Muzičarka Nana Simopulos imala je priliku da uči da svira gitaru od Edi van Helena i Pet Metinija, a danas uspješno gradi svoju karijeru kao džez muzičarka. Njene autorske kompozicije su simbioza mnogih svjetskih muzičkih pravaca, a na koncertima joj je bitno da pokaže i svoje improvizacijske vještine koje je godinama usavršavala. Proteklog vikenda predstavila se publici u okviru Petrovac jazz festivala, a reakcijama je bila veoma zadovoljna.
“Gdje god da nastupam volim komunikaciju sa muzičarima i publikom, volim da porazgovaram i vidim kako im se sviđa, da imam povratnu informaciju i znam kome sviram”, ispričala je Nana.
Njen muzički performans nosi naziv “World of Music od Nana”, a iako džez kombinuje sa mnogim drugim žanrovima, ipak istočnjačka kultura u njenim kompozicijama predanjači.
“Moja porodica je iz Grčke, rođena sam u Americi i kad sam imala 12 godina vratili smo se u Grčku. Taj prelazak iz jedne kulture u drugu otvorio mi je um i oči, iako sam bila mlada. Slušala sam američku muziku, Bitlse, Stounse, ali i grčku muziku. Kasnije kad sam počela da stvaram trudila sam se da prenesem sva iskustva koja sam stekla još od djetinjstva, tako da je tu bilo i grčkog melosa, ali i američkog. Međutim nijesam smatrala da tu treba da se zaustavim. Studirala sam u Indiji, i kad sam se vratila počela sam da sviram i instrument sitar, koji je inače indijski nacionalni instrument. Moja muzika se mijenja iz godine u godinu, i uvijek mi je intresantno da istražujem nove kulture i pričam te geografske priče iz svog ugla. Zato moj performans nosi naziv “World od Music” jer ja sam muzičarka čitavog svijeta, ne samo američka ili grčka”, ističe Nana.
Stalnu postavu njenog benda čine još dvije žene - Vendi Lokflautistkinja i klavijaturistkinja Keren Klaumen, no Nana piznaje da nije bilo lako izboriti se za svoje mjesto u muzičkoj industriji.
“Džez je i dalje muški pravac, zato nam je mnogo teže da budemo prihvaćene i pozvane da sviramo u bendovima. Posebno je meni teško jer sviram gitaru, a znate dobro da su muškarci majstori tog instrumenta. Tako da sam uvijek morala da se sama borim i ne odustajem. Trenutno je situacija malo bolja, ali da bi zaista žene bile prihvaćene u ovom muzičkom pravcu potrebno je još dosta vremena”, smatra ona.
U džezu je improvizacija muzičara na sceni veoma bitna, a Nana upravo na tome insistira na svim koncertima.
“Trudim se da na nastupima uvijek bude dosta improvizacija. Postoji ta osnovna melodija koja je bitna i koje se treba držati, a sve ostalo je improvizacija. Koncert koji odsviramo danas uvijek se razlikuje od onog koji ćemo svirati sjutra, jer će imporivizacija biti drugačija kao i inspiracija, pa i muzičari koji me prate će biti drugi. Uvijek su i trenutna osjećanja ispoljena kroz sviranje, bude i drugačija atmosfera, publika. Kroz improvizacije ispoljavamo osjećanja i ja želim da muzičari koji me prate slobodno pokažu kroz muziku sve ono što u tom trenutku osjećaju”, objašnjava Nana, a o tome koliko je teško naći muzičare koji mogu sve bez problema da imporovizuju na bini, otkriva:
“Svi muzičari koji me prate uvijek imaju veliki broj ovakvih koncerata iza sebe. Biram muzičare koji imaju veliko iskustvo kad je improvizacija u pitanju. Oni čitaju moje note, a dobar muzičar nikad neće početi sa improvizacijama prije nego dobro ne odsluša i upozna se sa muzikom koju treba da svira. Tek tada mogu početi sa improvizacijama. Eto i dio benda koji me je pratio u Petrovcu sam upoznala samo nekoliko dana prije, a prije koncerta imali smo samo jednu zajedničku probu”, ispričala je ona.
Pored gitare, Nana kroz autorski rad dosta eksperimentiše, a u nekim njenim kompozicijama glavni instrument je sitar.
“Svirala sam klavir, a sad gitaru koja je kombinacija električne i akustične. Za sitar sam se zainteresoavala kada sam studirala u Indiji, ima 18 žica i čak grčka i uopšte balkanska muzika sjajno zvuči na njemu jer se postiže potpuno drugačija melodija”, zaključuje Nana.
Sing Song Swing svirao džez standarde
Bend iz Osjeka “Sing Song Swing” nastupio je preksinoć na Petrovac jazz festivalu svirajući džez standarde na terasi tvrđave Castello. Sastav koji je nastao prije sedam godina čine Vjekoslav Milin- gitara, Tim Riksmund - saksofon, Slaven Batorek - klavijature, Ivan Fekete – bas, Dario Padovan – bubanj i Petra Marković - vokal i flauta, a na repertoaru su im isključivo obrade.
“Sviramo džez standarde, srednja struja, ništa modernije. Nemamo autorskih stvari jer smatram da za autora moraš biti veoma talentovan i roditi se za to. To je nešto što se ne može naučiti. Svjesni smo da nijesmo toliki maheri da bismo se posvetili autorskoj muzici”, ispričao je Milin.
“Preferiramo onu staru džezersku - prvo sviraj standard da te čujemo kako sviraš, a tek onda možeš raditi autorsku muziku. Obrade je teže svirati, posebno ako ih prearanžirate”, kaže on Milin. Tokom dva sata svirke, publika je imala priliku da čuje najpoznatije džez kompozicije među kojima su “Autumn Leaves”, “Fever”, “Fly Me To The Moon”, “Blue Moon”, a nastup su završili Bajaginim hitom “Dobro jutro džazeri”. Njihov koncert pratili su i članovi bluz sastava The Baswing koji su sinoć imali koncert, dok će večeras nastupiti Toth Viktor Tercet iz Mađarske sa svojim bendom.
Bonus video:
