U subotu, u četvrtfinalu Eura, sastaju se dvije istinske, možda i jedine evropske fudbalske super sile, najtrofejnije selekcije Starog kontinenta, reprezentacije koje su mijenjale i diktirale trendove, mijenjale igru taktičkim revolucijama, koje su predmet izučavanja i analiza u fudbalskoj istoriji...
Njemačka i Italija imaju po četiri svjetske i ukupno četiri evropske titule, ukupno 14 puta igrale su u finalima Mundijala...
Takve mega-selekcije morale su da igraju i mega-utakmice na velikim takmičenjima.
Kuriozitet nad kuriozitetima jeste činjenica da na najvećim takmičenjima, Italija nikada nije izgubila od Njemačke!
Ukupno 33 utakmice, 15 pobjeda Italije, deset remija i osam njemačkih trijumfa, svi u prijateljskim utakmicama.
Tri duela dva evropska giganta imaju posebno mjesto u fudbalskim analima.
Italija - Njemačka 4:3, polufinale SP 1970.
Stadion „Azteka“, Meksiko siti, 17. jun 1970. Polufinale Mundijala, pred tačno 102 hiljade 444 gledaoca.
Sedam golova, pet u produžecima i pobjeda „azura“ u drami, koju mnogi nazivaju Utakmica vijeka (Italijani - Partita del Secolo; Njemci: Jahrhundertspiel).
Na čuvenom meksičkom stadionu, na kome su odigrana dva finala Svjetskih prvenstava, na kome je Maradona postigao dva najpoznatija gola svih vremena, protiv Engleske u četvrtfinalu 1986, i danas stoji ploča posvećena njemačko-italijanskom fudbalskom ratu.
„Azteka stadion odaje počast nacionalnim timovima Italije i Njemačke, učesnicima Svjetskog prvenstva 1970. godine, akterima Utakmice vijeka“, piše na njoj.
Podaci o strijelcima i preokretima ne mogu da opišu žestinu borbe u meksičkom hramu fudbala. Franc Bekenbauer je, recimo, od 65. minuta igrao sa iščašenim ramenom i bandažiranom rukom, nakon faula Pjerluiđija Ćere. Nije želio da napusti teren, jer je njegov tim već izvršio dvije dozvoljene izmjene.
Italijani su vodili od osmog minuta, golom Boninsenje, legende Intera, a Njemci izjednačili, po običaju, u 90. pogotkom Šnelingera, defanzivca Milana.
U produžecima postignuto je pet golova. Njemci su preokrenuli u 94. minutu, preko Milera (Bajern), izjednačio je Burgnič (Inter), a Riva (Kaljari) ponovo donio prednost „azurima“.
U 110. minutu Miler je izjednačio, a minut kasnije Đani Rivera, Milanov „zlatni dječak“, donio pobjedu Italiji i plasman u finale.
Italija u finalu izgubila od Brazila 4:1, a Njemačka u meču za treće mjesto savladala Urugvaj 1:0.
Italija - Njemačka 3:1, finale SP 1982.
„Azuri“ su na španski Mundijal ispraćeni pod sjenkom prvog skandala oko namještanja utakmica koji je 1980. godine potresao zemlju, a za posljedice imao izbacivanje Milana i Lacija u Seriju B i suspenziju velikog broja fudbalera.
Među njima je bio i Paolo Rosi, tada napadač Peruđe...
Italijani su na italijanski način prošli grupu (tri remija, sa Poljskom, Peruom i Kamerunom), već prežaljeni dočekali mečeve drugog kruga, a pobijedili Brazil i Argentinu, prije nego što su u polufinalu savladali Poljsku.
Njemačka je imala neviđen kiks u grupi, poraz od Alžira, ali je preko Čilea, Austrije, Španije i Engleske, te Francuske, koju je pobijedila u polufinalnom penal-ruletu, zakazala duel sa Italijom.
„Santjago Bernabeu“, 11. jula 1982.
Dok su momci Enca Bearcota, igrama u drugoj fazi, postali heroji nacije, generacija njemačkih igrača, koje je sa klupe vodio Jup Derval, u domovini nije bila omiljena kao prethodne.
Za njemačke „ukuse“, bilo je suviše ekstravagancije i nadmenosti u ponašanju, a intervju za njemačku televiziju, koji je Pol Brajtner dao na obodu hotelskog bazena, okružen turistima- kupačima, bio je odraz njegovog i njihovog nepoštovanja javnosti.
Njemci su, ipak, stigli do finala, ali nisu imali šansi protiv patriotski i fudbalski motivisanih rivala.
Kabrini je u prvom poluvremenu promašio penal, ali Rosi, koji je na SP otišao nakon samo tri odigrane utakmice za Juventus u sezoni 1981/82, nakon odležane suspenzije, Tardeli i Altobeli donijeli su Italiji nedostižnih 3:0, koje je ublažio Brajtner.
Scena u kojoj predsjednik Italije Sandro Pertini iz svečane lože slavi pobjedu i titulu jedna je od najemotivnijih u istoriji fudbala.
Italija je osvojila treću titulu prvaka svijeta, prvu u modernoj eri, prvu od 1938. godine.
Italija - Njemačka 2:0, polufinale SP 2006.
Slično kao i 1982. godine, Italiju je uoči Mundijala, čiji je domaćin bila Njemačka, prodrmao korupcionaški skandal, najveći svih vremena – Kalćopoli.
Na dan polufinala, 4. jula 2006, tužilac Italijanske fudbalske federacije zatražio je da Juventus, Fiorentina, Lacio i Milan, zbog umiješanosti u namještanje utakmica budu izbačeni iz Serije A.
U mračnoj atmosferi klupskog fudbala, „azuri“ Marćela Lipija donijeli su svjetlost...
Polufinale je zakazano na „Vestfalenu“ u Dortmundu, gdje Njemačka nije izgubila nijednu od 14 utakmica (13 pobjeda i remi), ali je igrala pod pritiskom domaće javnosti, protiv tradicije, tima koji je od starta turnira imao šampionski karakter i od koga je izgubila prijateljski meč u Firenci 4:1, samo nekoliko mjeseci ranije.
U utakmici punoj takmičarskoj naboja, najbolje je ostavljeno za produžetke. Italijani su dva puta pogađali okvir gola (Đilardino i Zambrota), prije nego što su Groso i del Pjero u 119. i 121. minutu iz dva briljantna kontranapada odlučili meč.
„Ovaj teški dan za italijanski fudbal, završen je neviđenom euforijom“, pisala je „Gazeta delo sport“, dok je njemački „Bild“ bio emotivan prema izabranicima Jirgena Klinsmana, naslovima „Vi ste naši heroji“ i „Plačemo za vama“.
Italija je u finalu pobijedila Francusku, nakon penala, osvojila četvrtu svjetsku titulu, a Njemačka u borbi za treće mjesto ostvarila utješnu pobjedu nad Portugalom 3:1.
Balotelijev šou u Varšavi
Posljednji duel na velikim takmičenjima, Italija i Njemačka odigrale su u polufinalu Eura 2012. u Varšavi.
Italija je slavila 2:1, uz dva gola Balotelija. Strijelac za Njemačku bio je Ozil iz penala.
Pored Ozila, na tom meču od sadašnjih reprezentativaca igrali su Nojer, Boateng, Humels, Švajnštajger, Kedira, Kros, Podolski, Gomez i Miler.
Italijani su, s druge strane, promijenili tim, a sjutra će kao i prije četiri godine u ekipi biti Bufon, Kjelini, Barzalji i Bonući. Igrao bi i De Rosi, da nije povrijeđen, kao i Mota, da nema parne kartone.
Bonus video:
