Na XVI Don Brankovim danima muzike, večeras će na Ljetnjoj pozorinici u Kotoru, biti održan koncert energične grupe muzičara, koji su se okupili u okviru projekta “Stefan Milenković i Marko Hatlak TANGO COMPÁS“. Dvojica muzičara, Stefan Milenković, svjetski priznati violinista i Marko Hatlak, svestrani koncertni harmonikaš, udružili su se sa pijanistom Markom Črnčecom i kontrabasistom Lukom Hermanom Gaiserom, a pridružila im se i gostujuća pjevačica Ana Bezjak. U okviru ovog muzičko-scenskog programa publika će slušati strastvenu i temperamentnu muziku tanga, doživjeti atmosferu milonge, a Stefana Milenkovića upoznati u drugačijoj ulozi, kao pasioniranog tanguerosa - zaljubljenika u tango.
Harizmatični violinista Stefan Milenković, koji je svoje mjesto na međunarodnoj koncertnoj sceni zauzeo još kao dječak, jedan je od vodećih violinista svoje generacije. Kao solista sarađuje sa brojnim svjetskim orkestrima, poput Berlinskog simfonijskog orkestra, Helsinške filharmonije, Orkestra Boljšog teatra, Orkestra Francuskog radija, Simfonijskog orkestra Indijanapolisa, Beogradske filharmonije, Zagrebačke filharmonije, simfonijskih orkestara Meksika, Brazila, Australije, Belgije, nastupajući pod palicom čuvenih dirigenata, kao što su Nevil Mariner, Lorin Mazel, Vladimir Fedosejev, En Šao i Danijel Oren. Bavi se pedagoškim radom na Univerzitetu Ilinoisa, nakon što je nekoliko godina predavao na „Džulijardu“ u Njujorku. Od početka 90-ih godina prošlog vijeka aktivano se bavi humanitarnim radom, za šta je nagrađen brojnim nagradama. Prošle godine proglašen je za počasnog ambasadora Novog Sada, kada je grad Novi Sad postao Evropska prestonica kulture 2021. godine.
Ovo je treći put da će proslavljeni srpski violinista nastupati u okviru festivala KotorArt, nakon uspješnih koncerata, koje je 2011. godine upriličio sa Edinom Karamazovim i 2014. godine sa Crnogorskim simfonijskim orkestrom. Milenković je uvijek rado viđen na crnogorskoj muzičkoj sceni, te se za svaki koncert traži karta više. O svojim utiscima o crnogorskoj publici, Stefan Milenković kaže: “Uvijek vrlo rado dolazim i sviram u Crnoj Gori, jer je tu jedna divna kombinacija ljudi i umjetnosti, gdje osjećate toplinu i podršku publike. Osjećate da ta publika cijeni i razumije ono što radite na sceni”.
Projekat „Stefan Milenković & Marko Hatlak Tango Compas“ okupio je muzičare iz različitih žanrova. Vi i Hatlak dolazite iz svijeta klasične muzike, a pijanista Marko Črnčec i kontrabasista Luka Herman Gaiser iz svijeta džeza. Kako biste opisali muziku koja je simbioza klasike i džeza?
To je upravo jedna od jakih strana ovog projekta, da dolazimo sa različitih muzičkih stanovišta, i da se svi nalazimo u jednoj tački - tangu, koja je opet dovoljno fleksibilna kao forma da možemo kroz nju istraživati čak i druge pravce i žanrove. Compas, što znači puls, je univerzalan koncept u muzici. To nam daje slobodu izraza i drži otvorene umjetničke horizonte.
Da li ćete i kotorsku publiku upoznati sa istorijom tanga, koja počinje od jednostavnih oblika do modernog tanga, i sa objašnjenjima o pojedinim kompozicijama i njihovom značenju?
Sigurno. To nam je upravo i bio cilj, da napravimo jedan presjek razvoja tango forme koja je, u suštini, veoma fleksibilna i koja se na fascinantan način mijenjala kroz decenije. Naravno, interakcija sa publikom je sastavni dio pristupa nastupu svih nas, tako da ce to biti prirodni dio Tango Compas energije.
Kompozicije Astora Pjacole su na programu „Stefan Milenković & Marko Hatlak Tango Compas“, na istoimenom kompakt disku koji ste objavili, a često su i Vaš izbor na koncertima klasične muzike. Očigledno je da Vam odgovara spoj tanga, klasične muzike i džeza u Pjacolinim kompozicijama.
Naravno. Pjacola je zaista jedinstven i prepoznatljiv u svom izrazu, i jedan od rijetkih kompozitora koji je na tako originalan i uspješan način ujedinio različite zvukove. Ali, smatram da je veoma važno da publika čuje i stare tango majstore, bez kojih se, na kraju krajeva, ni Pjacola ne bi razvio u ono po čemu ga danas poznajemo.
Tango Vas je prvo privukao kroz ples, a potom ste ljubav i strast prema tangu počeli da izražavate i kroz muziku. Kada bolje osjetite tango, dok igrate ili dok svirate? Šta, po Vama, potpunije donosi sve emocije i izražajnost tanga - pokret ili zvuk?
Tango je veoma kompleksan ples i obuhvata mnogo dimenzija: i psihološku, i emotivnu, i fizičku. Sve je to povezano i inspirisanozvukom i ritmom. Doduše, smatram, da bi se tango u potpunosti razumio, treba ga plesati, jer tek tu počinjete da nazirete suptilnost energetske komunikacije između partnera.
Pasionirani ste tangueros (zaljubljenik u tango). Kažu da onaj, ko se jednom zaljubi u tango, više nikad ne odljubi, da je ples za cijeli život i da vjernost traje do kraja života. Kada ste se Vi „zaljubili“ u tango?
Počeo sam da plešem prije otprilike osam godina, i prvih nekoliko godina sam bio potpuno opsjednut tangom, toliko da sam stalno na turneje nosio i cipele za ples, ako bi se, u gradu u kome sviram, desila neka milonga. Sigurno je da je tango i ples iskustva, tako da je u stanju da vas fascinira cijelog života.
Da li redovno igrate tango? Hoćete li u Kotoru svirati u tango cipelama i možda zaplesati?
U posljednje vrijeme ne plešem toliko koliko sam plesao ranije, ali i dalje uživam kada se ukaže prilika za milongu. Što se tiče plesanja u Kotoru, to radimo dosta spontano, i ako osjetimo da je situacija prikladna, onda nekada pozovem neku damu iz publike i zaplešemo. Ali ništa nije planirano i namješteno, tako da se u Kotoru može desiti bilo šta (smijeh).
Uživam u ideji da je mnogo lakše slušati koncert nego ga svirati
Nastupali ste sa rok sastavom „Gorilaz“ u Njujorku, sarađivali ste sa lautistom Edinom Karamazovim, gitaristom Vlatkom Stefanovskim i njegovim trijom. Vaša interesovanja su stilski široka i raznovrsna.
Znatiželja je sastavni dio moje ličnosti, kako u životu, tako i u muzici. Mislim da je veoma bitno da muzičar ima iskustva i interes za druge žanrove jer to apsolutno otvara svijest, obogaćuje vaš izraz, a svaka saradnja sa drugim muzičarima vas obogaćuje i kao osobu. Onda, kada se vratite svom originalnom muzičkom jeziku, pristupate na drugačiji, svježiji način.
Volite da stalno učite nešto novo. Šta sada okupira Vašu pažnju?
Iako možda zvuči apsurdno, jer sam violinista preko trideset godina, sada me fascinira istorija samog graditeljstva violina, nešto o čemu sam znao tek površne stvari, a što je tema koja je beskrajno interesanta i slojevita. Recimo, zar nije nevjerovatno da su Stradivari, Gvarneri ili Gvadanjini jedva nakon nekih pola vijeka od samog izuma forme violine, doveli tu formu do savršenstva početkom 18. vijeka i ostali neprevaziđeni u gradnji violina do današnjeg dana?
Znamo da „proizvodite“ umjetnost, a da li je i „konzumirate“?
Kako da ne, i uživam u ideji da je mnogo lakše slušati koncert nego ga svirati! (smijeh)
Bonus video:
