Boks je svoju kulminaciju (u svakom smislu) dostigao krajem '70-ih i početkom '80-ih. U to vrijeme je bio među tri najpopularnija sporta u Jugoslaviji, a mi bokseri, zbog rezultata koje smo postizali, posebno cijenjeni i uvažavani.
Od tada je počeo lagano da silazi sa tog vrha, a raspadom SFRJ je strmoglavo propao. Nije više bilo one vrlo kvalitetne sazvezne lige, zbog čega su klubovi počeli materijalno, kadrovski i takmičarski da siromaše, i da se gase. Nije više bilo ni veoma jakih (domaćih) turnira, na kojim je učestvovao krem evropskog i svjetskog boksa, a na tim takmičenjima su se „rađali” svi naši šampioni.
To što mi posljednjih godina tražimo krivce u pojedinim lošim ljudima, među kojima ima i nekih bivših šampiona, i nadobudnih trenera, među funkcionerima i rukovodstvima, posljedica je ogorčenja i tuge zbog stanja u kome se boks nalazi, pa pošto-poto hoćemo tog „krivca” da kaznimo i smijenimo, nadajući se da će neki novi ljudi sve brzo postaviti na svoje mjesto. Ali, čarobnog štapića nema...
Tim novim ljudima će biti potreban predan dugogodišnji rad, upornost, strpljenje... ali, i podrška državnih sportskih organizacija, velikih uspješnih firmi - sponzora. Nije mi ni na kraj pameti da branim mediokritete koji su trenutno (posljednjih godina) „zasjeli” na rukovodeća mjesta u gotovo svim nekadašnjim republičkim savezima - naprotiv! Ali, to su oni karakteri koji se uvijek poslije svake velike bitke ili stradanja pojave niotkud, i čerupaju, otimaju, kradu sve što je iole vrijedno ostalo na teško ranjenom vitezu... Na našu žalost, ovaj put se radi o jednom od prvih, najznačajnijih i najvećih vitezova sporta - BOKSU!
Bonus video:
