Rehabilitacija nacionalističke, etnocentrične, šovinističke i kolaboracionističke, četničke, velikospske ideologije i politike iz Drugog svjetskog rata, za dr Amfilohija Radovića bila je svojevrsna politička i crkvena “misija” i pasija, kojoj je revnosno bio predan. I odan, i dan danas privržen isto, kada, kao i ranije, veliča Dražu Mihailovića i njegov četnički pokret.
Vođu četničkog pokreta, pravosnažno osuđenog kvislinga i ratnog zločinca Dragoljuba-Dražu Mihailovića, smatrao je mitropolit Amfilohije “voždom” srpskog naroda, koji je stradao, po njemu, izjednačen kao, kako ga on zove, Sveti Jovan Vladimir, kosovski srpski knez Lazar i “vožd” Karađorđe.
Tako je mitropolit Crnogorsko-primorski Amfilohije, na predavanju održanom na tribini srpskog “sabora” i ultradesnog, ljotićevskog, pokreta “Dveri”, održanom na Mašinskom fakultetu Univerziteta u Beogradu još 11. decembra 2003. godine, a uoči 200-godišnjice Prvog srpskog ustanka, o Draži rekao sljedeće: „Naša istorija počiva, utemeljena je na tri glave: prva glava, to je glava Svetog Jovana Vladimira, zetskoga vladara-mučenika, divna, čudesna glava na pravdi Boga posečena, ugrađena u temelje, u biće srpskoga naroda. Druga glava, zlatna glava, kao što je naziva pjesnik, koja je sijala iz izvora, jeste glava velikog mučenika kosovskog Lazara, ugrađena u biće, u temelje srpskoga naroda. Treća glava, koja je ugrađena u temelje ovog naroda, to je glava posečena u Radovanjskom Lugu. Ne bi bilo Miloša Obrenovića da nije bilo glave vožda Karađorđa i Karađorđevog podviga, da nije bilo samožrtvene ljubavi Svetog Petra Cetinjskog. I dodajem još jednu glavu, o kojoj će biti priče u budućim pokoljenjima, to je glava vožda Draže Mihailovića.“.
Nesporno je da je glavni vođa sadašnjih “litija i molebana”, odnosno, u esenciji, klero-političkih protesta u Crnoj Gori, mitropolit Amfilohije, bio i ostao, sljedbenik ravnogorske četničke velikosrpske i anticrnogorske ideologije i politike, što potvrđuju i prethodno citirane njegove riječi, kojima on čini apoteozu i panegirik četničkom vođi Draži Mihailoviću.
Nije se mitropolit Amfilohije na tome zaustavio. I na drugim mjestima je to isticao i obrazlagao. Pored navedenog, ta njegova privrženost “ličnosti i djelu” Draže Mihailovića, kojega on naziva “voždom trećeg srpskog ustanka”, ispoljila se i u njegovom govoru u crkvi samoj, u sred procesije, obreda. To potvrđuje i video snimak njegovog govora u crkvi, vjerovatno, u Beogradu, u kojemu srpski, uzurpatorski i anticrnogorski, mitropolit Amfilohije sasvim jasno veliča ratnog zločinca i četničkog vođu Dražu Mihailovića.
Taj snimak transkribujemo ovom prilikom sa ciljem da se zna koja i kakva ideologija i politika, na čelu sa mitropolitom Amfilohijem, predvodi aktuelni, u osnovi političko-populistički pokret, (“moleban-litija” revolucija u pokušaju), protiv nezavisne Crne Gore, te građanskog i demokratskog društva i institucija pravnog i političkog sistema Crne Gore, a, navlastito, slobodne i autohtone crnogorske nacije. U tom govoru, u crkvi u Beogradu, vjerovatno, srpski mitropolit Amfilohije je govorio:
“Riječ je gospodnja, draga braćo i sestre, koja glasi: Nema veće ljubavi od one da neko život svoj položi za bližnje svoje. Đeneral Dragoljub-Draža Mihailović je jedan od onih koji su život svoj položili za bližnje svoje, za narod svoj, koji su se žrtvovali i koji su bili žrtvovani na oltar vjere i otačastva. Đeneral Dragoljub Mihailović je samljeven žrvnjem naci-fašističke ideologije, bezbožne fašističke ideologije, i ništa manje, bezbožne komunističke ideologije. Dvije ideologije, bežbožne, jedna koja se klanjala idolu krvi i rase, a druga se klanjala idolu klase, obadvije su iz nečovječnog korijena.
One su prinijele na žrtvu Dragoljuba Mihailovića, uz pomoć licemjerja savremenih velikih sila. Onih sila koje su njega izdale, izdavši time same sebe i ljudsko dostojanstvo. I dopustivši da on bude proglašen za izdajnika, od onih koji su izdali i Boga i savjest i narod. Ta izdaja, ta žrtva, nije samo žrtva sredine XX vijeka, nego sve ono što se događalo i što se događa, sa ovim narodom našim, srpskim narodom, je posledica tog žrtvovanja i posledica te izdaje. Krvavi rasplet jugoslovenske drame je rođen u tom žrtvovanju, krvavi rasplet naših dana; izdaja Kosova i Metohije je takođe posledica tog žrtvovanja…”.
Dalje on navodi da je izvršen “zločin nad Dražom Mihailovićem” pa, pored ostalog, dodaje: “Tek danas počinjemo da shvatamo tu veliku, strašnu istinu, a naročito je shvatamo kada oni koji su njega žrtvovali, i koji su njega proglasili za izdajnika, njihovi ideološki potomci, kada su oni danas nosioci, zagovornici istih istih onih ideala i ideja zbog kojih su izdali i žrtvovali Dragoljuba Mihailovića. Veliko znamenje našeg vremena je njegov časni lik i sve ono što se događalo sa njim, a kroz njega i preko njega što se događalo i što se događa sa srpskim narodom.
Međutim, takve žrtve, kakva je njegova žrtva, one ne ostaju bez posljedica, one postaju i bivaju uvijek sjeme nove čovječnosti, sjeme novih ljudi, i sjeme koje se ugrađuje u biće jednog naroda, i ne samo jednog naroda, nego u biće, sveukupnog, časnog čovječanstva. Gospod, neka mu podari pokoja, neka njegov neznani grob nađe mira. A narod njegov, neka sve dublje i dublje shvata, ko je bio, i ko je ostao, voždom trećeg ustanka srpskog, đeneral Draža Mihailović”.
Bonus video:
