Osjećam se kao Mediteranac i 'utemeljen' sam u ovom podneblju, iako se to direktno ne vidi iz mojih pjesama, koje su mračne, ali se lako čitaju, što znači da im je struktura prozračna, kazao je Petar Vukotić na promociji njegove zbirke poezije “Zglenula meja i druge zb(i)rke”, koja je održana u hercegnovskoj Dvorani Park.
Njegovu poeziju karakteriše subverzivni poetski iskaz, preplitanje nadrealnog sa realističkim, jaki uticaji alternativnog i pobunjeničkog rokenrola, cinični otkloni od konvencija. Vjeruje u društveni angažman poezije i umjetnosti, inspiraciju crpi iz modernih muzičkih izraza ali i slikarskih pravaca moderne umjetnosti: ekspresionizma, dadaizma, nadrealizma, a književni uzori su mu Danil Harms i Čarls Bukovski.
“U Vukotićevoj zbirci poezije vidi se i odjek spoljnog svijeta i dešavanja na ovim prostorima, koji nužno ostavljaju trag u pjesniku... Sa druge strane se vidi jedna vrsta intimnog razvoja umjetnikove dijalektike i ličnog života koji se mijenja godinama. On podjedanko dobro savladava sve različite pjesničke registre. U njegovoj poeziji ima dosjetke, duhovitosti, kalambura, poigravanja jezikom, čak na ekstremno dobar način, ali i lirike koja je u pojedinim trenucima vrlo eksplicitna”, ocijenio je književni kritičar Teofil Pančić.
Dramski pisac Stevan Koprivica mnoge od Vukotićevih pjesama vidi kao scenario za film, te da najboljom odlikom njegovog pjesništva smatra upravo tu vizuelnost i apsurd, odnosno obrte koje ima u poeziji uz iracionalno i nadrealno.
Stihove Petra Vukotića govorio je glumac Miloš Pejović.
Bonus video:
