Gluma u pozorišnim komadima za djecu traži pravu, iskrenu i nepatvorenu emociju, prirodno stanje lika, tvrdi glumac Dejan Đonović koji nastupa u predstavi “Modro blago” Gradskog pozorišta, kojom je otvoreno 15. jubilarno izdanje Dečjeg pozorišnog festivala “Pozorište Zvezdarište” koje se pod sloganom “Odrastanje”, održava od 15. do 21. novembra u Beogradu.
Ova predstava nastala je po motivima romana Dušana Kostića, dramatizaciju je uradio Stevan Koprivica, a režiju potpisuje Staša Koprivica. Radnja romana I predstave vezana je za Herceg Novi, i najveći dio autorske ekipe je iz tog grada, što mu daje meditreransku dimenziju i miris.Predstava ima elemente bajke koja obrađuje fenomen vječite borbe dobra i zla i poručuje da je pravo blago nematerijalne prirode, i da su to ljubav i prijateljstvo.
Đonović igra uglavnom u predstavama za djecu iako u svojoj biografiji bilježi i značajan broj pozorišnih uloga za stariju publiku. “Danas nema razlike u predstavama i glumi za djecu i odrasle, samo je važno da glumac što prirodnije prenese emocije, stanja i htjenja lika koga glumi. Da bi publika ostala sa vama tokom predstave mora da vam vjeruje svakog trenutka. Kod djece je to još izraženije, jer oni još uvijek nisu uvježbani i naučeni da trpe i zato vrlo otvoreno pokazuju da im predstava ne “drži” pažnju ili im se ne sviđa.
Za sebe kaže da je prevashodno pozorišni glumac. Glumi u 17 aktuelnih predstava u Gradskom pozorištu, Zetskom domu, Barskom ljetopisu, Hercegnovskom pozorištu,… “Spadam u onu grupu glumaca za koga je važno sa kim radim, da li imamo isti senzibilitet ili isti doživljaj neke teme. Važno je naći zajedničke “kanale” sa rediteljem, naročito ako u početku imate različito viđenje od njegovog. Dešavalo mi se, istina rijetko, da se ne složim sa rediteljem zato što ne dijelim njegovu ocjenu i tumačenje teme koju postavlja na scenu ili kako je on zamislio lik kojim glumim i zato sam odbijao uloge, Nekada sam bio u pravu, nekada i ne…”
Ističe da je radio sa značajnim rediteljima Egonom Savinom, Jagošem Markovićem, Dinom Mustafićem, Arpadom Šilingom koji je u Kraljevskom pozorištu Zetski dom, po autorskom tekstu režirao “Dokle pogled seže”. “Genijalan čovjek, ljevičar, društveno angažovan umjetnik koji tvrdi da je misija pozorišta da bude instrument kojim se moramo boriti za bolji i pravedniji svijet, što je u skladu i sa mojim svjetonazorom”, kaže glumac. Ističe da je rad sa Šilingom bio dragocjeno iskustvo, jer je reditelj tokom improvizacija sa glumcima, uz njihove komentare do kraja uobličio tekst.
22. novembra crnogorski glumci će predstavu “Dokle pogled seže” igrati u Parizu, u teatru MPAA Saint- Germain (Em Pe AA Sen Žermen), što je jedno od najreprezentativnijih gostovanja do sada, iako su obišli cijeli region, ali i gradove u Evropi.
Pozorište glumcu daje veće mogućnosti
Đonović je glumio rijetko u filmovima, iako je ostvario zapažene uloge.Glumio je u nagrađivanom crnogorskom filmu Ivana Marinovića “Igla ispod praga” I filmu hrvatskog rediteljaBoba Jelčiča “Sam samcat” koji je premijeru imao na ovogodišnjem Sarajevskom filmskom festival.
Misli da je veća mogućnost da glumac u pozorištu dobije različitu uloge od one koju pruža film. “U pozorištu ćete prije dobiti ulogu koja je drugačija od one(onih) koje ste glumili u nekoj od prethodnih predstava. Pod uslovom da vas reditelj zna I da misli da to možete. Osjećam da mogu da tumačim različite uloge, to su moje želje I potrebe. Na filmu I TV rjeđe ćete dobiti tu mogućnost. Mislim da je to zato što je film skupa stvar I kada završite snimanje nema popravke, nema alternacija. Reditelji I producenti nemaju namjeru da mnogo rizikuju I da daju ulogu nekome u koga nisu sigurni da će to moći uspješno da iznese. Naravno vrhunski glumci mogu da biraju.”
Svaka pjesma ima i dramski naboj
Đonović piše pjesme za djecu i do sada je izdao sedam zbirki poezije. Kaže da su za njega “pozorište i poezija neraskidivi, i da svaka pjesma ima i neki dramski naboj.Ovogodišnji je dobitnik nagrade „Princ dječijeg carstva” Međunarodnog festivala dječije poezije, za doprinos stvaralaštvu za najmlađe.
“Svi smo mi djeca, samo je pitanje da li to priznajemo sebi i drugima. Igra je sve u životu, kad prestanemo da se igramo, prestanemo da živimo”, uvjeren je Đonović, baš kao u jednoj njegovoj pjesmi “Poleti. Zaplivaj. Skoči.Tvoja je snaga u glavi, u srcu ritam za hod”.
Bonus video:
