Na ovogodišnji Trg pjesnika u Budvi stigla je i Dana Todorović, mlada beogradska spisateljica, koja je sa romanom “Park Logovskoj” bila najveće književno iznenađenje u Srbiji u prošloj godini. Kako je istakla kritika, romanom zasnovanim na “kafkijanskoj i orvelovskoj atmosferi, temeljno napisanim kao da mu je sricano svako slovo i riječ, u srpsku književnost ugrađeno je još jedno suvereno ime, Dana Todorović”.
“Park Logovskoj” bio je u najužem izboru za ovogodišnju Ninovu nagradu, a njen prvi roman “Tragična sudbina Morica Tota” preveden je na njemački i engleski jezik. Dana Todorović poznata je i po svojim kratkim pričama, po prevodilačkom radu u oblasti filma i pozorišta, a neizostavni dio njene profesionalne i privatne biografije je i činjenica da je “Park Logovskoj” posvetila svom ocu,čuvenom glumcu Bori Todoroviću. Mlada autorka i Jasna Novakov Sibinović, urednica izdavačke kuće “Geopoetika” koja je objavila ovaj roman, priredile su na Trgu pjesnika pravi literarani događaj.
Predstavljajući radnju romana i njegovog glavnog junaka - uvaženog šahovskog velemajstora Sopoćina koji pristiže u Park Logovskoj gdje će se održati višednevni turnir, Jasna Novakov Sibinović istakla je da nije po srijedi uobičajeno šahovsko takmičenje. Taj velemajstor „intelektualnog sporta“ igraće protiv šarolike galerije likova koji zajedno predstavljaju narod. Iza ovog turnira krije se jedan čitav metafizički svijet. Taj svijet nam otkriva šta je to što kriju šumarak, veliki časovnik i kula tog naizgled običnog parka što će junaka vući u svoju utrobu…
“Park je mjesto unutrašnjeg preobražaja glavnog lika - proces koji nije lišen bola i neprijatnosti, ali koji je i te kako vrijedan truda. Za čitaoce koji su željni spoljnih 'duhovnih' odrednica, ovu priču prate citati iz hrišćanstva, budizma i taoizma, ali je u suštini ovo jedna ljudska priča u najjednostavnijem smislu te riječi - o radosti, ljubavi, svjetlosti…”, rekla je Dana Todorović, ističući da je prednost tog metaforičnog svijeta u tome što ostavlja čitaocu slobodu da sam sebe pronađe u metafori, odnosno da značenje i poruku oslušne u skladu sa težnjama sopstvene duše.
Svoje oslanjanje na ruske junake, iako se školovala u Americi i Engleskoj i ima dva maternja jezika (njena majka je Amerikanka), Dana Todorović objašnjava time što voli rusku literaturu, koju je obožavao i njen otac, veliki glumac Bora Todorović, što je njena duša ipak tu negdje, i što je u ovom romanu imala potrebu da unese malo lakoće i gogoljevskog humora, koji je za nju vrhunac duhovitosti.
“Ovaj roman je jedna iskrena ispovijest, priča koja ne može da bude iskrenija, koja nas koji živimo u ovim suludim vremenima, sa ovim izopačenim vrijednostima, negdje vraća onim pravim plemenitim vrijednostima. Mislim da svako ko živi u ovom vrmeenu i ko je živio u bilo kom vremenu koje nosi neke tendencije, možda može da se nađe u tome i pronađe neki svoj možda malo ljepši put, možda tu svjetlost na kraju tunela. Poruka knjige je da šta god da nam se dešava u životu, da sebe prihvatimo, da prihvatimo taj naš put, da ne bježimo, da ne budemo stalno uslovljeni moranjima i trebanjima spoljnog svijeta. A stvarno smo time uslovljeni od malena, od kada se rodimo. Poruka je da poslušamo svoj unutrašnji glas, kakav god on bio i da shvatimo da smo mi unikat u tome, da je naš put samo naš, da je on pravi, i da niko ne može da nam sugeriše da ne postoji taj autoritet koji može da nam kaže da li jesmo ili nijesmo na prvom putu. Važno je da volimo ono što radimo da bismo našli neki unutrašnji sklad. Ako to ne radimo, pući ćemo u jednom trenutku, i važno je da to uvidimo na vrijeme, zato štomnogi ljudi to shvate ek na kraju života - Bože, imao sam jedan jedini život da proživim. To je ono što ljudi ponekad ne razumiju, i na kraju zapravo ne znaju gdje su svoj život potrošili - na očekivanju od drugih, od društva, političara…, a ne na slušanju sebe i sopstvenih želja i potreba”, istakla je Dana Todorović.
Bora nije dočekao da pročita roman
“Park Logovskoj” Bora Todorović, nažalost, nije dočekao da pročita.
“Roman je jedna od onih veoma ličnih posveta koju samo onaj kome je namijenjena može u potpunosti da razumije, a nastala je iz jednog, za mene, veoma posebnog trenutka bliskosti prije nego što je moj otac napustio ovaj svijet. Bora je, inače, bio veoma zainteresovan za moju književnu karijeru i sa velikim nestrpljenjem je čekao na taj drugi roman. Često mi je, iz one najčistije roditeljske želje da mu dijete bude uspješno, sugerisao: “Jao, samo da ti ovaj roman bude deblji od prvog... djelovaće, nekako, impozantnije. I ubaci malo više dijaloga, narod to voli, biće lakše za čitanje...”.
"Bora je bio izrazito duhovit i zabavan otac, i mogu samo da se nadam da je makar djelić tog duha prenio i na mene”, istakla je književnica.
Veče i besjeda Vide Ognjenović večeras na Trgu pjesnika
Književni program Grada teatra nastavlja se večeras u 21 sat, kada će budvanska publika imati priliku da čuje još jednog izuzetnog gosta jubilarnog festival – Vidu Ognjenović, dramatičarku, pisca, esejistu, pripovjedača, pozorišnu rediteljku, čija ostvarenja čine dio najbolje istorije Grada teatra.
Tokom tri decenije postojanja festivala, Vida Ognjenović potpisala je drame i režiju čitavog jednog “mediterasnog budvanskog kruga”, koji čine danas već kultne predstave “Kanjoš Macedonović” (1998, 2011), “Trus i trepet” (1994), “Jegorov put” (2000), “Don Krsto” (2007). Značaj ostvarenja Vide Ognjenović svjedoče i dvije nagrade Grada teatra – “Stefan Mitrov Ljubiša” za književno stvaralaštvo, i Nagarada “Grad teatar” za doprinos pozorišnoj umjetnosti.
Bonus video:
