Dvije komedije obilježile su takmičasrki program 69. Kanskog festivala.
Po riječima filmskog kritičara i pisca Jurice Pavičića (Jutarnji list) obje su evropske i obje su - dobre.
“Ali, osim toga imaju još nešto zajedničko, što je jako rijetko: za oba se filma može reći da nešto slično još nismo vidjeli. Prvi od ta dva filma je francuski “Ma Loute” Bruna Dimona, a drugi njemački “Toni Erdmann” rediteljke Maren Ade.
“Ma Loute” Bruna Dimona (1958), režisera koji se krajem 90-ih upravo u Kanu proslavio filmovima “Isusov život” i “Ljudskost” te je od tada stalni gost na ovom festivalu. Dimon po pravilu snima filmove s neprofesionalnim glumcima, u svojoj rodnoj francuskoj Flandriji, i koristi krimi zaplete da bi se bavio religijskim i metafizičkim pitanjima.
“Dimonov novi film ima sve to - i Flandriju, i naturščike, i krimić - no s jednom razlikom. Ovaj put, riječ je o bizarnoj, stilizovanoj komediji”, piše Pavičić.
“Ma Loute” je priča o dvije porodice - na jednoj strani su Van Petegemovi, bogati industrijalci koji ljetuju u vili na obali Lamanša. Na drugoj su Brufortovi, bijedni ribari koji žive tako što na plaži za vrijeme osjeke skupljaju dagnje. Sin Brufortovih zagleda se u lijepu kći bogatih Petegemovih. U međuvremenu, cijela je rivijera je uznemirena jer se ređaju nestanci turista. Dolaze detektivi, ali tajnu nestanka reditelj otkriva na samom početku, a to je da su siromašni Brufortovi zapravo kanibali koji otimaju turiste i kuvaju ih u brudetu.
Druga komedija, film “Toni Erdmann” rediteljke Maren Ade, oduševila je kansku publiku.
“Riječ je o zasad najvećem otkriću ovogodišnjeg Kana, a koliko ushićenje oko 'Toni Erdmanna' vlada, svjedoči i činjenica da je u anketi 20 kritičara koju tradicionalno sprovodi časopis 'Screen' njemački film dobio prosječnu ocjenu 3,8 na skali od 0 do 4”, piše Pavičić.
Junakinja “Toni Erdmanna” je Ines, mlada Njemica koja radi kao menadžer u ogranku njemačke kompanije u Bukureštu. Ines je oličenje klišea o Njemcima: radna, savjesna, nema smisla za humor i teško pokazuje emocije. Ines u životu ima problem, a to je neodgovorni otac spadalo koji je upravo izišao iz zatvora. Jednog dana, otac posjećuje kćerku u Bukureštu, a ona ga s teškom mukom isprati kući. Ali, on ostaje u Bukureštu, uvaljuje se u krugove u kojima se Ines kreće, i počinje da se predstavlja lažno kao Toni Erdmann, poslovni čovjek iz Njemačke. Kćerka čuva očevu prevaru kako bi izbjegla blamažu, ali uskoro sva iznenađena shvta da joj uz “Erdmannovu” pomoć stvari idu bolje u životu.
“Svašta čovjek u Kanu doživi, ali da mi je neko rekao da će se ljudi euforično smijati njemačkoj komediji od 160 minuta, mislio bih da su sišli s uma. Ali, dogodilo se. 'Toni Erdmann' ovdje je na press projekciji publika dvaput usred filma prekidala aplauzom, a vrhunac euforije se dogodio u sceni kada otac natjera preozbiljnu kćerku da na tulumu pjeva Vitni Hjuston dok nju slama stid. 'Toni Erdmann' spada u one filmove za koje pojma nemate gdje će vas odvesti. Riječ je o najoriginalnijem i najneočekivanijem filmu na festivalu do sada”, piše Jurica Pavičić.
Uz spomenute filmove, u takmičarskom programu prikazana su još tri naslova. “American Honey” Britanke Andree Arnold film je ceste koji prati skupinu tinejdžera koju lutaju Srednjim Zapadom kao putujući trgovci pretplatama za časopise. “Bolest stijena” (Mal de pierres) Francuskinje Nikol Garsija kostimirana je melodrama u ambijentu Pirineja. “Sluškinja” kultnog korejskog režisera Park Čan-vuka je, pak, erotski triler nastao prema romanu “Fingersmith” britanske autorice istorijskih krimića Sare Voters. Park Čan-vuk - režiser kultnog “Oldboya” - radnju je romana premjestio u Koreju 30-ih godina pod japanskom okupacijom. Riječ je o zamršenom trileru koji nema samo jedan, nego čak dva šokantna obrata, pripovijedan je iz tri perspektive, a okosnicu mu čini žestoka i vizuelno eksplicitna lezbijska romansa. Ima tu - dakako - i za Parka tipičnog sadizma te brutalnih osveta. Ipak, ističu kritičari u prvim rekacijama, film se nikad ne pomakne dalje od sjajno uglancane eksploatacijske dosjetke.
Bonus video:
