U tonovima džez muzike umjetnice Veronik Erman Samben, prekjuče su u Nikšićkom pozorištu otvoreni Dani frankofonije.
Reklo bi se da su Nikšićani navikli na ovakve događaje i da imaju istančan muzički ukus nakon što su pokazali da su publika vrijedna ovakvog događaja i prefinjenosti kompozicija, komunicirajući sa pjevačicom iako se vidjelo da poznavalaca francuskog jezika i nema mnogo.
U pratnji saksofoniste, bubnjeva i klavira dočarana je atmosfera svjetskih klubova iz ‘30. godina prošlog vijeka. Erman Samben, obučena u crno i sa velikim crvenim cvijetom u kosi boje vulkanske lave, govorila je Nikšićanima o svom narodu, o Kreolima širom svijeta... Pjesmama i komentarima između njih, pjevačica je upoznavala publiku sa kreolskim jezikom, prirodom, životom i muzikom nekadašnjih kolonija, ljepotom Haitija, Gvadalupea... U njenoj muzici se osjeća prizvuk karipske kulture, ali i glas patnje i nostalgije u pjesmama o (zapostavljenim ili uništenim) prirodnim bogatstvima, za zavičajem i za biljkama koje venu bez vode i to “ne samo u Africi već širom svijeta”.
“Ova pjesma govori o ruži. Ruža nije cvijet, ona je biljka kao i sve ostale i ruži treba voda. Kada nema vode ruža vene i postaje crna... A kada se pokaže malo pažnje i da joj se malo vode, ona će ponovo procvjetati i raširiti svoje latice”, pričala je Veronik, zaključujući da je propupoljala ruža simbol nade, novog života i preporođenja.
Različiti istančani tonovi i osjećaj koji nose zvučali su kao i naslov njenog drugog albuma, kao posebno drago kamenje sa drugačijom istorijom nastanka i načinom njegovanja. Tako se u nekima čuje kombinacija francuskog i engleskog i (vjerovatno) kreolskog jezika, ali i latino igre. Upravo ta kombinacija doprinosi specifičnosti njenih kompozicija i putovanja u džez ritmu. To daje i poseban dodir publici koja vidno doživljava muziku karipske umjetnice.
“Drago mi je što vidim da Crna Gora čuva svoju prirodu, jer širom svijeta, ne samo u Africi, ljudi pohlepno koriste njene darove”, kazala je Veronik u jednom trenutku, a onda se prihvatila posla da nauči publiku jednoj riječi kreolskog: ‘tu tu ni’, čije značenje znaju kreolska plemena i publika iz Nikšića.
“’Tu tu ni’ sam ja pred muzikom, to ste vi nekada. Kada je 40 stepeni u Crnoj Gori, onda imate potrebu da budete ‘tu tu ni’...”, objasnila je Veronik i zadala publici da joj se pridruži u toj pjesmi. Sat i po vremena su uživali Nikšićani u ljepoti džez kompozicija, a onda su ispratili ansambl dugim aplauzom koji ih je vratio za još jednu pjesmu - “Merci” - simbolično ‘hvala’ publici te večeri.
Bonus video:
