Svima nam je dobrodošao dvodnevni predah. Najizdržljiviji i najprobirljiviji fudbalofili-filmofili, bili su na ivici snaga. Baš kao i 14 selekcija, koje su se „Do posljednjeg daha”, borile za četvrtfinale.
Gledali smo, u četiri dana, sedam „fudbalskih trilera”. U tom broju, prvi put u 80-godišnjoj istoriji mundijala. Tu dramu, zaplet i rasplet - ne bi mogao da nam dočara ni mag trilera na platnu, ser Alfred Hičkok. Ne bi, pogotovo, u samo 70 sati - od nedjelje u 18.00 do srijede u 01.00.
Samo nam je Kolumbija ponudila i dala pronicljiv „fudbalski film”.
„Čudo neviđeno” (1984), da pomenem, još jednog, na našim prostorima neprevaziđenog vizionara i režisera, Živka Nikolića (naslov je, za ovu HD kolumnu bitan, a ne sadržaj filma - da ne bude zabune).
Neću dalje „filmski”! Neću vam opisivati, ni ono što ste vidjeli u Brazilu, na svoj način „upili”.
Sad hoću o prvoj drami sličnoj ovim brazilskim.
Zbila se tek 1982. u Španiji. Prvi put se dogodilo da je pobjednik odlučen - jedanaestercima.
I, slučajnosti li, akteri su bili sjutrašnji suparnici na „Marakani”.
Dok će, Njemačka i Francuska, ovog puta, voditi boj za plasman u polufinale na 20. SP, na petom Mundijalu, u Španiji, bio je to okršaj za prolaz u finale.
Jedan od istorijskih mečeva sjutrašnjih aktera na „Marakani” odigran je, dakle, u Sevilji. Bio je, kao i danas, četvrtak, ali 8. jul. I prije 32 godine.
Njemci su poveli u 7. minutu, golom Litbarskog. Izjednačio je sadašnji predsjednik Uefe Mišel Platini, 19 minuta kasnije iz jedanaesterca. I poslije 90 minuta - 1:1.
Pazite sad, u razmaku od 16 minuta, u produžecima, čak četiri gola: 1:2 Trezor (92), 1:3 Žires (98), 2:3 K.H. Rumenige (102) i 3:3 Fišer (108).
Kad je holandski sudija Čarls Korver dao znak da je istekao 120. minut - to je istovremeno bio istorijski, mundijalski trenutak: prvi put jedanaesterci određuju putnika, i to pravo u finale.
Ukupno šest serija. Njemački golman Šumaher je odbranio jedanaesterce Siksu i Bosisu, a čuvar francuske mreže Etori je zaustavio udarac dotad nepogrešivom, s bijele tačke - Uliju Štilikeu.
Horst Hrubeš je realizovao šesti jedanaesterac (opet on!). Njemačka je pobijedila 5:4.
Za junaka utakmice, golmana Šumahera, vezana je i epizoda iz 60. minuta. Možda je tačnije reći da je u glavnoj ulozi bio Holanđanin Korver. I te kako je zažmurio na Šumaherov „pokušaj ubistva iz nehata”, na ivici šesnaesterca - Francuzu Batistonu je poslije tog silovitog naleta golmanja Njemačke, promijenjen „lični opis”, a usput je Francuz ostao i bez dva zuba. A jadni Batiston je ušao u igru samo desetak minuta ranije. On je zamijenio Ženžinija. Njega je, opet, morao da odmijeni Lopes...
Šumaher je ostao na golu i praktično donio Njemcima finale. „Manšaft” je, četiri dana kasnije, poražen u finalu od Italije. Svakako da im je, iscpljujući meč u Sevilji, odnio mnogo snage i posebno svježine, za razliku od „azura” koji su, u Barseloni, relativno lako i „s pola gasa”, savladali, u drugom polufinalu, Poljsku - 2:0.
Francuzi se i danas sjećaju „trilera iz Sevilje”, ali kao da najviše pamte „previd” sudije Korvera, koji nije, tobože, vidio prekršaj Šumahera nad Batistonom.
Taj detalj, iz 60. minuta, taj oprost Šumaheru crvenog kartona, jedna je od najvećih sudijskih grešaka, uz nepostojeći penal koji je, drsko a hladnokrvno, svirao, na istom Mundijalu, danski sudija Lund Sorensen. U Valensiji je to bilo, poslije prekršaja Velimira Zajeca, bar pola metra ispred poprečne linije kaznenog prostora. Poslije gola s bijele tačke Saure - pobjednik je bio poznat (2:1 za Španiju), iako je SFRJ povela golom Ivana Gudelja.
Dvojica sudija su tako, a možda tako nijesu željeli, promijenila tok za Francuze na jedan, a Jugoslovene na drugi način na ovom Mundijalu. Ali, ishod je bio isti: francuski i jugoslovenski „plavi” su od tih sudijskih grešaka pomodrili i vratili se kući. A Čarls Korver i Lund Sorensen?
Oni su samo dvojica, od stotina u crnom, koji su sada u almanahu Fife. Imaju, za vazda, odštampanu biografiju i „gole brojke” - bez opisnih ocjena.
No, ne smijemo da zaboravimo da su i sudije samo obični smrtnici (kao i svim mi). Da su grešnici, čak i kad smišljeno griješe, a za to nema materijalnih dokaza...
Bonus video:
