Nikšićanin Nikola Vučinić dobitnik je nagrade “Bronzano jaje” na nedavno zatvorenom Međunarodnom filmskom i muzičkom festivalu “Kustendorf” koji organizuje poznati jugoslovenski filmski režiser, scenarista, producent i muzičar Emir Kusturica.
Vučinić je “Bronzano jaje” dobio za film ,,Lumpen” koji je nastao kao ispit iz predmeta režija na prvoj godini Fakulteta dramskih umjetnosti, pod mentorstvom profesorice Marije Perović i Dušana Kasalice. Scenarista i režiser filma je Vučinić, za fotografiju je bio zadužen Igor Đorđević, a uloga je povjerena Momčilu Pićuriću. Nagradu mu je uručio profesor Serž Regur.
“'Lumpen' govori o stvarnosti globalnog tržišta koje život dobrog radnika čini beznačajnim”, istakao je Regur. Vučinićev film je opisan i kao “epizoda iz života radnika, nekada velike, a sada ruinirane industrije”.
Radnja filma, predstavljena ovako, podsjeća na stanje industrije u današnjoj Crne Gori. Vučinić otkriva “Vijestima” kako je scenario i da li s namjerom ili samo prividno ukazuje na ovu realnost u našem društvu.
“...Nije prividno i nije to samo realnost Crne Gore. Prirodno je baviti se realnošću koja vas okružuje i reagovati na stvari koje vidite kao problem. Scenario je pisan u periodu radničkih štrajkova glađu. Ljudi su spavali na ulici i sigurno da je to uticalo da se opredijelim za takvu priču, jer je meni sve to djelovalo kao surovo oduzimanje dostojanstva jednoj čitavoj generaciji ljudi... Ali, zadržavam pravo i na kritičan odnos prema njima, jer svako od njih je na biračkom spisku i ima pravo glasa”, kaže mladi autor.
“Lumpen” prikazuje i čovjeka, 'tranzicionog gubitnika' koji pronalazi mrtvog psa lutalicu a to je opisano kao humana ideja koja se pretvora u “nešto bizarno i tragično”. Vučinić objašnjava da je time pokušao da postavi kontraste u sudbini ljudi koje opisuje u filmu.
“To se odnosi na strukturu i priču filma, jer sam pokušao da napravim paralelu, da napravim kraj koji će biti na ivici bizarnog i tužnog, da sudbina tog lika u isti mah bude ismijana i tragična. Djelovalo mi je da jedino na taj način mogu ostati vjeran sudbini ljudi kojima se film bavi”, kaže on.
Vučinić je student druge godine Fakulteta dramskih umjetnosti na katedri za filmsku i televizijsku režiju. Iako mlad režiser, do sada je učestvovao na više festivala, ali “Kustendorf” je, kaže, ostavio posebne utiske na njega.
“Kustendorf je festival na kojem je jako puno: dobrih filmova, alkohola, hrane i muzike, dakle festival u punom značenju te riječi. Ima nevjerovatnu atmosferu i energiju. Izmješten na Mećavniku, izolovanom poetičnom mjestu prepunom ljudi koji se bave i filmom i vole film i u tom prostoru nekako sve ima smisla, sve je napravljeno tako da se zaista osjećate kao reditelj”.
Osim atmosfere i gostoprimstva, Vučinić ističe i značaj koji ovaj festival nudi mladim autorima.
“Festival je osmišljen tako da mladi ljudi koji su na početku karijere ili se još školuju imaju priliku da se sretnu, razgovaraju i uče od ljudi koji iza sebe imaju sjajne filmove, veliko iskustvo i znanje i koji su u vrhu svjetske kinematografije. Biti u prilici da slušate i razgovarate sa ljudima poput Paola Sorentina, Rubena Ostlunda i Kusturice je privilegija, a s obzirom na činjenicu da su u selekciji filmovi iz čitavog svijeta, imate priliku i da vidite šta se dešava u filmu unutar vaše generacije, povežete se, možda i dogovorite neku buduću saradnju”, priča Vučinić i ističe:
“To je pomalo suluda situacija, jer u jednom trenutku vi gledate filmove Emira Kusturice, Sorentina, Ostlunda i to su za vas neki ljudi koji tamo negdje žive i stvaraju i vi im se divite... U narednom trenutku ste u Prokletoj avliji, pijete rakiju sa istim tim ljudima, slušate njihova iskustva i nedoumice - to je zaista poseban doživljaj”, opisuje Vučinić.
Nikšićanin, osim što je upoznao mnogo kolega, najavljuje i moguće saradnje sa nekima od njih na ljeto. Od prikazanih filmova u takmičarskoj selekciji festivala, posebno ističe “odličan film, darovitog reditelja”, Mikija Polonskog. Nagrada “Bronzano jaje”, ali i reakcije ljudi na festivalu sa kojeg (do)nosi, vidno značajno iskustvo, ohrabruje ga i čini da se “konstantna sumnja i preispitivanje svega što radi, makar na kratak period utišaju”.
Osim ove nagrade, Vučinić je dobitnik i specijalnog priznanja za studentski film „Žeđ“, na Filmskom festivalu u Herceg Novom, a isti film je na studentskom filmskom festivalu “Feelmotion” u Ohridu nagrađen za “najbolji najtužniji film”.
“'Žeđ' se bavi ljudima koji žive u bezvodnom kraju, koji istrajavaju u prostoru koji ne zadovoljava ni minimum ljudskih potreba onakvih kakvim ih danas razumijemo, to je priča o istrajavanju i o odlasku”, priča Vučinić čije stvaralaštvo već naslućuje mnoge uspješne filmove, festivale, nagrade...
Film je skupa umjetnost i za mnogo veće države od Crne Gore
Vučinić je za “Vijesti” iznio i svoje mišljenje o položaju kinematografije kod nas, i to kao stvaralac, ali i ljubitelj filma.
“Imam utisak da smo mi već dugo vremena na obećavajućem početku, s tim da sada vjerujem da je to zaista tako, stvari se kreću u dobrom smjeru, dosta sporo ali se kreću. Osnovan je Filmski centar, što je veoma značajno, i na čelu tog centra je prava osoba, koja će stvari razvijati i razvija na pravi način. Film je skupa umjetnost i za mnogo veće države. Crna Gora čak i da ima, a nema, razvijenu bioskopsku mrežu, neku šansu za ozbiljniju distribuciju, sa svojih 650.000 stanovnika je suviše malo tržište, bez da se za svaki film svi zajedno svih 650.000 pokupimo i po dva puta pogledamo film. Mislim da je najljepša stvar što se pojavljuje nova, mlada generacija talentovanih reditelja, koji su već napravili značajne uspjehe i prisutni su i prepoznati na evropskom nivou, što je super stvar za našu kinematografiju.
Kao gledalac sam nezadovoljan, jer izvan festivala i povremenih projekcija koje organizuje Kinoteka, nemate gdje da gledate film na velikom platnu, jer komercijalni bioskopi su prepuni ljudi koji konstantno jedu, žvaću i pričaju tokom projekcija, tako da oni ne dolaze u obzir, čak i ako ima neki dobar film na repertoaru”, zaključuje.
Uvijek bio zainteresovan za film
Nikola Vučinić rođen je 1991. godine u Nikšiću. Diplomu osnovnih studija stekao je na Fakultetu političkih nauka na smjeru za međunarodne odnose nakon čega se odlučio da upiše Fakultet dramskih umjetnosti na Cetinju. Vučinić kaže da je za film uvijek bio zainteresovan.
“Film sam doživljavao kao mogućnost da komuniciram sa ljudima, a da ni ne budem prisutan u prostoriji”, kaže on o svom doživljaju i iskazivanju kroz film.
Bonus video:
