Izložba velikog srpskog i jugoslovenskog slikara prof. Đorđa Ilića (1920-2010), na kojoj je pred barskom likovnom publikom predstavljeno 40 radova - crteža malog formata, akvarela, pastela, slika (ulja na platnu) - nastalih u periodu od 1955. do 2000, otvorena je u Galeriji “Velimir A. Leković”.
Na otvaranju retrospektive čuvenog slikara “nevidljivih" ljudskih sudbina, upravnik galerije mr Milun Lutovac iskazao je posebnu zahvalnost porodici Vlada Lukšića, koja je učestvovala u organizaciji i pripremi barske izložbe.
Ističući da su ove slike dio opštih mjesta svakodnevice i radnji koje teku u nedogled “ili se prekidaju u oku posmatrača”, istoričarka umjetnosti mr Anastazija Miranović je navela da junaci Ilićevih slika kao da su iskoračili iz pjesme “Ljudi sjenke“ Lesa Ivanovića.
U publici je na otvaranju bilo i mnogo Ilićevih bivših studenata sa Arhitektonskog fakulteta u Beogradu
“Đorđe Ilić, takođe, miran i tih čovjek, vidio je i gradio moralne, ljudske gorostase u običnom, malom čovjeku - nosaču korpi ili mlijeka, čistaču ili uličnom sviraču. Svakodnevne, uobičajene radnje, poput objeda ili predaha, dremeža i sanjarenja, čine se na njegovim platnima uzvišenim i bliskim, podrazumijevajućim i posebnim. Upravo ta oprečna dihotomija svakodnevnih prizora Đorđa Ilića čini njegovo slikarstvo jedinstvenim i neponovljivim na ovdašnjim prostorima i nakon toliko decenija postojanja”, kazala je Miranović otvarajući izložbu.
U publici je na otvaranju bilo i mnogo Ilićevih bivših studenata sa Arhitektonskog fakulteta u Beogradu, gdje je Ilić kao akademski slikar, inače bivši saradnik u majstorskoj radionici Mila Milunovića, bio višedecenijski predavač na predmetu Slobodno crtanje.
“Ovaj vrli profesor Arhitektonskog fakulteta, nepobitnom stabilnošću gradi svoju kompozicionu građevinu. Apersonalan, frontalan tretman likova, u bezperspektivnoj kompoziciji sa direktnim prvim planom, u kojem su skulpturalno inpostirane, gotovo klesane monumentalne figure, krajnje je intiman i blizak. Centrirane monumentalne figure bez volumena, naglašenih kontura dostojanstveno zaposjedaju prostor, konvertujući običnost u jedinstvenost prizora kojem je sve podređeno - boja, kompozicija, gestualnost”, navodi se u tekstu za katalog, koji prati izložbu.
“Što se više posmatraju, slike Đorđa Ilića u nama rastu, rascvjetavaju se i oplođuju u misli i osjećanja"
“Što se više posmatraju, slike Đorđa Ilića u nama rastu, rascvjetavaju se i oplođuju u misli i osjećanja. Ono, u prvi mah svakodnevno, obično, pretvara se u metafizičko. Tematski sveobuhvatno, slikarstvo Đorđa Ilića zahvaljujući svojim simbolima i snazi kojom je predstavljeno, univerzalne je vrijednosti”, zapisala je o umjetničkom opusu Ilića književnica Nada Marinković.
Izložba Đorđa Ilića u Galeriji “Velimir A. Leković” biće otvorena do kraja oktobra.
Diskretni mirisi slike
Za slike Đorđa Ilića, Milo Milunović je svojevremeno zapisao da ne mirišu ni na jedan modni parfem, nemaju ukus nikakvog komplikovanog zapadnjačkog preslačka, “već mirišu na toplu domaću pogaču, na diskretni bosiok i dunje makedonskih domova - praćene dalekim, jedva čujnim čaktarom stada i blagim zvukom pastirske frule”.
Istoričar umjetnosti i likovni kritičar iz Beograda Zdravko Vučinić rekao je da je Ilić naslikao upečatljiva i “nema sumnje, najbolja djela poslijeratnog slikarstva koja ga čine nezaobilaznom pojavom srpskog i jugoslovenskog slikarstva”.
Bonus video:
