U Hoton biblioteci Univerziteta Harvard nalazi se knjiga iz 19. vijeka čije su korice obložene ljudskom kožom, prenosi magazin “Time”.
Testovi su otkrili da je knjiga francuskog pesnika Arsena Husea "Sudbina duše" zaista obložena kožom i to žene iz mentalne ustanove koja je umrla od moždanog udara.
"Pažljivim posmatranjem mogu se primijetiti čak i pore", napisao je Huse u primjerku koji je poklonio prijatelju.
"Knjiga o ljudskoj duši zaslužuje da ima ljudske korice".
Testovi u harvardskoj laboratoriji otkrili su da je druga knjiga za koju se sumnjalo da takođe ima korice od ljudske kože, zapravo obložena ovčijom. U posveti stoji: "Korice ove knjige su sve što je ostalo od mog dragog prijatelja Džonasa Rajta koji je živ odran u Vavumi 4. avgusta 1632".
Testovi poveza isključili su druge životinjske vrste, uključujući ovce, goveda, koze i primate, poput majmuna, koji su u bliskoj vezi sa ljudima.
Ma kako grozno to zvučalo, povezivanje knjiga ljudskom kožom je praksa poznata kao "antropodermičko povezivanje knjiga" i nekada je bila gotovo uobičajena. Ispovijesti kriminalaca povremeno su povezivane kožom osuđenog ili su se na taj način čuvale uspomene o preminulim članovima porodice.
O knjigama sa nesvakidašnji povezom i ranije se govorilo na Harvardu, čiji su stručnjaci tvrdili da najmanje tri primjerka iz njihovih kolekcija uvezana u ljudsku kožu. Knjige obrađuju rimsku poeziju, francusku filozofiju i srednjevjekovno špansko pravo.
Stručno nazvana antropodermička bibliopegija, odnosno izrađivanje poveza od ljudske kože, bila je tehnika koja je relativno često korišćena u 17. vijeku.
Uglavnom je uzimana koža leševa, korišćenih u istraživačke svrhe na univerzitetu. Knjige su izazvale toliko interesovanje, da su ih na Harvardu odlučili testirati kako bi potvrdili autentičnost kože. Mada je povez na jednoj predstavljao mješavinu kože različitih životinja, na druge dvije se radilo o „čistoj“ ljudskoj koži.
I na sjeveru Engleske 2010. pronađena je knjiga stara oko 300 godina čije su korice izrađene od ljudske kože. Policija, koja je otkrila knjigu sa tekstom na francuskom u jednoj ulici u centru Lidsa, pretpostavljala je da je bačena nakon pljačke jedne od kuća u tom dijelu grada.
Poznato je da su u doba oko Francuske revolucije knjige ponekad dobijale povez od ljudske kože. Ova tehnika koričenja koristila se povremeno u 18. i 19. vijeku radi povezivanja zapisnika sa suđenja za ubistva i pri tom se koristila koža ubice.
Ljudskom kožom su nerijetko bile prekrivene i knjige anatomije i tada se uzimala koža leša koji je služio za seciranje. U toku Drugog svjetskog rata nacisti su često optuživani da su koristili kožu žrtava holokausta za koričenje knjiga.
Vjerski tekstovi i polemike bili su koričeni kožom ljudskog porijekla iz raznih pobuda; katkad kao izraz kritike, ponekad u mističnom zanosu.
Spis „Idolatrie Huguenotre"
Lični molitvenici mogli su stotinu godina nakon nastanka biti kradom preobučeni (jedan takav primjerak datira iz revolucionarne Francuske), a u rezervama američkih instituta postoje brojne antropodermne Biblije i nekoliko Kurana. Smatra se da je spis „Idolatrie Huguenotre” iz perioda vjerskih ratova zapravo i ukoričen kožom hugenota.
Bonus video:
