Centar savremene umjetnosti Crne Gore, krajem maja ove godine, priredio je u Perjaničkom domu u Podgorici samostalnu izložbu skulptura i crteža crnogorskog umjetnika Darka Vučkovića (Podgorica, 1975). Vučković je diplomirao (2001) na cetinjskom FLU, u slikarskoj klasi prof. Dragana Karadžića. Boravio je (1999/2000) na “L'ecole Superrieure d'Art du Grenoble”. Otpočeo je da se bavi kompjuterski generisanom slikom, fotografijom i eksperimentalnim zvukom. Završio je (2012) specijalističke studije na beogradskom FLU, u slikarskoj klasi prof. Zorana Vukovića. Do sada je imao tri samostalne, a učestvovao je na brojnim kolektivnim izložbama u zemlji i inostranstvu. Član je ULUCG-a od 2002, živi i stvara u Podgorici. Izložbu prati kolorni katalog sa uvodnim tekstom istoričarke umjetnosti Ljiljane Karadžić i nadahnutim zapisom autora o vlastitim umjetničkim stremljenjima.
U izložbenom prostoru Perjaničkog doma prezentirano je deset skulptura, od kojih je sedam izloženo na neutralnim postamentima u sredini prostora, tri na zidnoj površini, te jedanaest crteža aranžiranih kao poliptihalne skupine.
Radovi pripadaju koncipiranoj likovnoj cjelini “Heraldika prirode (tragovi i otisci)”, a eksplikati su nastali u prethodnih nekoliko godina.
Skulptorski radovi izloženi na postamentima, realizovani su u sasušenoj glini, a skulpturalni eksponati na zidu su ostvareni kao terakotni i inkorporirani su u neutralno-sivu betonsku podlogu.
Eksplikacija je otvorena neuobičajeno uz miksovano-harmonizirane ambijentalne zvukove i šumove, te uz opojni miris eteričnog ulja četinara.
Apsolutno je bjelodano da je Vučković do perfekcije osmislio prezentaciju svojih najnovijih ostvarenja, a originalni, multi-sadržajan vernisaž, otkriva njegove dubinske kreativno-mentalne impulse i kompleksnost ukupnog stvaralačkog diskursa. U paradigmatskoj ravni, Vučković je veoma čvrsto vezan za biološko-abiotičku sadržajnost, iz čega logično proizilaze i brojni organski oblici njegovih skulpturalnih egzemplara. Iz istog izvora, javljaju se multiplikovane, mekane, zaobljene, pretakajuće, meandrirajuće i kovitlajuće organske forme. Kada se samo ovlaš analizira izuzetno sadržajan, smisaono-upućujući karakter upotrebljenih koceptno-ciklusnih termina (heraldika, priroda, tragovi, otisci), javlja se zasigurno čitava lepeza izuzetno skladnih harmonično-energetskih sublimata.
Samo na prvi pogled, ti esencijalno sublimirani bio-tragovi, kao da su samostvoreni nekim čudesnim natprirodnim poticajem, i mogu se tumačiti kao apstrahizirana ishodišta, međutim, dubljom analizom i svestranijom anticipacijom, oni nesumljivo zrače neobičnom asocijativnom sadržajnošću. Vučković je apsolutno dosljedan i u izboru materijala, iskonska zemlja, glina, sušenje, pečenje arhaično, zakopavanje, višednevno loženje vatre borovim iverjem, terakota, stvaralački čin je doveden do savršenstva.
Crteži rađeni sa velikom posvećenošću i jakim energetsko-stvaralčkim nabojem
Kada se govori o Vučkovićevim crtačkim radovima, može se zaključiti da su eksplikati rađeni takođe sa velikom posvećenošću, sa jakim energetsko-stvaralačkim nabojem i sa istovjetnom dosljednošću kao i skulpture.
Svakako, grubi akvarel papir, crni presovani ugalj, daju tvrđe likovno ishodište, ali Vučković znalački vrši “umekšavanje” podslikavajući, ili nadslikavajući srebrnim sprejom određene površine.
I crteži, koji su uglavnom rađeni na longitudinalnim papirnim trakama, a zatim aranžirani u združenim cjelinama, generalno se iskazuju kao apstraktne cjeline, međutim, u njima se takođe sporadično javljaju asocijativni bio-atributi.
Van svake sumnje, Darko Vučković je i ovom aktuelnom eksplikacijom, zasigurno potvrdio potpunu posvećenost svom izuzetno nadahnutom stvaralačkom djelu.
Bonus video:
