Indijsko-britanski pisac Salman Ruždi promoviše filmsku adaptaciju svog romana "Djeca ponoći", u režiji indijsko-kanadske rediteljke Dipe Mehte.
Film od 140 minuta, koji je i prva filmska adaptacija nekog Ruždijevog djela, priča je o životu Salema Sinaja, sažeta u odnosu na raskošno tkivo romana, i zamišljena kao storija koju Salem priča ženi po imenu Padma. Sam Ruždi je napisao scenario i blisko se konsultovao sa Mehtom tokom snimanja filma, u kome Salema igra Satja Baba, mladi američko-britanski glumac indijskog porijekla.
Kraj filma se razlikuje od kraja romana koji je prilično mračan i u kojem Salem zaključuje da je "privilegija i kletva djece ponoći da budu i gospodari i žrtve svog vremena, da se odreknu privatnosti i budu usisani u razarajući vrtlog mnoštva, i da ne mogu da žive ili umru u miru".
U filmu se, pak, na kraju čuje Ruždi kako promišlja o događajima tokom decenija i zaključuje, s nadom, da "oni sadrže autentični ukus istine, i da su oni, uprkos svemu, činovi ljubavi".
"Knjiga je bila u skladu s tamom nepredvidivog vremena (o kome je govorila), i nisam želio da se film završi na taj način. Želio sam da kraj bude vrsta početka, takav da nagovještava početak novog dana", rekao je Ruždi u nedavnom intervjuu u Njujorku, u kome trenutno živi.
"Djeca ponoći" su alegorijski roman o Salemu Sinaju, koji je rođen u času u kome je Indija stekla nezavisnost od Britanije, u ponoć 15. avgusta 1947. Storija o njegovom životu isprepletana je sa istorijom same Indije, a Salem otkriva da su sva djeca rodjena u Indiji između ponoći i jedan ujutru tog 15. avgusta rođena s natprirodnim moćima.
On uz pomoć telepatskog dara okuplja svu djecu ponoći na konferenciju u svojoj glavi, takozvano "Druptvo djece ponoći". Roman, za koji je Ruždi dobio Bukerovu nagradu 1981, podijeljen je u tri knjige, od kojih prva govori o Salemovoj porodici prije njegovog rođenja, druga prati njegovo djetinjstvo, a treća Salema kao odraslog čovjeka, sve do smrti.
Ruždi je nedavno o svom drugom romanu - "Djeci ponoći" izjavio da je to roman u kome je "stvarno postao pisac". Ruždi je većini svijeta, međutim, postao poznat poslije "Satanskih stihova" (1988), romana koji je osudio iranski ajatolah Homeini kao bogohuljenje i bacio na samog Ruždija fatvu, primoravši ga da godine provede skrivajući se i živeći pod lažnim imenom - Džozef Anton.
Ruždi je prošle jeseni objavio memoare "Džozef Anton", a u intervjuu je naveo da je njihovo pisanje za njega bilo "katarzično iskustvo".
Bonus video:
