Crkva i homoseksualnost
Čovjek je religiozno biće i kao što ima potrebu da diše, pije vodu ili uzima hranu, tako ima potrebu i da vjeruje.
Međutim, kao što nije sve jedno šta čovjek jede ili pije da bi ostao zdrav, tako nije svejedno ni u šta vjeruje.
Crkva operacionalizuje ovu ljudsku potrebu stavljajući Boga, mislim ispravno, u centar vjere.
Istorija nas uči da se svaka alternativa u formi raznih - izama pokazala lošijom, ali nažalost i da su u ime Boga činjeni najstrašniji zločini.
Duboko religiozan čovjek ne bi mogao da ima ništa protiv homoseksualaca.
Takav čovjek ne bi trebao ni crkvu da mu „popuje“ šta je u skladu sa Božijom voljom, a šta nije.
Stanje na terenu je na žalost takvo da parcijalna crkva manipuliše ljudskim nesavršenstvom, a to na primjeru homoseksualnosti izgleda ovako:
Toma Akvinski (1225-1274) moralno-teološki, obrazlaže srednjevjekovnu crkvenu praksu „pročišćenja“ homoseksualaca spaljivanjem na lomači, na sljedeći način:
Polni organi su po učenju svetoga Augustina (onog istog koji se oprobao u svim zemaljskim zadovoljstvima, pa kad mu je sve dosadilo odlučio da postane asketa), od
Stvoritelja dati isključivo u svrhu produženja vrste.
Zloupotreba istih je grijeh protiv prirode, a time i protiv Boga.
Pa će grešnici, kako je to pokazano na primjeru Sodome, biti kažnjeni spaljivanjem i bacanjem u grotlo zemlje.
Učenje Tome Akvinskog imalo je značajan uticaj na formiranje seksualnog morala hrišćanskog svijeta. On je razlikovao „grijehove protiv komšija i ostalih ljudi“ kao npr. preljuba, zavođenje ili silovanje, od „grijehova protiv prirode“.
Poslednji su smatrani značajno težim jer su to konačno „grijehovi protiv Boga“.
U ovu kategoriju bi spadali, poređani po stepenu užasa: bestijalnost, homoseksualnost, polni odnos u neprirodnim pozama (misionarska poza se smatrala prirodnom) i masturbacija (Bullough 1976).
Od tada je prošlo više stotina godina, ali u crkvi ništa novo.
Vatikan se proslavio svojim negativnim stavovima o kontracepcij u eri pandemije side.
I jedan naš visoki crkveni velikodostojnik, sebi je podizao popularnost pričom kako je homoseksualnost neprirodna pojava.
Anahronizam crkve je prihvatljiv, jer proizilazi iz dogmatskog tumačenja svijeta.
Ono što nije prihvatljivo je zloupotreba crkvenog autoriteta za propagiranje stavova koji su nehumani. Crkva je značajno doprinijela, a i dalje doprinosi, činjenici da civilizacija u kojoj živimo ima pretežno negativan stav prema homoseksualnosti.
Da to ne mora biti tako potvrđuju istraživanja primitivnih zajednica koja su u publikaciji „Patterns of Sexual Behaviour“ objavili Ford & Beach.
Oni nalaze da većina primitivnih zajednica toleriše homoseksualnost, a da je u nekim čak i privilegovana, jer se homoseksualcima pripisuju naročite sposobnosti, pa onda zauzimaju važne društvene pozicije, kao npr. šamani.
Homoseksualni brakovi
Oni se ni u čemu značajno ne razlikuju od heteroseksualnih, osim u činjenici da su nereproduktivni. Ova se razlika obično piše velikim slovima kad se želi naglasiti besmislenost ovakvih brakova.
Pri tom se zaboravlja da postoje mnogi kvalitetni heteroseksualni brakovi koji su takođe bez djece. S druge strane, postoje mnoga djeca koja odrastaju bez roditelja, a homoseksualnost nije nikakva prepreka za odgovorno roditeljstvo.
Mediji i homoseksualnost
Stav medija zavisi od uređivačke politike kuće, odnosno klijentele kojoj se obraćaju.
Žuta štampa će objaviti svaku glupost, samo ako ona privlači pažnju.
Neki će konzervativni časopis navedeni komentar crkvenog velikodostojnika prihvatiti kao prosvjetljenje, dok bi najpametnija novina na svijetu „Politikin Zabavnik“, ovakve izjave sigurno stavila u rubriku „Vjerovali ili ne“.
Moć medija leži u činjenici da oni svjesno i tendenciozno utiču na formiranje javnog mnjenja.
Svjedoci smo zloupotrebe medija u kreiranju velikih socijalnih katastrofa u proteklom periodu.
Ako je vrijeme zla iza nas, onda bi trebalo očekivati odgovoran odnos medija prema osjetljivim temama kao što je homoseksualnost.
Gej parade
Postoje argumenti za i protiv gej parada.
O tome se vode mnoge diskusije i ne bih ovdje trošio papir za ono što je već rečeno.
Javno pokazivanje seksualne orjentacije dotiče moral i ukus svakog pojedinca.
Ljudi se osjećaju lično pogođeni i žustro reaguju.
Želio bih ukazati na to da postoji jedan moćan generator gej parada i sličnog ponašanja, a da on uopšte nije osviješćen.
U ljudskoj prirodi je potreba da se bude prihvaćen od grupe u kojoj se živi.
Homoseksualci su u svakom društvu manjina i to uglavnom neprihvaćena, pa samim tim pogodna da u određenim istorijskim okolnostima odigra ulogu „žrtvenog jarca“.
Oni su uvijek pogodni da budu proglašeni za „unutrašnjeg neprijatelja“.
Svi znaju šta je Hitler u drugom svjetskom ratu uradio sa jevrejskom manjinom, manje je poznato da su rame uz rame sa Jevrejima i homoseksualci završavali u gasnim komorama.
Kroz istoriju se stalno pojavljuju periodi društvenih sunovrata kada čitave nacije, slijedeći psihologiju primitivne horde, besomučno divljaju žedne ljudske krvi.
Šta mislite, da jednoga dana u Crnu Goru na vlast dođu fašisti.
Doduše ima ih dosta, ali šta mislite koja bi manjina Crnogorcima bila najpogodnija za unutrašnjeg neprijatelja?
Cilj gej parada je, koliko god to ponekad gadljivo izgledalo, da se desenzibiliše javno mnjenje na pojavu homoseksualnosti, te da homoseksualci više nemaju status manjine (prihvaćene ili neprihvaćene).
Kada homoseksualci budu u društvu tretirani kao „manjina“ intelektualaca, jedriličara, akvarista ili liječenih alkoholičara, odnosno kada postanu društveno - etablirana manjina na koju niko ne obraća pažnju, onda gej parada više neće biti.
Javnost treba jednostavno naviknuti na to da su homoseksualci tu među nama.
Guranjem homoseksualaca u “ilegalu”, društvo čini sebi medvjeđu uslugu jer time ustvari podstiče njihov subverzivni potencijal, kao i svake druge odbačene grupe.
U svakom slučaju, gej parade su izvanredan test nivoa tolerancije različitosti i stepena civilizacijskog razvoja koji je jedno društvo ostvarilo.
/kraj/
Autor je psihijatar seksolog
Napomena autora:
Zbog poštovanja rodne ravnopravnosti, moram napomenuti da sam u tekstu govorio o muškoj homoseksualnosti, ne zato što je muška homoseksualnost učestalija, već zato što se njome nauka do sada mnogo više bavila, a i bilo bi teže razumjeti ionako komplikovanu materiju ako bih paralelno obrađivao i žensku homoseksualnost.
Bonus video:
