Pljevljak Nemanja Potparić prvi je crnogorski harmonikaš koji ušao u muzičku enciklopediju hiljadu najboljih izvođača na klasičnoj harmonici u svijetu, koju je nedavno objavio “Njujork Tajms”.
Dvadesetosmogodišnji profesor harmonike priznanje je zaslužio zahvaljujući radu, brojnim nagradama i priznanjima koje je osvajao širom svijeta.
Ulazak u enciklopediju, ističe on, jedno je od najznačajnijhijih priznanja u dosadašnjoj karijeri.
“Priznanja i nagrade koje sam osvojio svakako dosta znače, ali jedna od najznačajnijih je svakako biti uvršten u muzičku enciklopediju koja obuhvata 1.000 najboljih izvođača na klasičnoj harmonici koju je izdao “Njujork tajms”, i samim tim sam postavio prvi crnogorski umjetnik na klasičnoj harmonici koji se našao u pomenutoj enciklopediji. Značaj priznanja je utoliko veći ako se uzme u obzir činjenica da sam kao solo izvođač u enciklopediju ušao i kao kamerni izvođač sa svojim duo ‘NeSte’”, ističe Potparić koji nekoliko godina radi kao profesor u Muzičkoj školi u Pljevljima.
Nemanja je harmoniku počeo da svira sa 7 godina u muzičkoj školi u Pljevljima, a priča da je ljubav prema tom instrumentu naslijedio od oca.
Ističe da je neumorno učio i radio, a nagrade su se nizale.
“Zlatna lira” koju je dobio na republičkom takmičenju 2002. godine za Nemanju je bila prekretnica, kaže da je već tada znao da će mu muzika biti buduće zanimanje.
Nakon završene muzičke škole u Pljevjima, upisao je Srednju muzičku školu “Dr Vojislav Vučković” u Čačku, gdje mu je mentor bio vrhunski pedagog, profesor Miljan Bjeletić.
“Profesor Bjeletić nam je pomagao ne samo u pedagoškom radu, već nam je i roditelje zamjenjivao. Pedagog je velika karika u razvoju umjetnika. Teško je i pored talenta postići dobre rezultate ako nemate vrhunskog mentora pored sebe. Talenat je neophodan da bi se neko bavio umjetnošću, ali po mom iskustvu talenat je 10 odsto, a 90 odsto je rad. Školovanje u Čačku je za mene bilo novo iskustvo i odskočna daska za dalje bavljenje muzikom koje sam kasnije samo nadograđivao. U školi sam stekao prijatelje iz raznih krajeva. Imao sam isplaniran raspored i malo slobodnog vremena”, kaže Potparić koji se odvojio od kuće sa 14 i po godina i tokom školovanja živio u internatu.
Muzička akademija na Cetinju za Nemanju je bila mnogo lakša jer je imao odličnu osnovu i iskustvo iz Srednje muzičke škole.
Poslije završenih studija započeo je rad u Osnovnoj muzičkoj školi u Pljevljima, gdje je u kratkom roku sa učenicima ostvario zapažene rezultate.
“Trudim se da mojim učenicima prenesem znanje koje sam stekao. Svaka godina u ovoj školi je za mene novo iskustvo. Ove godine imam 18 učenika. Iz prve generacije izdvojio se Jovan Zečević, a iz druge Maid Bojadžić, svjetski šampion na harmonici koji osvaja samo prve nagrade. Na 11 takmičenja na koliko je učestvovao, Bojadžić je osvojio 11 prvih nagrada”, s ponosom ističe Nemanja.
Pored pedagoškog rada, Potparić aktivno koncertira solo i u kamernim sastavima.
“Sa svojim duom ‘NeSte’ harmonika i klavir, pijanista Stevan Savić iz Aranđelovca i ja uspješno koncertiramo. Iako ne živimo u istim gradovima, dobro se poznajemo jer smo kolege iz srednje muzičke škole. U periodu od godinu odsvirali smo više od 20 koncerata u zemlji i inostranstvu. Nastupali smo u Rusiji, Argentini, Srbiji, Crnoj Gori, Austriji, Litvaniji, Sloveniji i drugim zemljama”.
Na Hvaru nagrađen nakon što je svirao djelo Iva Josipovića
Potparić je član žirija na međunarodnim takmičenjima za harmoniku i najmlađi je član Svjetske konfederacije akordeonista.
Kao jedini delegat iz Crne Gore učestvovao je u radu Svjetskog muzičkog kongresa koji je održan prošle godine u Kaunasu, u Litvaniji. Nemanja je govorio o razvoju klasične harmonike i muzičke umjetnosti na prostoru Crne Gore.
Jedan od najznačajnijih nastupa, imao je u Buenos Ajresu gdje je na festivalu “Astor Pjacola”održao koncert i seminar. U Argentini je bio jedan od dva predstavnika iz Evrope koji su nastupali na tom festivalu.
Kao jednu od najznačajniju akademsku nagradu, Nemanja izdvaja nagradu koju je dobio na Hvaru za najbolje izvedeno djelo domaćeg autora.
“Na festivalu u Hrvatskoj svirao sam djelo koje je napisao tadašnji predsjednik Hrvatske dr Ivo Josipović koji ovo djelo u originalu nije pisao za harmoniku. Josipović je bio član žirija i moje izvođenje mu se dopalo”.
Bonus video:
