Pijanista Tomislav Toma Stanić prirediće večeras u 20 sati koncert u Velikoj sali Kulturno-informativnog centra “Budo Tomović”, a za predstavljanje pred podgoričkom muzičkom publikom izabrao je Mocartove sonate jer, kako ističe, voli lirične kompozitore.
“Pisac cijelog života ne piše samo jednu knjigu, pa tako ni ja ne mogu stalno da izvodim isti repertoar. Mada, priznajem da su mi po senzibilitetu najdraži Betoven, Mocart, Šopen i List i njima se uvijek vraćam”, kaže pijanista.
U muzici, ali i svemu drugom što radi, za Stanića je najvažnija duhovnost, unutrašnja strana njegove ličnosti, jer “da mi je materijalno najvažnije, bio bih političar”. Ističe da su mu i poslije više od četiri decenije bavljenja muzikom aplauzi još uvijek najveća nagrada i podstrek.
U Njujorku je održao više koncerata, ali su se nastupi u Podgorici, Herceg Novom, Kotoru, Dubrovniku i Beogradu, ustalili kao lijepa tradicija.
“Trenuci na ovim scenama, u gradovima u kojima sam odrastao i školovao se, meni su uvijek dragocjeni”, kaže Stanić uz objašnjenje da u umjetnosti ne postoje nivoi. “Ono što je vrijedno i što zasluži imaće svoju publiku i svoj aplauz uvijek i svuda, i u Novom i u Njujorku”.
Muziku koja je njegova konstanta i umjetničku fotografiju, za koju kaže da je njegova relaksacija, Stanić je spojio u monografiji uz koju su objavljeni i CD i DVD. O njegovom muzičkom iskazu pisala je prof. dr Branka Radović, a vizuelno stvaralaštvo sagledao je i ocijenio istoričar umjetnosti Bogdan Musović.
Fotografskim aparatom, a potom kolažom od fotografija kreira sopstvenu realnost kroz koju se prelamaju njegovi snovi, karakter i doživljaj univerzuma.
“Pored oca slikara Voja Stanića i majke Nade, vajarke, bilo je prirodno i logično da se moj život u raskošnom vizuelnom i likovnom bogatstvu jednog dana pretoči u ono što mi je sada hobi i relaksacija”, objašnjava Stanić.
Tomislav Stanić (1957) nižu muzičku školu završio je u Herceg Novom, a srednju u Dubrovniku. Muzičku akademiju završio je u Beogradu u klasi profesora Igora Laska. Magistrirao je na američkom univerzitetu države Juta.
“Iz Amerike sam donio saznanje koliko je važno da čovjek u životu bude pozitivan - da gleda unaprijed, i uz Crnu Goru to je najljepša zemlja na svijetu”, kazao je Stanić.
Sjećanja na ljepotu druženja u porodičnom domu
U porodičnom domu na Škveru gdje, od kada mu je umrla majka, živi sa ocem, mlađi Stanić sređuje porodičnu prepisku, fotografije i druge predmete vezane za njegovu porodicu.
“Kroz našu kuću prošli su, ali i ostajali kao gosti i zanimljivi sagovornici poznati kjniževnici, slikari, muzičari, političari iz bivše Jugoslavije ali i iz cijelog svijeta. O tome svjedoče fotografije, pisma i bilješke, koje sada pokušavam da 'uvežem' i sortiram. Imam dosta vremena, volje i energije da se time bavim”, zaključuje Toma Stanić.
Bonus video:
