Klasika! Vida o muerte, be or not to be - tako, u varijacijama i metaforama, najavljuju večerašnji duel Urugvaj-Engleska pojedina sinoćnja elektronska izdanja najtiražnijih dnevnika u Montevideu i Londonu.
Večeras se susreću prvi i osmi po redu šampion svijeta. Ta činjenica nas, još jednom, vraća na premijerni Mundijal 1930. Oni koji su gledali filmove i seriju Dragana Bjelogrlića „Montevideo, bog te video” svakako su stekli „svoj dojam” o tom vremenu. Čak su vjerovatno (pre)vidjeli da su tu gole činjenice u drugom planu. Ipak je to, prije svega, filmsko, dakle, režisersko djelo.
Ovo je samo digresija da bih vam iznio samo dva fakta o ovom Mundijalu: prvo, to je jedino prvenstvo na koje se stizalo s pozivnicom, a ne kroz kvalifikacije i, drugo, sve utakmice su odigrane u istom gradu, Montevideu, na tri stadiona. Stadion Sentenario je bio i ostao simbol, ne samo prvog Mundijala, već i svjetskog fudbala.
Ako je Marakana, kako s pravom konstatuje i naš dopisnik Danilo Mitrović, svjetski hram fudbala, onda je Sentenario zvanično jedini stadion - spomenik na svijetu. Tako je odlučila Fifa, pa je “stogodišnjak” i pod svakovrsnom zaštitom Svjetske fudbalske federacije.
Izgrađen je povodom prvog vijeka nezavisnosti Urugvaja. Otud mu i ime. Glavni, politički motiv (a to je uvijek prisutno kad se donose slične odluke) da Montevideo bude utemeljivač danas najveće, ne samo sportske predstave na planeti, upravo je “okrugla godišnjica” nezavisnosti ove južnoameričke države.
A i fudbalski razlozi su bili jaki: Urugvaj je, prethodno, postao dvostruki osvajač zlatnih medalja na olimpijskim fudbalskim turnirima (1924, 1928). Sve do Mundijala, upravo su olimpijski turniri bili jedino zvanično svjetsko takmičenje za “cio svijet”, pa su Urugvajci u to doba praktično bili i dvostruki prvaci svijeta.
To im je donijelo i još jedan poklon Fifa da mogu iznad grba na dresu da „drže” četiri zvjezdice - umjesto dvije kad bi se strogo, administrativno gledalo...
Urugvaj drži i još jedan rekord koji već 84 godine čeka da bude oboren: to je, po broju stanovnika, neuporedivo najmalobrojnija nacija (ima ih oko četiri miliona) koja se “okitila” čak s dvije svjetske titule. Od dosadašnjih država - šampiona do Urugvaja je prva ili tačnije prva iznad Urugvaja je Argentina - po populaciji skoro trinaestostruko veća.
E, znano nam je da ne igraju (cijele) države, već po jedanaestorica s jednom loptom. Zato je, između ostalog, i dan-danas balun, što bi rekli Dalmatinci, nerješiva enigma i sport - fenomen i zato nije baš rjetkost, još od prvog međudržavnog zvaničnog susreta, pogotovo na velikim takmičenjima, da i fudbalski David može da pobijedi fudbalskog Golijata. Usput, prvi zvanični međudržavni susret odigran je 1872. godine: Engleska - Škotska.
Urugvaj je upravo praktični primjer - u svjetskim razmjerama za ovo gornje razmišljanje. Hoćete li još dokaza? Evo: Urugvaj je, ne samo dvostruki prvak svijeta, već i 15-struki osvajač - rekorder Kopa Amerike - najstarijeg kontinentalnog fudbalskog takmičenja, koje je osnovano prije skoro vijek - 1916.
Urugvajci su te 1916. postali i prvi šampioni Južne, a kasnije i Srednje Amerike. Po broju južnoameričkih titula su takođe prvi, ispred Argentine. I aktuelni su šampioni (pobijedili u Venecueli 2011, a pokušaće da odbrane tu titulu u Čileu 2015).
Večeras, naravno, ne igraju ove činjenice i brojke. To posebno zna iskusni Oskar Vašington Tabares, tvorac aktuelnog državnog tima. Iza sebe Tabares ima dva svjetska prvenstva. U Italiji 1990. Urugvaj je eliminisan u osmini finala od domaćina.
U Južnoj Africi, prije četiri godine, Tabaresov tim je, uz malo više iskustva mogao i dalje od četvrtog mjesta, koje im je inače i najbolji plasman na SP u posljednje 44 godine.
Oskaru je, dakle, Brazil treći Mundijal. On je možda i jedini selektor koji ne zavisi od ovogodišnjeg plasmana Urugvaja. Hajde da kažem jednu prilično otrcanu riječ: Tabares je institucija...
No, sada smo ipak u predvečerje međusobnog duela, u kojem „ranjenici” iz prvog kola grupe D, kad su u sudaru divova Italijani pobijedili Engleze (2:1), a “nejaka” Kostarika šokirala Urugvaj (3:1), traže posljednju ultimu. Jer, sad su i jedni i drugi u istoj poziciji. Poslije startnih poraza Urugvajcima je duel s Engleskom „vida o muerte” (život ili smrt), a Albionu je okršaj sa Urugvajcima - „be or not to be” (biti ili ne biti).
Samo ih eventualni međusobni remi ostavlja u - igri. U suprotnom - poraženi već večeras može da se pakuje!
Bonus video:
