Zlatnog medvjeda za najbolji film dobio je film koji je proteklih dana, prilično neočekivano, postao glavni favorit kritičara i publike – iransko ostvarenje “Nader i Simin - razvod” Asgara Farhadija.
Srebrni medvjed, posebna nagrada žirija otišla je u ruke mađarskog majstora Bele Tara za film “Torinski konj”.
Srebrni medvjed za najboljeg režisera pripao je Ulrihu Koleru za film “Bolest spavanja”. Kod Srebrnog medvjeda za najbolju glumicu i za najboljeg glumca napravljeni su presedani – nagrađene se kompletne glumačke postave - ženska i muška - iz filma “Nader i Simin – razvod”.
Srebrni medvjed za izuzetno umjetničko dostignuće dodijeljen je Vojčeku Staronu za kameru u filmu “Nagrada” Pole Marković i Barbari Enrikez za produkciju i dizajn u istom filmu.
Srebrni medvjed za najbolji scenario ide Džošui Marstonu i Andamionu Murataju za film “Oprost krvi”. Nagrada za posebnu inovaciju “Alfred Bauer” otišla je u ruke reditelju filma “Ako ne mi, ko” Andreasu Filu.
Marston fokus pomjerio sa Kolumbije na Albaniju
Među fimovima iz takmičarskog programa koji su ostavili najbolji utisak, pored iranskog filma, kao i hermetičnog ostvarenja Bele Tara (koji je dan prije ovjenčan i nagradom kritike FIRPRESCI), nalazi se i novi film američkog autora Džošue Marstona, odranije poznatog po filmu “Marijo, milosti puna” koji je 2004. pobijedio na Sandens festivalu.
Marston je ovaj put došao sa filmom “Oprost krvi”, a svoj vizir pomjerio je sa Kolumbije na – Albaniju.
Zanimljivost je i da je film snimljen na albanskom jeziku u okolini Skadra.
“Oprost krvi” prati sudbinu Nika, seoskog tinejdžera kojem otac i stric, u zavadi oko međe, ubiju mještanina. Kako po “kanonu” Leke Dukađinija porodica ubijenog ima obavezu usmrtiti bilo kojeg muškog člana iz porodice ubice, Nikova se familija zatvara u kuću, djeca prestaju ići u školu, a otac se da u bijeg.
Posebna vrijednost je to što ovaj film nije išao ka povlađivanju balkanskim stereotipovima i jeftinoj egzotici.
Marston svoj Balkan kreira vrlo obazrivo, sjeverna Albanija u njegovom je filmu mjesto u koje je ušla modernost, tu su mobiteli, kompjuteri i plejstejšn, pa sve to daje još apsurdniju dimenziju upražnjavanju srednjovjekovnih kodeksa ponašanja.
Poslednjeg dana - Sagalov triler
Posljednjeg dana prikazan je i “Ruž za usne” Izraelca Džonatana Sagala.
Kako ocjenjuje Jurica Pavičić, kritičar zagrebačkog Jutarnjeg lista, “riječ je o nekoherentnom psihološkom trileru u kojem su junakinje dvije Palestinke, stare prijateljice koje je život razdvojio.
Jedna od njih bogato se udala u Londonu, druga - nekad promiskuitetna ljepotica - sad je sama, fizički i psihički urušena. Kad se ona pojavi na pragu sada bogate prijateljice, nikom se nije teško dosjetiti kako je tu da bi joj pokvarila život.
No, čini se da, prema prvim reakcijama kritičara, filmu nedostaje i logike i pravog suspensa.”
U konkurenciji su u posljednja dva dana prikazana još dva filma - korejski “Dođi kišo, dođi sunce” (Li Jon-ki) i argentinski “Tajnoviti svijet” (Rodrigo Moreno) - koje vezuje sličan polazni motiv.
Oba prikazuju svršetak dugogodišnje ljubavne veze, i počinju u trenutku kad žena najavi muškarcu da ga napušta. U korejskom filmu žena počinje sa pakovanjem za odlazak, ali velika poplava prisiljava supružnike da provedu zajedno još jedan dan.
Junak argentinskog filma svih 107 minuta krstari Buenos Ajresom u starom “renou”, da bi na koncu Novu godinu proveo sa starim automehaničarem koji mu sređuje auto.
Prikazan i makedonski film
U četvrtak je u programu Panorama prikazan i jedini film s područja bivše Jugoslavije: riječ je o filmu “Majke” makedonskog reditelja Milča Mančevskog.
“Majke” su čudan filmski frankenštajn: omnibus koji uključuje tri filma od kojih su dva kratka igrana, a treći dokumentarac.
Treći segment bavi se slučajem novinara iz Kičeva Vlade Tanevskog koji je serijski silovao i ubijao starije žene, a potom izvještavao o ubistvima koja je sam počinio.
Po ocjeni kritičara, taj dio filma je i najbolji, a uz minimalnu doradu mogao bi funkcionisati kao sjajan samostalni dokumentarac.
Bonus video:
