Upotreba marihuane postaje sve uobičajenija pojava, a tvrdnje o njenim medicinskim svojstvima sve češće se čuju. Ali šta mi zapravo znamo?
Kanabis uopšte nije novotarija, naravno. Čovječanstvo maltene oduvijek zna za njega.
U Sibiru su ugljenisane sjemenke pronađene unutar grobnih humki koje potiču iz perioda 3000. godina prije nove ere. Kinezi su kanabis koristili u medicinske svrhe prije više hiljada godina. Marihuana je ukorenjena i u Americi – Džordž Vašington, otac nacije, gajio je konoplju na svom imanju Maunt Vernon. Tokom većeg dijela američke istorije kanabis je bio legalan i uobičajen kao sastojak raznih tinktura i ekstrakata.
Onda su počeli da se prikazuju propagandni filmovi i da se sprovode kampanje – „Ludilo trave”, „Marihuana – ubica omladine”, „ Smrtonosna trava”, „Droga od koje se počinje”. Skoro 70 godina ova biljka je boravila u ilegali, a medicinska istraživanja su uglavnom zamrla. Tokom 1970-ih američka vlada je još više otežala proučavanje marihuane, svrstavši je u drogu prve kategorije – opasnu supstancu bez odgovarajuće medicinske svrhe, s visokim potencijalom zloupotrebe, u istoj kategoriji kao i heroin. U Americi većina ljudi koja se bavila proučavanjem kanabisa automatski je smatrana kriminalcima.
Ali danas, kada se sve više ljudi okreće marihuani radi liječenja, naučno istraživanje kanabisa doživljava preporod. Nailazimo na iznenađenja, možda i čuda skrivena unutar ove dugo zabranjene biljke. Iako je marihuana i dalje svrstana u prvu kategoriju droga, američko Ministarstvo zdravlja nedavno je pokazalo interesovanje za naučna saznanja o marihuani i istaklo da preliminarni podaci ukazuju na to da „kod određenih medicinskih stanja i simptoma” marihuana može biti „od pomoći”.
U 23 američke države i u okrugu Kolumbija kanabis je legalan za korišćenje u medicinske svrhe, a većina Amerikanaca podržava legalizaciju rekreativnog konzumiranja. I druge zemlje preispituju svoj odnos prema travi. Urugvaj je većinski glasao za legalizaciju. U Portugaliji je dekriminalizovana. Izrael, Kanada i Holandija imaju programe za medicinsku upotrebu marihuane, a tokom poslednjih godina brojne zemlje su liberalizovale zakone o posedovanju kanabisa.
Jednostavno, trava je sve prisutnija oko nas, vazduh odiše njenim prepoznatljivim i sve uobičajenijim mirisom. Da, pušenje trave može izazvati privremenu navalu bezrazložnog smijeha, intenzivnu zamišljenost nad trivijalnim stvarima, amneziju o događajima od prije nekoliko sekundi i vučju glad. Iako nikada nisu zabilježeni smrtni slučajevi zbog predoziranja, marihuana – naročito neke današnje podvrste – može biti snažna i u određenim okolnostima štetna droga.
Međutim, mnogi ljudi marihuanu koriste da ublaže bol, lakše zaspu, poboljšaju apetit, da lakše prebrode životne udarce i padove. Pristalice trave kažu da ona odagnava stres. Takođe se smatra korisnom kao analgetik, antiemetik, bronhodilatator i antiinflamatorno sredstvo. Čak je otkriveno da pomaže u prestanku štucanja. Neki naučnici pretpostavljaju da sastojci ove biljke pomažu u regulisanju vitalnih tjelesnih funkcija – kao što je zaštita mozga od fizičkih i mentalnih oštećenja, ojačavanje imunog sistema i pomoć pri „brisanju sjećanja” poslije tragičnih događaja.
Stiče se utisak da u javnosti postoji žurba da se marihuana što prije prihvati, legalizuje, reguliše, oporezuje i slobodno plasira na tržište, pa se otvaraju neka važna pitanja. Šta se zapravo nalazi u toj biljci? Kako marihuana zaista utiče na naše tijelo i um? Šta nam njeni hemijski sastojci govore o funkcionisanju našeg nervnog sistema? Mogu li ti sastojci da nas dovedu do otkrića novih korisnih ljekova?
Ako kanabis ima nešto da nam kaže, šta je to?
Bonus video:
