Martin Skorseze jedan je od najpoznatijih i najuspješnijih reditelja i producenata u Holivudu. Njegova kolekcija nagrada i odlikovanja je impresivna. Ovog utorka, 20. februara 2024. postaće bogatija za još jedno priznanje: 81-godišnji režiser će na Berlinalu dobiti počasnog Zlatnog medvjeda za životno djelo.
Skorseze je od 1967. u svojim rukama držao rediteljsku palicu u 26 igranih filmova, a režirao je i brojne dokumentarce. Njegovo najnovije djelo „Ubistva pod cvjetnim mjesecom“ (Killers of the Flower Moon) bavi se sistematskim ubijanje američkih domorodaca iz plemena Osejdž dvadesetih godina prošlog vijeka. Počinioci su bijeli doseljenici, koji su htjeli da osvoje komad zemlje bogat naftom.
Film se bazira na istorijskim činjenicama, a nominovan je u deset kategorija za Oskara. Među njima je i nominacija Lili Gledston za najbolju glumicu – čime je ona postala prva pripadnica američke domorodačke populacije koju je Američka filmska akademija nominovala za Oskara u kategoriji za najbolju glavnu žensku ulogu.
I dok je njegov novi film uglavnom naišao na pohvale, mišljenja se razlikuju unutar indigene američke populacije: „Glavni problem je što se takve priče uglavnom pričaju iz perspektive bijelih kolonizatora“, rekao je recimo Džermi Šarls, reditelj Čiroki porekla za list Njujork tajms.
Ali, to i nije prva kritika koju je Skorseze „pobrao“ za neki od svojih filmova. Njegova djela su polarizovala javnost i prije nego što su u filmskoj industriji postali ovako glasni zahtjevi za više diverziteta i za ravnopravnost polova.
Donosimo pet kontroverzi koje su također dio ostavštine legendarnog reditelja Martina Skorsezea.
1. Prigovor oko veličanja nasilja
Već u ranoj fazi njegove karijere Skorseze se profilisao svojim tipičnim temama poput mačizma ili demonstracije moći. Nasilje „Taksisti“ (Taxi Driver, 1976.) i činjenica da je tada 12-godišnja Džodi Foster igrala ulogu maloljetne, djevojčice prostitutke, taj film, inače odlikovan Zlatnom palmom, učinilo je spornim djelom.
Navodno je „Taksista“ bio jedan od uzroka bolesne opsesije jednog muškarca po imenu John Hinkli Junior koji je 1981. pokušao da ubije tadašnjeg američkog predsjednika Ronalda Regana. I to zbog toga što je on, kako se tada govorilo, „hteo da impresionira Džodi Foster“.
Neki Skorsezeovi kritičari su mišljenja da bi reditelj trebalo direktnije, jasnije da osudi ponašanje protagonista u njegovim filmovima. Ali, Skorseze takve moralističke stavove smatra „i više nego dosadnim“, kako je to nedavno rekao za magazin GQ. Pritom se referisao na reakciju na film „Vuk sa Vol strita“ (The Wolf of Wall Street, 2013). I taj film se našao pod sumnjom da „veliča psihopatsko ponašanje“.
2. Skorseze i Rimokatolička crkva – komplikovan odnos
Prije nego što je otkrio strast za filmom, Skorseze je želio da postane sveštenik. On je do danas uvjereni katolik koji javno živi svoju vjeru.
Mnogi njegovi filmovi vrte se upravo oko pitanja vjere. Ali, s filmom „Poslednje Hristovo iskušenje“ (The Last Temptation of Christ, 1988.) raljutio je konzervativne katolike.
U filmu naime postoji i scena u kojoj Isus (kojeg glumi Vilem Defo) ima seks s Marijom Magdalenom. Projekciju filma pratili su i protesti. Film je bio zabranjen u raznim zemljama, između ostalog i u Argentini, domovini aktuelnog pape Franje.
U međuvremenu se čini kao da je odnos između Vatikana i provokativnog reditelja malo „otoplio“. Nakon projekcije njegovog filma „Tišina“ (Silence, 2016.) o progonu jezuitskih hrišćana u Japanu u 17. veku, Skorseze se po prvi put sastao s aktuelnim papom. Početkom ove godine reditelj najavio je da namjerava da snimi i novi film o Hristu, koji bi trebalo da se bazira na romanu „Isusov život“.
3. Konflikt s obožavaocima Marvela
U jednom intervjuu za magazin Empajer iz 2019. godine, Skorseze je rekao da Marvelovi filmovi o super-herojima za njega i nisu filmovi. On ih je uporedio sa zabavnim tematskim parkovima, i naveo je da im nedostaje emocionalna i psihološka dubina – dakle baš one stvari koje on povezuje s pravim filmom.
Od reditelja i zvezda iz Marvelovog univerzuma zatraženo je da kažu šta misle o tim Skorsezeovim izjavama, a cijela stvar se u međuvremenu razvila u pravu svađu između Skorsezea i ljubitelja blokbastera o super-herojima.
4. Skorsezeovo skupo partnerstvo s Netfliksom
Iako je ranije bio mišljenja da striming-platforme „devalviraju“ film, ipak je počeo da sarađuje s Netfliksom. Radilo se o projektu „Irac“ (The Irishman, 2019), njegovom filmu u kojem su glavne uloge igrali Robert de Niro, Al Paćino i Džo Peši.
Skorseze je tada govorio da niko drugi u Holivudu tada nije bio spreman da plati produkciju u kojoj se koristila revolucionarna i skupa „De-Aging“ tehnologija. Budžet je iznosio 250 miliona dolara.
Kako piše Holivud reporter, Netfliks trenutno preispituje svoju strategiju. „Era skupih taština“, koja je Skorsezeu i omogućila da snimi taj film, „vjerovatno je okončana“, piše taj časovis.
5. Rijetki ženski likovi
To je jedna od debata koja je Skorsezea pratila tokom čitave njegove karijere, a onda se ponovno zahuktala nakon što se pojavio „Irac“, film koji traje tri i po sata, a u kojem ženski likovi izgovore tek nekoliko rečenica.
Pogled u Skorsezeovu filmografiju ipak otkriva da je on snimio i filmove koje su obeležile jake ženske glavne figure, odnosno da je snimao i nijansirane prikaze žena, recimo u filmovima „Alis više ne stanuje ovde“ (Alice Doesn't Live Here Anymore, 1974.) i „Doba nevinosti (The Age of Innocence, 1993.) ili u njegovoj aktuelnoj seriji za Netflix o njujorškoj ikoni Fran Lebovic.
Skorseze svoj rad opisuje kao istraživanje čovječanstva, kao nešto što nema baš mnogo veze sa polnom segregacijom, kako je i rekao nedavno u intervjuu za list Gardijan: „Pokušavam da saznam ko smo mi kao ljudska bića, kao organizmi. Od čega su napravljena naša srca.“
Bonus video:
