U Parizu je održan “intelektualni samit” na kojem su navodno najblistaviji umovi Europe raspravljali o njenoj budućnosti. Zaključak medija je poražavajući - za intelektualce, koji su se pokazali 'otuđenim od realnosti, piše Špigl.
Zato je za Špigl glavna lekcija “pariskog intelektualnog samita” to da su “Evropi potrebni novi intelektualci”
Pozivalo se i citiralo na Puškina, Getea, Herdera, Voltera, Frojda, De Gola i Adenauera i Šekspira.... Sve se to događalo na ekskluzivnoj pariskoj lokaciji, Aveniji Šanzelize, u Teatru Rond-Point, pred izabranom i intelektualno potkovanom publikom.
Francuzi vole i cijene intelektualce, posebno domaće, pa ne čudi to što je u glavnom gradu održana javna rasprava na temu evropske budućnosti, na koju su pozvana neka od najslavnijih imena evropske intelektualne scene.
Jer popis diskutanata – a na sceni Theatre Rond-Pointa bili su Umberto Eko, mađarski teoretičar Đerđ Konrad, Julia Kristeva, urednik El Paisa Huan Luis Sebrian, pisac Peter Šnajder, njegov kolega Hans-Kristof Buch i francuski filozof i bonvivan Bernard-Anrii Levi - jednako je impresivan kao i popis onih koje su diskutanti citirali.
Evropski intelektualni krem je raspravljao o pitanju “Evropa ili haos”?, što je prilično tendenciozno postavljena dihotomija, a prema izvještaju njemačkog Špigla, cijeli događaj je pokazao da su “Evropi potrebni novi mislioci”.
Generalni utisak je da je bilo puno 'intelektualne depresije i apokaliptičnosti"
Naime, ugledna i razvikana ekipa i te kako je razočarala svojim otuđenim nastupima, pa je tako Umberto Eko 'pročitao dug, nejasan, barokni esej', na koji je publika reagovala 'slabim i sporadičnim aplauzom', dok je Konrad 'mrmljao o ubitačnim dualnostima koje i danas postoje u Euvopi' te sukobu sjevera i juga kontinenta, piše Špigl
Govornici kao da su “zaboravili na sve nijanse i samo su držali prozivke”, s “dječje pretjeranom retorikom” i, još gore, “mnogo pogrešnih argumenata”.
Generalni utisak je da je bilo puno 'intelektualne depresije i apokaliptičnosti, a ni u jednom trenutku “pariska diskusija se nije pozabavila stvarnim svijetom”.
Više zabrinjava to što su navodno najveći intelektualni umovi Kontinenta “ponavljali ono što govori politika već 20 godina – da Evropa nema alternative”, ali “niko nije uvjerljivo izložio zašto je to tako”.
Zato je za Špigl glavna lekcija “pariskog intelektualnog samita” to da su “Evropi potrebni novi intelektualci” koji su “sposobni da razmišljaju o budućnosti”.
Bonus video:
