Asamblaž je vajarska tehnika koja podrazumijeva kolažiranje različitih predmeta i stvaranje trodimenzionalne kompozicije od tih predmeta. On se nadovezuje na kolaž, ali za razliku od kolaža koji je vezan za vertikalnu površinu, asamblaž zauzima mjesto u prostoru. Nakon završetka studija mlada umjetnica, vajarka Jelena Pavićević, krenula je da se pored skulptura bavi i istraživanjem teme “Aura impulsa” koristeći asamblaž tehniku.
Kada je spojila crteže i skulpture nastala je izložba “Zemlja kosmosu” koju su Nikšićani proteklog vikenda imali priliku da pogledaju u galeriji “A”.
“U pokušaju da odgovorim na vječita, univerzalna pitanja - Ko sam? Kuda idem? Odakle dolazim?, istražujem sebe, svoju unutrašnjost, vrline, mane, djela, misli, osjećanja, težeći sinergiji u djelovanju, odnosima, okruženju”, kazala je Pavićević nakon izložbe koju je otvorio prof. Ilija Burić.
Vajarka je objasnila proces nastajanja njenih crteža i skulptura.
“Kroz asamblaž dolazim do kružne forme koju punim kolažima, crtežima odnosno atmosferama u kojim vlada harmonija. Nastaje polje u kojima zamišljam skulpture. Formi na obodima dodajem vunicu - niti, koji simbolišu psihu. Vunicu prenosim i na skulpturu do koje dolazim metodom zidanja, tehnikom terakota, istraživajući odnos forma-volumen-prostor. Formu rješavam sjedinjavanjem simbola biljaka, čovjeka, životinja, stvarajući nova bića kroz arhaičan izraz, dok volumenom definišem plodnost, živost”, objasnila je Pavićević koja je osnovne i specijalističke studije završila na Fakultetu likovnih umjetnosti na Cetinju, odsjek vajarstvo, u klasi prof. Milivoja Babovića.
Istoričarka umjetnosti Milica Bezmarević zapisala je da Pavićević svoj plastički izraz zasniva na neprikosnovenosti forme, kao i na autohtonoj snazi likovnih i skulptoralnih elemenata.
“Promišljenim planiranjem skulptorske cjeline, figuru svodi na jednu, dvije ili tri oblikovane mase, pri čemu postiže i zadržava osjećaj formalne jezgrovitosti. Plastičku cjelovitost ne narušavaju ni perforacije po opni mase - njenoj fakturi, kao ni prorezi, otvori, šupljine, korišćenje i umetanje drugih materijala (vunica), iz razloga njene ostvarene skulptorske punoće”, zapisala je Bezmarević.
Neprestano istražujući i analitički propitujući taj odnos forma - volumen - prostor, uporedo sa skulpturama nastaje i serija crteža, kolaža, koja, prema riječima Bezmarević, imaju “vlastitu osobenost i likovnu autonomnost, zahvaljujući njihovom specifičnom, organičkom plastičkom izrazu”.
“Na neki način pokušavajući da dešifruje strukturu organske ćelije, kao metaforu nekog primarnog nukleusa odakle sve potiče i sve nastaje, autorka se upušta u ispitivanje i promišljanje ne samo sopstvenih misaonih procesa, već i u likovnu problematiku koja obuhvata složene odnose forme i sadržaja. Dodavanjem i umetanjem drugih materijala koji trepere oko crteža i na taj način postaju njegov okvir, dodatno se naglašava i aludira na morfološki oblik jezgra, njegovu vibrantnost i fragilnost”, zapisala je istoričarka umjetnosti.
Pavićević je učestvovala u više projekata i grupnih izložbi u zemlji i u region, a do sada je imala četiri samostalne izložbe. Na konkursu “Umjetnost za Život” 2009. godine dobila je prvu nagradu za idejno rješenje nakita pod nazivom “Zdrava Dona Montenegrina”, a dvije godine kasnije i godišnju nagrada FLU Cetinje za skulpturu. Izložbu u Nikšiću podržao je “Trim centar”.
Bonus video:
