Srpski pisac Svetozar Vlajković rijetko daje intervjue, ali nedavno je progovorio o ulozi pisca, njegovom poimanju urbane proze, ali i odnosu umjetnika prema autorstvu .
Vlajkovićevo ime se nedavno pojavilo na špici filma Miše Radivojevića “Kako su me ukrali Nemci”. Vlajković je potpisan je kao koscenarista, poslije Radivojevića i Vladislave Vojnović, ali film, kaže, nije gledao.
Zamislimo Pariz bez Prevera, Apolinera...to bi bila gomila cigala
Pisac je potreban gradu
Oduvjek van tokova književne čaršije, Vlajković, “jedini srpski pisac koji živi u kući u kojoj je rođen”, među poklonicima je uzdizan kao pisac Beograda. Ipak, on kaže da grad nije potreban piscu, nego je pisac potreban gradu.
"Nikad nisam veličao ono što ne zaslužuje, pa tako ni Čuburu. Nisam nostalgičar"
Njuškanje za temama
Vlajković je objavio četrnaest romana, četiri zbirke pripovedaka, nekoliko desetina radio drama i televizijskih drama.
“Pisac treba da piše o onome što je dio njegovog iskustva. Pisci koji njuškaju za temama, pa ih poslije obrađuju kao da su domaći zadaci, podražavaju pisanje. Previše ih je za jednu tako malu književnost kao što je ova naša”, kaže Vlajković u interjuu radio Radaru.
Bonus video:
