Promocija romana “Luzitanija” za koji je dobio ovogodišnji NIN-ovu nagradu i književno veče Dejana Atanackovića, održano je preksinoć u okviru “Purgatorija” u Tivtu.
“Ja nisam pisac - ‘Luzitanija’ me je napravila piscem. Pišući ‘Luzitaniju’, na neki način ona je pisala mene. Zajedno smo se našli”, kazao je Atanacković, obraćajući se pubici koja se okupila u ljetnjoj bašti Porto Montenegra.
“Luzitanija”, zamišljena kao utopijski roman, u osnovi je priča o beogradskoj psihijatrijskoj bolnici tokom Prvog svjetskog rata koja se nalazila u zgradi poznatoj kao Doktorova kula. Dom za sa uma sišavše je tokom okupacije zvanično bio van nadležnosti austrougarskog okupatora koji je tu eksteritorijalnost dodijelio bolnici, po svoj prilici, ne bi li se lišio komplikovanih obaveza. U romanu ta minijaturna teritorija postaje parlamentarna republika zasnovana na ukidanju neravnopravnosti između ljekara i pacijenta, a prije svega na ideji da razum i ludilo nisu dvije suprotstavljene okolnosti, već da se i razumu i ludilu jednako suprotstavlja ljudska glupost. Dok se ludilo vjekovima tamniči i kažnjava, glupost se oduvijek veliča, slavi i ovlašćuje.
Objašnjavajući publici genezu svog nagrađenog romana, Atanacković je podvukao da je on prije svega vizuelni umjetnik, pa je i “Luzitanija” nastala iz jednog vizuelnog rada.
“Vrlo često se bavim temama koji imaju, da kažem,političku sadržinu, koje se bave kritikom društva, istorije, okoštalih nacionalnih ideja. Tražeći temu, naišao sam na isitnitu, vrlo interesantnu priču, o beogradskoj psihijatrijskoj bolnici u okupiranom Beogradu. Ta ideja o nezavisnoj, slobodnoj teritoriji usred okupiranih teritorija, postala mi je vrlo zanimljiva. Prije svega, zbog teme subverzivnosti, a drugo sama tema ludila, jer je i ludilo na razne načine subverzivno. Opisao sam parlamentarnu republiku koja nastaje u saradnji pacijenata i ljekara. To je bila osnova priče od koje je nastao jedan vizuelni video rad i jedna kratka priča od dvadesetak strana”, kazao je Atanacković. Njegov prijatelj Goran Lakičevićpročitao je tu priču i predložio mu je da je razvije u roman.
“To je bila veoma interesantna ponuda. Nikad tako kompleksno nisam pisao. Meni je ta ponuda bila veoma zanimljiva, prihvatio sam je i nekih godinu i po dana nastao je roman”, istakao je autor “Luzitanije”.
Bonus video:
