Kamernu muziku njemačkih romantičara Feliksa Mendelsona i Franca Šuberta predstaviće kroz dva djela gudački kvartet “Doclea” iz Podgorice u srijedu 12. juna u sali DODEST KIC-a Budo Tomović. Tom prilikom kvartet Doclea koji čine Slađana Cvejić, Sonja Vojvodić - violine, zatim Petar Obradović - viola i Milan Ninković - violončelo izvešće djelo napisano za gudače op. 80 br. 6 Mendelsona, a dok će im oko Šubertovog gudačkog kvinteta, poznatijem pod naslovom “Čelo kvintet”, podršku na violončelu pružiti i Ana Dulović.
Kvartet je oformljen 2017. godine, a imenom “Doclea” sugerišu na geografsko - istorijski prostor na kome zajedno rade, žive i stvaraju. Prvi zajednički nastup imali su u okviru majstorske radionice za kamernu muziku profesora Antona Martinova, u organizaciji KIC-a „Budo Tomović“ u Podgorici, a prvi cjelovečernji koncert održali su u Podgorici u organizaciji Umjetničke škole za muzuku i balet „Vasa Pavić“.
Nastupali su i u kotorskom kulturnom centru „Nikola Đurković“, kao i na 7. Internacionalnom festivalu „Muzika na žici“ u Sarajevu. Koncert u Podgorici počeće u 20 časova, a ulaz je slobodan.
Kako ste došli na ideju da napravite gudački kvartet “Doclea”?
Sonja Vojvodić: Na ideju da osnujemo gudački kvartet došli smo neposredno nakon što smo se spletom okolnosti svo četvoro našli u Podgorici kada smo postali članovi Crnogorskog simfonijskog orkestra. Svi smo alumni Fakulteta muzičke umetnosti u Beogradu, za vrijeme studija smo svirali zajedno u drugim sastavima, poznajemo se dugo, družimo se, tako da je logičan slijed bio da se u novoj sredini na ovaj način okupimo i krenemo da radimo nešto novo zajedno.
Već ste se predstavili publici u Podgorici i Kotoru, a ovoga puta izvešćete muziku Feliksa Mendelsona i Franca Šuberta. Kako ste uopšte izabrali repertoar za koncert i zašto ste se odlučili za djela nastala u romantizmu?
Milan Ninković: Predstavili smo se publici u Podgorici, Kotoru i Sarajevu, a u septembru nas očekuje i koncert u Velikoj dvorani Kolarčeve zadužbine u Beogradu. Repertoar najčešće biramo zajedno shodno ličnim afinitetima koji su nam vrlo slični. Mendelsonov kvartet i Šubertov kvintet su nam posebno interesantni kao djela iz poznih perioda stvaralaštva obojice kompozitora; karakteriše ih izraziti romantičarski izraz koji je prijemčiv, blizak, a svakako predstavljaju i interpretacijski izazov kao remek-djela muzičke literature pisane za ove sastave.
Šubertovo djelo “Čelo kvintet”, sa vama će svirati i violončelistkinja Ana Dulović. Kao se ona uklopila?
Sonja Vojvodić: Ana Dulović je takođe naš bliski prijatelj, koleginica sa studija i iz Simfonijskog orkestra, ima veliko iskustvo u kamernom muziciranju i iščekivali smo priliku u kojoj ćemo moći da je pozovemo da zajedno sviramo. Njena priroda i “oštro uvo” prijaju nam kao osvježenje u procesu pripreme kompozicije za izvođenje.
Posljednjih godina sve je više kamernih sastava u Crnoj Gori, znači li to da polako i te formacije dobijaju na popularnosti?
Slađana Cvejić: Kamernih ansambala je više, jer imamo i više muzičara. Samo u Podgorici postoje dva velika umjetnička kolektiva od kojih svaki okuplja preko 60 odličnih muzičara. Kada imate dobar sadržaj koji možete da ponudite publici, ona će se vraćati, interesovati, učestvovati u kreiranju aktivnog i atraktivnog muzičkog života. Crna Gora i Podgorica sa svojom ponudom i potrebama publike polako, ali sigurno postaju “konkurentno tržište” za kvalitetnu muziku i muzičare, između ostalog, svakako i za kamernu muziku.
Johan Volfgang Gete je kamernu muziku, a posebno muziku gudačkog kvarteta, opisao kao „razgovor četiri racionalna čovjeka”. Da li se i vi osjećate da razgovarate kad svirate?
Petar Obradović: Kvarteti su svirani u salonima i bili su vid zabave i razmjene. Kvartet čine četiri ravnopravna člana koja iz različitih uloga, pozicija i različitim postupcima stvaraju jedinstvenu zvučnu sliku. Kamerna muzika upravo tako i treba da se doživi, ona predstavlja radost davanja i dijeljenja između muzičara međusobno, i slušaoca. Ona u svojoj osnovi nije elitistička, ni “populistička” već intimna, bliska i dovedena na mjeru koja odgovara “razgovoru četiri racionalna čovjeka” koji publika može da čuje i razumije, a mi u radu težimo tome.
Neki od vas predaju u umjetničkim školama, ima li djece koja su zainteresovana za klasiku i koliko je teško prenijeti znanje koje ste stekli?
Petar Obradović: Pedagoškim radom se bavimo kroz rad u UŠMB “Vasa Pavić” (Petar Obradović i Ana Dulović), kroz KIC-ov program ljetnjih kampova za kamernu muziku na Ivanovim koritima (Slađana Cvejić, Milan Ninković, Petar Obradović), ali i neformalno. Djecu klasika interesuje, muzičke škole su pune đaka, što onih koje muzika ispunjava kao hobi, tako i onih ambicioznijih koji se već kao srednjoškolci spremaju za dalje obrazovanje, napredovanje i karijeru profesionalnih muzičara. Kada je učenje muzike odraz ličnih ambicija djeteta da uči, istražuje i upoznaje, onda je i proces rada i napredak sa takvim učenikom lak i zanimljiv. Crna Gora-Podgorica je sredina sa puno talenata.
Bonus video:
