Ivica Tončev, savetnik za nacionalnu bezbjednost premijera Srbije Ivice Dačića, imao je kontakte sa bar pet pripadnika kriminalnih grupa, čak i nakon 2008. godine - kada je dobio posao u Vladi.
Organized Crime and Corruption Reporting Project (OCCRP) i Centar za istraživačko novinarstvo u Srbiji (CINS), dobili su pristup izvještaju koji je procurio iz BIA-e, pod nazivom „Informacija o aktivnostima i kontaktima Ivice Tončeva“ - sastavljenom sredinom 2012. godine.
Zbog velike osjetljivosti teme, niko od izvora nije želio da zvanično govori sa novinarima
Nije jasno zbog čega je izvještaj sastavljen i u koje svrhe je korišćen. Nijedan izvor nije želio zvanično da potvrdi vjerodostojnost izvještaja, što je uobičajeno kada se radi o dokumentima obavještajnih službi, ali ga niko nije ni osporio.
OCCRP i CINS su prikupili desetine poslovnih i sudskih dokumenata iz Austrije, Bugarske i Srbije i razgovarali sa devetnaest izvora iz politike, diplomatije, organa unutrašnjih poslova i kriminalnog podzemlja da bi potvrdili pojedinosti iz izvještaja. OCCRP/CINS nisu mogli da dokažu da je bilo šta iz izvještaja netačno.
Zbog velike osjetljivosti teme, niko od izvora nije želio da zvanično govori sa novinarima.
Veze sa mafijom
Izvještaj oslikava Tončeva kao čovjeka koji ima dugogodišnje veze sa podzemljem u Austriji i Srbiji.
Dokument navodi da se Tončev susretao sa najmanje pet uticajnih osoba iz svijeta organizovanog kriminala, uglavnom nakon što je postao službenik Vlade. CINS/OCCRP je otkrio još dva susreta: jedan je dokumentovan na fotografiji na kojoj su Tončev i šesti kriminalac, a drugi kroz firmu u Austriji u kojoj je Tončev bio partner sa sedmim kriminalcem.
Tončev je tokom četvoročasovnog razgovora sa novinarima OCCRP/CINS poricao da ima veze sa organizovanim kriminalom, kako je to navedeno u izveštaju BIA-e. Priznao je neke susrete, ali je za većinu rekao da nije znao da su kriminalci, a za ostale to nije ni potvrdio ni porekao.
U izveštaju BIA-e piše da je Tončev imao i druge kontakte sa kriminalnom sredinom, uključujući veze sa Milutinom Markovićem, Rodoljubom Radulovićem i Nenadom Milenkovićem.
Tončev je bio neobičan izbor za Dačićevog savjetnika, jer je bio bez iskustva u politici, bezbjednosti i radu vlade.
U februaru OCCRP/CINS su otkrili da je Tončev bio poslovni partner crnogorskom kriminalcu Branislavu Šaranoviću u austrijskoj firmi „Fil-Šar“. Ova veza se ne pominje u izvještaju BIA. Šaranović je u policijskim krugovima bio dobro poznat kao važan član crnogorske mafije i dovodili su ga u vezu sa „Grupom Amerika“, međunarodnom organizacijom koja je krijumčarila kokain.
Nakon što je pobjegao iz zatvora u Njemačkoj i postao vlasnik kazina u Beogradu, Šaranović se redovno sastajao sa kriminalcima, ali CINS/OCCRP nisu mogli da pronađu dokaze da je bio i lično uključen u kriminalne aktivnosti.
Ubijen je automatskim oružjem u Beogradu 2009. godine, kada su ga nepoznati napadači izrešetali ispred zgrade u kojoj je živio.
Kupio firmu od Tončeva: Šaranović
Tončev je novinarima OCCRP/CINS rekao da je upoznao Šaranovića 2006. godine kada mu je prodao građevinsku firmu. Dokumenta iz Austrije pokazuju da je nakon toga Tončev nastavio da bude direktor u firmi, sve do 2009. godine – dugo nakon što je postao Dačićev savjetnik. Tončev nam je rekao da je, zapravo, samo formalno bio direktor, jer je Šaranoviću trebao neko ko je živio u Beču da prima poštu za firmu.
U izveštaju BIA-e piše da je Tončev imao i druge kontakte sa kriminalnom sredinom, uključujući veze sa Milutinom Markovićem, Rodoljubom Radulovićem i Nenadom Milenkovićem.
Sumnjiv poslovni partner
Dokumentacija do koje su došli OCCRP/CINS iz austrijskog poslovnog registra, pokazuje da je Tončev u januaru 1997. godine osnovao građevinsku kompaniju pod nazivom „O.T.O.“ u Beču. Godinu kasnije, partner u firmi je postao Milutin Marković.
Prema obavještajnom dokumentu, Marković je povezan sa međunarodnom trgovinom drogom i dovodi se u vezu sa narko šefom Dragoslavom Kosmajcem. To su potvrdila dva izvora iz policije.
„Tokom maja 2010. godine, registrovani su kontakti Tončeva sa Milutinom Markovićem, zvanim Puta, licem uključenim u međunarodni lanac ilegalne trgovine narkoticima, inače bliskom vezom Dragoslava Kosmajca,“ navodi se u izvještaju. U tom trenutku, Tončev je bio savjetnik za evropske integracije Ivice Dačića, ministra policije.
„Šta se bilo koga tiče čime sam se bavio prije bavljenja politikom”
Kosmajac je, prema izveštajima policije, sudskim svedočenjima i policijskim izvorima, navodno bio jedan od najvećih krijumčara kokaina u Srbiji i Zapadnoj Evropi, ali CINS/OCCRP nisu mogli pronaći dokaze da je ikada bio uhapšen ili optužen u Srbiji.
Prema Beloj knjizi o organizovanom kriminalu Ministarstva unutrašnjih poslova Srbije iz 2001. godine, „Kosmajac je povezan sa međunarodnim krijumčarima opojne droge u Južnoj Americi, odakle organizuje transporte velikih količina kokaina za Evropu,“ ali se bavi i trgovinom heroinom iz Turske, Bugarske i Makedonije u Evropu. On „sam nikada ne dolazi u kontakt sa narkoticima, niti licima koja neposredno vrše navedene poslove,“ navodi se u izvještaju.
Kosmajac je, navodno, angažovao Ljubišu Buhu i Dušana Spasojevića, bivše vođe dvije najmoćnije kriminalne grupe u Srbiji – surčinskog i zemunskog klana. Dva bivša člana zemunske bande – Dejan Milenković Bagzi i Aleksandar Simović – svjedočili su na sudu da je Kosmajac snabdijevao drogom surčinski klan.
Marković je napustio firmu u kojoj je bio partner Tončevu jula 2001. Firma je, prema poslovnom registru, ugašena 2005.
U obavještajnom izvještaju se dalje navodi da je, u maju 2010. godine, Kosmajac insistirao da Marković doputuje iz Beča u Beograd. Za vrijeme boravka u Beogradu, komunicirao je sa Tončevim. Tončev i Marković su, prema izveštaju, razgovorali i početkom aprila 2010, dok je Marković boravio u Austriji.
„Zašto ta struktura (BIA) nije mene upozorila - Gospodine Tončev nemojte da se viđate sa tim ljudima, jer su oni iz kriminogene strukture”
Tončev je potvrdio da je imao firmu sa Markovićem, ali da ga odavno nije vidio i da nije znao da je Marković bio umiješan u kriminalne aktivnosti u vrijeme kada su bili poslovni partneri.
„Ako je on sarađivao sa Kosmajcem, to je njegov problem... nije moj”, rekao nam je Tončev. „Šta se bilo koga tiče čime sam se bavio prije bavljenja politikom”?
Tončev je rekao da nikada nije počinio krivično djelo i poricao je da se sastao sa Markovićem u Beogradu ili Beču 2010. godine.
„Odgovorno tvrdim da se nisam vidio sa njim 2010. godine,“ rekao nam je Tončev. „Ti zli ljudi (agenti BIA-e), koji primaju platu države Srbije da štite ustavni poredak - da štite mene i vas - koriste se lažima da unište nečiji život”.
Tončev je objasnio da ga diskredituju zbog toga što je nezavisan od uticaja, radi pošteno, i zato što je sa juga Srbije - a ne iz beogradskog „kruga dvojke“, kao i zato što je bugarske nacionalnosti.
„Zašto ta struktura (BIA) nije mene upozorila: Gospodine Tončev nemojte da se viđate sa tim ljudima, jer su oni iz kriminogene strukture”, kaže Tončev.
Nije znao da su kriminalci: Tončev
Veza sa Šarićevim klanom
Prema izveštaju BIA-e, Tončev se 2009. godine sastao i sa Rodoljubom Radulovićem, važnim članom narko bande Darka Šarića, koji je navodno uključen u međunarodnu trgovinu kokainom iz Južne Amerike u Evropu.
Sredinom 2012. godine OCCRP/CINS su objavili serijal priča o Raduloviću kojim su otkrili njegovu ulogu u međunarodnoj trgovini drogom. Obavještajni dokumenti Britanske agencije SOCA, koje su objavili OCCRP/CINS, identifikuju Radulovića i Šarića kao vođe kartela koji je 2009. godine planirao da prokrijumčari tonu kokaina na brodovima koji su transportovali cement i šećer.
U oktobru 2012. godine, Tužilaštvo za organizovani kriminal Srbije podiglo je optužnicu protiv Radulovića zbog toga što je u aprilu 2009. godine, navodno, učestvovao u švercu 1,8 tona kokaina, skrivenog u soji, iz Južne Amerike u Evropu. Od tada mu se gubi trag.
Obavještajni izvještaj pokazuje da su se Tončev i Radulović sastali istog tog aprila, kada se brodom prevozila soja „obogaćena“ drogom. Sastali su se u otmenom beogradskom hotelu Hajat – gde je Tončev redovan posjetilac.
Premijer Dačić je na konferenciji za novinare u februaru javno priznao da se sastajao sa Radulovićem u novembru i decembru 2008. godine, dok je bio ministar policije, ali je kao i Tončev rekao da nije znao da je Radulović kriminalac
Sastanku su prisustvovali i Radulovićev sin Đorđe i italijanski biznismen po imenu Andrea Bartolaci. U izvještaju se navodi da su razgovarali o „realizaciji izvjesnog poslovnog aranžmana u vrijednosti od oko 2 miliona eura” na području opštine Surdulica - Tončevljevog rodnog grada. U izvještaju se ne navodi konkretno o kakvoj vrsti posla su razgovarali.
Bartolaci i Tončev su, u intervjuu za OCCRP/CINS, potvrdili sastanak i obojica kažu da se razgovor odnosio na energetsko poslovanje.
Bartolaci je novinarima rekao da je on konsultant za poslovanje sa energijom vetra i da su ljudi sa kojima se sastao bili potencijalni ulagači: „Tražili su da im objasnim regulativu i kako se posao vodi,“ rekao je Bartolaci. Nije se sjetio imena ljudi sa sastanka u Hajatu.
Tončev je rekao novinarima da se ne sjeća kako ga je Radulović kontaktirao – direktno na njegov telefon ili preko kabineta – ali da se sastao sa njim samo tada i nikada više.
Rekao je da nije znao da je Radulović imao ikakve veze sa drogom, niti da ga to interesuje. „Ja ću se vidjeti sa svakim ko želi da investira u Srbiju, sa svakim“, kaže Tončev.
Tončev je rekao da je sastanak bio kratak, jer on nije bio prava osoba za taj razgovor. „Uputio sam ih na (resornog) ministra“, rekao je Tončev. “Onda sam, kurtoazno, ostao sa njima još pet minuta na kafi i otišao”.
Pet minuta bili na kafi: Radulović
Premijer Dačić je na konferenciji za novinare u februaru javno priznao da se sastajao sa Radulovićem u novembru i decembru 2008. godine, dok je bio ministar policije, ali je kao i Tončev rekao da nije znao da je Radulović kriminalac.
Tončev nam je rekao da BIA zna za sastanak jer je došla do video snimka hotelskih sigurnosnih kamera. Policijski izvori su nam potvrdili postojanje video snimka i rekli da je dio šire istrage veza Šarićeve grupe sa političarima, koju predvodi Tužilaštvo za borbu protiv organizovanog kriminala. Ni Dačić ni Tončev do danas nisu pozvani da daju izjave povodom njihovih sastanaka sa Radulovićem.
Stari prijatelj
U obavještajnom izvještaju takođe se navodi da je Tončev dugogodišnji prijatelj Nenada Milenkovića – koga je policija uhapsila zbog sumnje da je trgovao heroinom, ali koji nikada za to nije optužen.
Potjernica za Milenkovićem izdata je maja 2003. tokom operacije „Sablja“. Uhapšen je u Bugarskoj u julu 2003. i izručen Srbiji sljedeće godine, ali optužnica protiv njega nije podignuta.
U izvještaju se navodi da su Tončev i Milenković dugogodišnji prijatelji i da su se redovno sastajali u Beogradu i Surdulici, uključujući i kućne posjete i nakon što je Tončev imenovan za savjetnika. Policijski izvor je potvrdio njihovu vezu OCCRP/CINS-u.
Tončev nam je, međutim, rekao da je Milenković njegov poznanik iz rodnog mesta, da ga zna samo površno, ali da nisu prijatelji: „Poznajem ga iz Surdulice, a ne iz Beograda. U Surdulici ne postoji ko mene ne zna, to je malo mjesto... Ja nikada nisam sjedio s Milenkovićem. Ni u kafiću”.
Popularni mafijaš
Novinari OCCRP/CINS-a došli su do fotografije na kojoj čuveni kriminalac Boris Petkov grli mladog Tončeva. Petkov, poznat kao „Bugarin“, bio je jedan od najpoznatijih kriminalaca u Srbiji i rođen je u okolini Tončevljevog rodnog mjesta.
Prema navodima Bele knjige, Petkov je bio jedan od krupnijih krijumčara heroina iz Turske i Bugarske u zemlje Evropske Unije i imao je bliske veze sa kriminalnim grupama u Kragujevcu i Leskovcu.
„Svi su bili jaki kriminalci devedesetih,” rekao je Tončev. “To je samo jedna slika. Pa šta?”
Petkov je bio jedan od prvih mafijaša u Srbiji koji je postao slavna ličnost. Dao je intervju za čuveni dokumentarni film „Vidimo se u čitulji“, u kojem je rekao da je „prvi pucao iz svoje generacije '76“, ali i da mafijaški život nije ni malo lak: „To je samo muka, problemi, jad, bijeda i zatvor“.
Bio je osuđen na višegodišnju zatvorsku kaznu zbog učešća u ubistvu kriminalnog suparnika. Umro je 2002. godine.
Tončev je rekao da je ta fotografija iz vremena kada je bio tinejdžer, prije nego se preselio u Austriju. Rekao je da je poznavao Petkova, jer su iz istog kraja.
„Svi su bili jaki kriminalci devedesetih,” rekao je Tončev. “To je samo jedna slika. Pa šta?”
"To je samo jedna slika": Petkov i Tončev
U izvještaju BIA-e postoje i tvrdnje da se Tončev sastajao i bio u kontaktu sa drugim osobama iz kriminogene sredine, ali izvori sa kojima su razgovarali novinari OCCRP/CINS nisu mogli da potvrde te slučajeve.
Dačića upozoravale strane ambasade
U obavještajnom izvještaju piše da je Tončev Nebojši Ćiriću, tadašnjem državnom sekretaru u Ministarstvu ekonomije i regionalnog razvoja Srbije, prijetio upotrebivši izraz da mogu da mu se dogode „neke ružne stvari“, ukoliko bude otežavao privatizaciju pojedinih preduzeća za koje su zainteresovani Tončevljevi prijatelji.
Izvor iz bivše Vlade nam je potvrdio taj navod, rekavši da je do prijetnje došlo na sastanku u beogradskom restoranu Franš u septembru 2009. Ćirić se žalio svojim pretpostavljenima i problem je riješen. On nije želio da za CINS/OCCRP da komentar u vezi sa incidentom. Tončev je porekao prijetnje i rekao da ga je Ćirić pogrešno razumio.„Možda se žalio da je bio viši ton, ali nikakva prijetnja nije bila,” kaže Tončev. “Ko sam ja da mu prijetim“.
Dačić nije odgovorio na pitanja koja su mu novinari OCCRP/CINS poslali preko njegove službe za odnose sa javnošću
Pored ovog događaja, Dačića je nekoliko diplomata upozorilo o navodnim Tončevljevim kriminalnim vezama pre nego što ga je drugi put postavio za savjetnika, nakon izbora 2012. - navodi se u izvještaju. Ovo je takođe potvrdilo nekoliko izvora.
Zvaničnici iz američke i ruske ambasade obavijestili su Dačića o Tončevljevim navodnim kriminalnim vezama i izrazili zabrinutost zbog imenovanja na tako važan položaj. Ostale evropske ambasade, uključujući francusku, njemačku i englesku, izrazile su sličnu zabrinutost. Čini se da ih je Dačić ignorisao.
Dačić nije odgovorio na pitanja koja su mu novinari OCCRP/CINS poslali preko njegove službe za odnose sa javnošću.
Tončev je rekao da nikada nije čuo za te pritužbe, osim one koja je došla od ruskog ambasadora Aleksandra Konuzina. Tončev nam je rekao da ga je Konuzin u negativnom kontekstu spomenuo zbog toga što je pomagao radnicima koji su protestovali protiv ruskih vlasnika privatizovanog preduzeća u Srbiji.
On se ne slaže sa tvrdnjom da u Vladi i Socijalističkoj partiji Srbije gdje je, prema veb stranici stranke, zadužen za finansije, igra važnu ulogu. Ivica Tončev je, takođe, i potpredsjednik FK Crvena Zvezda.
Tončev je rekao da nikada nije preuzeo finansije SPS-a, uprkos navodima partijske internet stranice, jer Komisija za materijalno finansijska pitanja nikada nije formirana. Rekao je i da nema uticaj na policiju i tajne službe i da nema pristup operativnim podacima koji su interesantni za mafiju.
„Zbog toga što mnogi misle da se ja dosta pitam, zato sada sjedim sa vama i imam ovih problema“, rekao nam je Tončev.
Prema internom izveštaju Bezbjedonosno Informativne Agencije (BIA), veze Tončeva sa mafijom bile su poznate i premijeru. Diplomate nekoliko važnih država su premijeru Dačiću izrazile nezadovoljstvo zbog Tončevljevog imenovanja. Uprkos tome, Ivica Tončev je dobijao veću moć i nove odgovornosti
Zašto je objavljen izvještaj
OCCRP/CINS dobili su pristup izvještaju ranije ove godine. Politika OCCRP/CINS-a obično je da se dokumenti sa obavještajnim informacijama ne objavljuju, osim ukoliko nije u izuzetnom interesu javnosti da se to uradi.
Činjenica da se u izvještaju navodi da je visoki pripadnik srpske Vlade povezan sa licima iz organizovanog kriminala je snažan razlog da se ove informacije objave. CINS/OCCRP su radili na tome da potkrijepe svaku tvrdnju iz izvještaja.
Razgovarali smo sa brojnim izvorima iz vladinih agencija, koje su u poziciji da znaju događaje i mnogi su potvrdili informacije iz izvještaja. Razgovarali smo sa pripadnicima organa unutrašnjih poslova, poslovnim ljudima, političarima i jednim brojem osoba iz svijeta kriminala.
Potvrdili smo javnim dokumentima svaku činjenicu za koju je to bilo moguće. U tom procesu, nismo pronašli informacije za koje se može dokazati da su netačne. Sve što se nalazi u izvještaju, a što se nije moglo potvrditi, izostavljeno je iz priče. U izvještaju postoje i mnogi manje značajni navodi, kao i informacije lične prirode. OCCRP/CINS je izabrao da ne objavi te djelove izvještaja, kako bi ublažio štetu za one koji su uključeni u nedokazane tvrdnje.
Bonus video:
