Slikanje duše koja pati

Šuković je rođen 1977. godine u Bihaću, a živi i radi u Kolašinu i Podgorici. Član je Udruženja likovnih umjetnika BiH. Učesnik je brojnih samostalnih i kolektivnih izložbi i 2015. dobitnik nagrade Cetinjskog likovnog salona „Trinaesti novembar“
798 pregleda 0 komentar(a)
Sa otvaranja izložbe u Tivtu, Foto: Siniša Luković
Sa otvaranja izložbe u Tivtu, Foto: Siniša Luković

Jednu priču o egzistencijalnoj borbi, borbi čovjeka sa samim sobom, ali i priču o nezaobilaznom duhovnom nasljeđu, priča preko svojih slika crnogoprski umjetnik Miroslav Šuković. Njegova djela nose bolnu istinu o postojanju, unutrašnjim demonima o čovjekovoj tegobi u savremenom svijetu i društvu preko disharmoničnih prikaza iz kojih izbija nerazumljiva istina", kazala je istoričarka umjetnosti Marija Saičić, otvarajući sinoć u JU Muzej i galerija Tivat, izložbu slikara Miroslava Šukovića.

Šuković je rođen 1977. godine u Bihaću, a živi i radi u Kolašinu i Podgorici. Član je Udruženja likovnih umjetnika BiH. Učesnik je brojnih samostalnih i kolektivnih izložbi i 2015. dobitnik nagrade Cetinjskog likovnog salona „Trinaesti novembar“.

“U Šukovićevom stvaralaštvu nameće se jedno pitanje na koje on pokušava opdgovoriti kistom, odnosno pokretom i bojom: kako zapravo naslikati čovjekovu dušu? On to radi redukovanim bojama, uglavnom neutralnim nijansama, na crnoj ili bijeloj a ponekada i crvenoj podlozi.U nekim slikama uočavamo drain paint – slikarsku tehniku u kojoj boja spontano kapa ili se sliva na platno. Upotreba te tehnike koja obično biva rađena crvenom ili crnom bojom na Mirovim slikama, podsjeća na čovjekovu dušu koja krvari podređena tonu stalne patnje.”- istakla je Saičić. Ocijenila je da su Šukovićeve kompozicije izuzetne snage i nisu puko slavljenje egzistencije, “nego slika duševne boli koja razara modernog čovjeka kada promišlja o egzistenciji, međuljudskim odnosima ili devijacijama savremenog doba”.

Sam Šuković je kazao da je u u centru njegovog umjetničkog stvaralaštva čovjek.

“Ta ljudska psihologija odnosno unutrašnja stanja čovjeka, jesu nešto što me najviše interesuje i čemu sam posvećen od početka svog stvaralaštva. U pitanju su radovi koji su nastali kombinacijom različitih materijala na platnu i na papiru. Volim tokom rada da eksperimentišem, da me taj materijal vodi pa koristim pastele, olovke, ugljen. Znači, jedan process koji ide svojim tokom i vidjećemo kao će to da se nastavi ta priča", istakao je kolašinski umjetnik naglašavajući da u slikanju i stvaralaštvu uopšte, on “ne voli proračunatost”.

Bonus video: