Prepoznatljiva po radovima kojima ispituje način na koji jezik i kultura oblikuju lični identitet, vizuelna umjetnica iz Beograda Milica Rakić predstavila se u Podgorici izložbom “Crvena, da te nema, trebalo bi te izmisliti” koja je u utorak veče otvorena u Centru savremene umjetnosti Crne Gore, u Perjaničkom domu.
Postavka obuhvata djela nastala u različitim medijima, od performansa, preko prostornih instalacija, video radova, sve do (arhivskih) dokumenata, tekstova, fotografija... Na taj način ona (pre)ispituje potencijal umjetničkog rada i galerijskog prostora u kojem izlaže, a pritom rekonstruiše ono što istoričari ili istorija ističu, kao i ono što je prećutano. Njeno istraživanje fokusirano je na prirodu suživota, odnosno “kohabitacije živih i mrtvih sjenki socijalističkog nasljeđa”.
Upravo simboličan naziv izložbe “Crvena, da te nema, trebalo bi te izmisliti” sugeriše na prirodu projekta Milice Rakić, što će publika moći da primijeti prilikom bliskog kontakta sa postavkom, od prostorne instalacije, prerko arhivske dokumentacije kojom se umjetnica koristi, ali i na osnovu činjenice da Rakićeva propituje život u nekadašnjoj Jugoslaviji. Ona dokumentarno-umjetničkim manirom obrađuje pronađenu arhivsku dokumentaciju Antifašističkog fronta žena Jugoslavije 1947/49. godine, sa posebnim osvrtom na ženske aktivnosti iz tog perioda.
Na sam naziv izložbe sugeriše i istoričarka umjetnosti Anica Tucakov u svom tekstu “Moja sloboda nije po vašem ukusu”, a povodom postavke “Crvena, da te nema, trebalo bi te izmisliti”.
“Malo je umjetnika koji poput Milice Rakić tako precizno i uspješno imenuju svoja djela i izložbe, sa nazivima kao idejnim ekstenzijama samog projekta, koji nose težinu gradivnog materijala izložbe i radova. Sentenca ‘Crvena, da te nema, trebalo bi te izmisliti’, koncizno detektuje i imenuje samu bit projekta. Jer, postupak umjetnice Milice Rakić, određen je ovog puta prvenstveno pozicionim statusom dramatis personae ‘drugarice Milice Rakić’ Povodom ove izložbe, zato, možemo predložiti da postoji potkožni hod vremena. Neka nevidljiva mreža koja povezuje ljude različitih epoha. U nekom trenutku dogodi se procjep: iz nekog bitno drugačijeg ‘prostora’ ili sfere, izvan poznatih zakonitosti, a u samom činu kreacije, nešto prodre i ‘zaglavi” se’”, piše Tucakov.
Ona je dodala da Rakić istražuje “konfiskovano sjećanje i identitet”, ali i da hoda na ivici procjepa između više izvora znanja i sjećanja: arhivâ (dokument, tekst, fotografija) i gesta (performans, video rad, slogan, objekat).
Milica Rakić se ovom postavkom ranije predstavila i u Beogradu, u Novoj galeriji vizuelnih umetnosti (NGVU) u septembru prošle godine. Tada je posebno istaknuto njeno korišćenje prostorom galerije koji prilagođava onim što je njoj i duhu postavke potrebno. Tako je i u podgoričkoj galeriji čiji prostor umjetnica koristi i kao imaginarnu lokaciju i kao vremenski prikaz “prećuatnog”, možda i zaboravljenog, ali i kao pseudoarhivski ambijent.
Izložba je u Dvorcu Petrovića otvorena do kraja marta.
Milica Rakić rođena je 1972. godine u Socijalističkoj Federativnoj Republici Jugoslaviji. Doktorirala je na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu. Član je Saveza komunista Jugoslavije i Udruženja likovnih umetnika Srbije. Predstavila je svoje radove na oko 30 samostalnih izložbi i više od 400 grupnih u zemlji i inostranstvu. Živi i radi u Beogradu.
Bonus video:
