Izborni program DPS-a, na parlamentarnim izborima u Crnoj Gori (1996), izložen pod sloganom „Sigurno“ svoju kvintesenciju izražavao je na sljedeći način: „Demokratska partija socijalista Crne Gore ostaje vjerna opredjeljenima iz Ustava Republike Crne Gore i Ustava Savezne Republike Jugoslavije. Savezna Republika Jugoslavija je izraz volje većine građana Crne Gore i njeno konstituisanje bilo je jedan od osnovnih ciljeva DPS. Građani Crne Gore SRJ smatraju svojom domovinom u kojoj žele da žive slobodno i ravnopravno, a DPS daje veliki doprinos njenom razvoju“(Vidi o tome:„“DPS-Sigurno“, „Pobjeda“, broj 11066, od 1. oktobra 1996, Podgorica, str. 11.)
DPS je, tokom izborne kampanje, za parlamentarne izbore (koji su održani 3. novembra 1996) prema koaliciji Narodna sloga i njenim čelnicima postupala sa evidentnim trendom njene demonizacije i stigmatizacije. Predsjednik vlade RCG i potpredjednik DPS-a Milo Đukanović je na predizbornom mitingu DPS u Baru (1996), žestoko kritikujući koaliciju liberala i narodnjaka (Narodna sloga), karakterisavši istu kao „neprirodnu“, između ostalog, šireći dezinformacije, poručio crnogorskim liberalima (LSCG) i posebno Slavku Peroviću „da su klečali pred Tuđmanom i ljubili šahovnicu, te je za S. Perovića poručio da je ‘sa ustaškim doglavnicima kovao i snovao planove o nekakvoj nezavisnoj Crnoj Gori’“. (Citirano prema: Branko Vojičić, „Oni su bili za rat“, „Monitor“, god. VII, broj 312, od 11 oktobra 1996, str. 32.)Javna diskreditacija Narodne sloge od strane DPS-a, u političkoj borbi za glasove, došla je do izražaja i na izbornoj konvenciji DPS-a u Nikšiću 16. oktobra 1996. Na tom skupu vladajuće stranke, njen potpredsjednik M. Đukanović je, između ostalog, potencirao da “jedino mrzovoljninihilisti iz opozicije tvrde da je CG potlačena u Jugoslaviji, građanineravnopravni, cvjeta kriminal, caruje mafija i falšira seekonomskim reformama”. Đukanović je optužio članove rukovodstva LSCG da i “danas kleče pred Tuđmanom, poniznomu nudeći ratnu odštetu. Kad je pokrenuta inicijativa da se SRJ i RS ukinu sankcije, naši politički protivnici su preklinjali da se to ne čini. Sjećamo se kad su pozivali NATO bombardere da ruše Crnu Goru i kad su iza skupštinske govornice denuncirali sve što bismo eventualno uvezli za potrebe građana u vrijeme sankcija”. (“Bogatstvo je narodno povjerenje”, “Pobjeda”, broj 11082, od 17. oktobra 1996, str. 9.)
Predsjednik DPS-a i RCG mr Momir Bulatović, kao i njegovi najbliži saradnici iz vrha vladajuće nomenklature, usredsredio je tokom izborne kampanje, pozornost na suparničku koaliciju Narodna sloga i njene predvodnike. On je na promociji DPS u Kučima (Ubli) kod Podgorice 19. oktoba 1996. demantovao tvrdnje lidera Narodne sloge, koji su ga optuživali za vazalski odnos prema Slobodanu Miloševiću (“da je u Dejtonu Bulatović nosio torbu Slobodanu Miloševiću”), da bi, zatim, potencirao i eksploatisao famu da je S. Perović bio u Njujorku “u muslimansko-hrvatskoj delegaciji, kritikujući našu zemlju i tražeći da sankcije i dalje ostanu, a da NATO pakt interveniše i na Republiku Srpsku i na SRJ”. Bulatović je saopštio odlučan stav republičkog rukovodstva i partije koju predvodi u pogledu privrženosti CG očuvanju i učvršćivanju SRJ, naglasivši: “Mi sa Srbijom živimo bratski i složno u našoj zajedničkoj kući SRJ. Mi hoćemo da ta država bude svakog dana uspješnija i bolja. („Partija budućnosti“, „Pobjeda“, Podgorica, br. 11082, od 20. oktobra 1996, str.14.)
Sličan radikalan diskurs i repertoar optužbi na račun lidera Narodne sloge - S Perovića i prof. dr Novaka Kilibarde, M. Đukanović je ponovio i 19. oktobra 1996. na izbornoj promociji DPS-a u Sutomoru. Za dr N. Kilibardu rekao je da “kada je izbačen iz Saveza komunista molio je po nikšićkim krugovima da ga vrate. Kasnije je prešao put od velikosrbina do antisrbina i sa liderom Liberalnog saveza stvorio je političku koaliciju čiji je cilj rušenje SRJ. U tome bi možda i uspjeli da nema DPS-a, garanta stabilnosti i prosperiteta SRJ”. (“Sigurno bez konkurencije”, “Pobjeda”, broj 11082, od 20. oktobra 1996, str. 14.) Svetozar Marović, predsjednik Skupštine RCG, potpredsjednik i ideolog DPS-a je tokom izborne kampanje prezentirao strateška i suštinska ideološko-politička opredjeljenja vladajuće partije. On je prezentirao stavove DPS-a o državnom i nacionalnom pitanju, odnosno, identitetskim problema, naglašavajući da se DPS zalaže za stabilnu i u međunarodnu zajednicu uključenu SRJ i ravnopravnu CG unutar nje; da je ta partija protiv preispitivanja državno-pravnog statusa CG u zajedničkoj državi sa Srbijom; protiv novog referenduma; potiv obnove suverene i nezavisne CG. Marović je istakao da se vladajuća stranka zalaže za to da službeni srpski jezik bude jedini u zvaničnoj upotrebi u Republici, izjasnivši se protiv uvođenja u upotrebu crnogorskog jezika. Deklarisao je eksplicitno da je DPS za Srpsku pravoslavnu crkvu u CG, a protiv autokefalnosti Crnogorske pravoslavne crkve i njenog mitropolita g. Antonija Abramovića, optužujući lidere Narodne sloge S. Perovića i dr N. Kilibardu da su antipod svemu onome za šta je DPS. Saopštio je da koalicija Narodna sloga preferira „crnogorski separatizam“, odnosno, „razbijanje SRJ“. S.r Marović je u ime vladajućeg DPS-a optužio lidera Narodne stranke prof. dr N. Kilibardu za radikalnu promjenu ideologije i politike, navodeći da je Kilibarda prihvatio izvorišta političkih zalaganja crnogorskih liberala, odnosno, da se priklonio njihovoj ideologiji i politici za samostalnu CG, a protiv opstanka SRJ. U tom smislu, S. Marović je na promociji DPS u Herceg Novom istakao da „odavno u Novaku Kilibardi čuči Slavko Perović“, te da ga je u ovoj kampanji „Kilibarda tek sada otkrio“, što je trebalo da označava da je lider Narodne stranke prihvatio idejne i političke svjetonazore S. Perovića. Marović je prezentirao da je Narodna sloga neprirodna koalicija potpuno različitih političkih stranaka, pa se, na tom skupu upitao i ujedno odgovorio: „Kako mogu biti zajedno oni koji su za i oni koji su protiv Jugoslavije, koji su za suverenu Crnu Goru, kako politički mogu biti oni koji su za SPS i oni koji su protiv nje, kako mogu biti zajedno oni koju su za autokefalnu crkvu i oni koji su protiv nje, oni koji su bili za to da se Jugoslavija brani i oni koji su optuživali Jugoslaviju po raznim međunarodnim čekaonicama, kako mogu biti zajedno oni koji ne vjeruju volji naroda Crne Gore i traže novi referendum. Nikako. Ne mogu oni biti zajedno, zato i oni nijesu zajedno. Oni su postali jedno. Više ne postoji ni Narodna stranka ni Liberalni savez. Postoji samo jedna mržnja i dva lidera... Crna Gora nema vremena za njih. Crna Gora ide naprijed, a ne nazad“. On je naveo da CG „ide sigurno putevima dobra. To dobro je mir za svakoga u CG i SRJ, materijalni napredak i socijalna sigurnost, demokratski život i poštovanje razlika koje postoje među nama, otvoreno društvo i uvaženo mjesto CG i Jugoslavije u Evropi i svijetu“. Ideolog i potpredsjednik DPS S. Marović zaključuje da sa DPS-om „nije bilo i nema nesigurnosti, zato pobjeđujemo sigurno“. (Navedeno prema: Youtube, Izbori 1996 - S. Marović - Herceg Novi. Radi se o tonskom i video zapisu sa promocije DPS-a u Herceg Novom 1996 - izvještaj RTCG.)
Vladajuća partija nije imala dileme da fokus svoje izborne kampanje treba da bazira na napadima na Narodnu slogu, jer je smatrala jedinom ozbiljnom konkurencijom, protivnikom koji joj može pomrsiti izborne kalkulacije i koncepcije očuvanja pozicija vlasti i moći. U tom cilju je na izbornoj promociji DPS u Bijeloj, S. Marović poručio da će na izborima DPS „odnijeti najjaču i najveću pobjedu do sada“ i dodao: „Biće to pobjeda odmjerene i razumne CG, pobjeda partije koja ne dijeli, koja pomaže, koja razumije, koja zna da oprosti mnoge uvrede i bestijalnosti radi zajedničkog dobra“. Dalje je Marović obrazložio: „Građani koji budu glasali za DPS, glasaće za sigurnu i stabilnu Jugoslaviju, za uvaženu, poštovanu i dostojanstvenu CG u njoj. Građani koji budu glasali za tzv. Narodnu slogu, glasaju za one koji ne priznaju referendum o zajedničkom životu Srbije i Crne Gore, ne priznaju ovakvu SRJ i traže novi referendum, i to u vrijeme kada se skidaju sankcije i kada se SRJ vraća u međunarodnu zajednicu“. Ideolog DPS je zatim nastavio: „Građani koji budu glasali za tzv. Narodnu slogu glasaju za one koji ne uvažavaju narodnu volju o potrebi zajedničkog života Srbije i CG. Ko glasa za one koji traže da se bavimo ponovo samim sobom, istražujući ko je stvarno za suverenu CG, a ko protiv, ko je zelen a ko bijel, glasa za naš povratak u prošlost, glasa za našu nesigurnost i neizvjesnost koja možda može da zadovolji g. Perovića i g. Kilibardu, ali Crnu Goru ne, jer to je nepotrebno košta i udaljava od svijeta, mirnog, demokratskog, razumnog i naprednog života. Građani koji budu glasali za DPS znaju da glasaju za poštovanje svih vjera, svih ljudi, svih naroda i narodnosti. Glasaju za jednu pravoslavnu crkvu, glasaju da kao Crnogorci ili Srbi imaju svoj maternji srpski jezik. Međutim, građani koji glasaju za tzv. Narodnu slogu glasaju i za autokefalnu crkvu, glasaju i za gospodina Antonija, glasaju i za g. N. Kilibardu i za g. S. Perovića, glasaju i za novi crnogorski jezik, glasaju za sve i protiv svega“. (Youtube Svetozar Marović 1996-Bijela, izvještaj RTCG, tonski i videozapis.).
DPS se tokom izborne kampanje ponosio svojom ulogom u „ratu za mir“ (1991) i isticao da je bezuslovno za opstanak državne zajednice CG i Srbije (SRJ), ističući da je koalicija Narodna sloga predstavnik crnogorskog secesionizma i emanat „antisrpstva“. Za vođstvo DPS bio je primaran koncept „SRJ bez alternative“, a Narodna sloga u rakursu vlasti bila je sinonim, metonimija za razbijača „nove Jugoslavije“. Dr Novak Kilibarda i Slavko Perović su, takođe, predstavljani od čelništva DPS kao paradigme djelovanja protiv SPC u Crnoj Gori, kao političari koji hoće da srpski jezik ukinu i zamijene „izmišljenim“ crnogorskim jezikom, kao stranački lideri koji djeluju u korist CPC i njenog poglavara g. Antonija Abramovića, a protiv mitropolita crnogorsko-primorskog SPC g. Amfilohija Radovića itd. DPS se, u izbornom diskursu, stavio na „branik“ srpstva i svetosavlja, što potvrđuje i govor S. Marovića u Grblju tokom izbornog promovisanja DPS-a oktobra 1996. Naime, tada je Marović precizirao da će Grbalj, njegov zavičaj, odbaciti politiku Narodne sloge i njenih lidera Perovića i Kilibarde. Na tom skupu, kritikujući Narodnu slogu i njene čelnike, pored ostalog, glavni ideolog DPS je rekao: „Grbalj neće glasati za one koji hoće da podijele CG i Srbiju, za one koji hoće da nas odvoje od naše vjere, crkve i običaja. Nama ne treba Antonije, imamo mi svoje crkve, imamo mi svoja sjećanja i običaje. Grbalj neće glasati za one koji hoće da nam ukinu maternji jezik, jer naš je jezik bio i ostao srpski, a oni hoće drugi, pa neka ga izmišljaju. Grbalj neće glasati za one koji naše najhrabrije sinove, koji su se borili za Jugoslaviju i njene granice, danas nazivaju izdajnicima. A Grbalj je u posljednjem ratu do više dobrovoljaca nego Beograd“. (Citirano prema: Esad Kočan, „Snovi grbaljskog ratnika“, „Monitor“, Podgorica, br. 313, od 18. oktobra 1996, str. 5.)
Bonus video:
