovjetskim savezom na „San Paolu” u Napulju dobili bacanjem novčića. Nakon 120 minuta nije bilo pogodaka, pa je odlučeno da „pismo-glava” odluči prvog finalistu 5. juna 1968. U drugom polufinalu, SFR Jugoislavija je golom Dragana Džajića u 86. minutu u Firenci, eliminisala zvaninog svjetskog prvaka, Englesku. Engleska se pobjedom nad SSSR-om (2:0) domogla bronze.
Za razliku od prethodnih Kupova nacija, četiri selekcije su se za završni turnir u Italiji, morale kvalifikovati takmičenjem po grupama.
Najbolji strijelac bio je Dragan Džajić sa dva gola.
Idealni tim: Dino Zof (Italija) - Mirsad Fazlagić (SFRJ), Đakinto Faketi (Italija), Albert Šesternjev (SSSR) - Bobi Mur (Engleska), Ivica Osim (SFRJ), Sandro Macola, Anđelo Domengini (Italija), Džef Harst (Engleska), Luiđi Riva (Italija), Dragan Džajić (SFRJ).
Bonus video:
