Specijalno tužilaštvo zatražilo je od Opštine Budva i gradskog Vodovoda svu dokumentaciju o učešću firme “Moninvest”, povezane sa pritvorenim Svetozarom Marovićem u milionskom projektu izgradnje postrojenja za desalinizaciju morske vode na rtu Zavala.
Postrojenje koje je na kraju koštalo osam miliona eura, nikada nije profunkcionisalo u punom kapacitetu, a Opština i Vodovod na kraju moraju da vrate gotovo pet miliona eura kredita, za koje je lokalna uprava iz njoj znanih razloga garantovala privatnoj firmi.
Budvanska kompanija „Moninvest“, manjinski akcionar u firmi Zavala invest, koja je na rtu započela projekat izgradnje apartmanskog kompleksa, bila je zajednička firma Marovića i njegovog partnera Dragana Sekulića, jednog od nepravosnažno osuđenih u aferi „Zavala“.
Tužioce posebno zanima, veza ove firme sa dva milionska projekta Opštine - gradnjom Akva parka na brdu Topliš, kao i njenog učešća u gradnji postrojenja za osmozu na Zavali.
Tužilačka istraga proteklih mjeseci usmjerena je upravo na gradnju postrojenja za desalinizaciju. Ispitano je više osoba, a posebno veza Marovića sa ovim unosnim poslom, u kojem je Opština ostala kratkih rukva.
Priča počinje 2006. kada gradski Vodovod raspisuje tender za izbor partnera za gradnju fabrike za preradu morske vode na Zavali. Sa odabranom firmom “Montenegro osmoza”, godinu kasnije se zaključuje ugovor na 20 godina. Iza ove firme stoje makedonski državljani. Opština Budva, odnosno Vodovod obavezuju se da po izuzetno nepovoljnim uslovima godišnje otkupljuju gotovo dva miliona kubika po 98 centi.
Tada regionalni vodovod još nije stigao u Budvu.
Tužilaštvo posebno interesuju veze “Moninvesta” i “Montenegro osmoze”.
Krajem januara 2007. “Moninvest” uzima dva miliona eura kredita kod Prve banke, namijenjenih za gradnju Akva parka na brdu Topliš. Marović postaje četiri mjeseca kasnije dio “Moninvesta”, kada ulazi i u priču sa ruskom kompanijom “Miraks”, prvo oko prodaje zemlje, a potom i gradnje apartmanskog naselja na Zavali.
Ipak, prema saznanjima “Vijesti”, kompletan dvomilionski kredit od Prve banke nije usmjeren u Akva park. “Moninvest” za to troši oko 1,2 miliona eura, a ostatak od oko 700 hiljada eura, ulaže u “Montenegro osmozu” na Zavali.
“Montenegro osmoza” je u obavezi da izgradi postrojenje i opremi ga, dok Opština sa dva miliona eura investira u gradnju infrastruktre - prilaznog puta, bunara, trafostanice… Način trošenja tog novca, tema je petogodišnjeg maratonskog sudskog spora u aferi “Zavala”, gdje su optuženi opštinski čelnici.
Projekat desalinizacije predstavlja jedan od najzamršenijih, pa je i za tužioce izazov da uđu u trag tokovima novca, koji je završavao u privatnim rukama, ostavljajući milionske obaveze Opštini Budva.
Ubrzo, “Montenegro osmoza” netragom nestaje iz cijelog projekta, pa od 2008. postrojenje na Zavali, preuzima firma „“WTE Desalinizacija morske vode”, iza koje stoji osnivač registrovan u Njemačkoj.
“WTE” zaključuje sa Hipo Alpe Adria bankom 7. maja 2008. ugovor o dugoročnom kreditu od 5,3 miliona eura. Kredit je odobren za kupovinu i postavljanje postrojenja za desalinizaciju morske vode. Postrojenje se pušta u pogon kada počinje i fakturisanje računa gradskom Vodovodu.
Međutim, krajem 2008. u priču ulazi Mediteran WTE, zajednička firma Opštine Budva i Španca Rubena Eskudera. Ta firma sa HAAB i “WTE Desalinizacija morske vode” zaključuje ugovor o pristupanju dugu, odnosno preuzimanju kredita od 5,3 miliona eura.
Skupština opštine Budva 30. decembra 2008. donosi odluku o pristupanju društvu “Mediteran WTE” i postaje vlasnik sa 49 odsto osnivačkog kapitala, dok ostatak pripada Rubenu, slobodnom fotografu koji živi u dalekom Mjanmaru.
Glasovima odbornika DPS i SDP, Skupština opštine tada još jednom kardinalno griješi - donosi odluku o davanju garancije na dugoročno zaduženje preduzeća “Mediteran WTE” za dobijanje kredita u zbirnom iznosu od 8.358.369,36 eura, od čega 5.300.000 prema HAAB. Krajem juna 2010. zaključuje se ugovor o solidarnom jemstvu - HAAB (povjerilac), “WTE Desalinizacija morske vode” (dužnik), “Mediteran WTE” (pristupnik dugu) i Opština Budva i JP Vodovod i kanalizacija (solidarni jemci) - na iznos od 5,3 miliona eura plus pripadajuća kamata za grejs period od 372.399,47 eura.
Opština i Vodovod su se obavezali da će banci ispuniti obavezu dužnika “WTE Desalinizacija morske vode” i “Mediteran WTE”.
Opština i Vodovod 1. avgusta 2013. zaključuju sporazum o razgraničenju obaveza po osnovu ugovora o solidarnom jemstvu.
Na dan potpisivanja sporazuma preostali dug iznosio je 4.490.336,93 eura, od čega obaveze Vodovoda iznose 2.124.282,10 eura, a Opštine 2.366.054,83 eura. Međutim, 6. oktobra 2014. potpisan je novi sporazum između Opštine i Vodovoda za razgraničenje obaveza. Stanje duga na dan potpisivanja sporazuma je bilo 3.272.621,91 euro, od čega dug Opštine 1.531.197,71, a Vodovoda 1.740.424,20 eura.
Vodovod je prije godinu i po potpisao i vansudsko poravnanje, kojim je za 600 hiljada eura otkupio postrojenje na Zavali, ali još nije izvršena primopredaja.
HAAB je prije dva mjeseca blokirala račun Opštine kako bi naplatila dugovanje, dok je gradski Vodovod morao uoči Nove godine da uzme kredit, da bi vratio svoj dug.
Moninvest dobro zaradio od posla sa Polanskim na Zavali
Marovićev posao na Zavali započeo je dovođenjem najmlađeg ruskog milijardera Sergeja Polonskog, a iz tog biznisa njegova firma “Moninvest” dobro je profitirala.
“Moninvest” je prije ulaska Marovića, u aprilu 2007. kupio od sedam vlasnika 44.143 kvadrata na Zavali.
Rusko-crnogorski biznis, započinje 25. juna 2007. kada je zaključen ugovor između “Moninvesta”, tada u vlasništvu potpredsjednika DPS Svetozara Marovića i Dragana Sekulića i preduzeća "Slav in" vlasništvo Vjačeslava Lejbmana, o kupoprodaji zemlje na rtu Zavala.
“Moninvest” i “Slav in” su 17. oktobra 2007. godine osnovali zajedničko preduzeće “Zavala invest”, gdje je Sekulić imao 26 a “Slav in”, čiji je osnivač “Miraks Balkan” 74 odsto. Lejbman je bio glavni čovjek Polonskog čija je tada najjača građevinska korporacija “Miraks” preuzela posao na Zavali.
Prema odredbama tog ugovora, firma "Moninvest" prodala je preduzeću "Slav in" 51 odsto nekretnina na Zavali za 20 miliona eura. U ugovoru je precizirano zajedničko ulaganje i zajednička gradnja, prema kojem će profit dijeliti 74 odsto "Slav in", a 26 odsto "Moninvest".
Sekulić je svoj udio prodao Rusima za deset miliona eura i izišao iz firme 8. maja 2008. godine. Rusi su mu tada platili samo 2,5 miliona eura, od čega je on svom bivšem ortaku u “Moninvestu” Svetozaru Maroviću platio 200.000 eura od ukupno milion, koliko je trebalo da mu isplati do kraja te godine.
Cijela priča propada 2009, kada “Miraks” bankrotira, a u “Zavala invest” se uvodi stečaj.
Bonus video:
