U romanu “Moć tišine”, Dejan Vuković nastavlja ono što je započeo u prvoj knjizi - potragu za životom. To je na na promociji u kolašinskom Centru za kulturu kazao Kemal Musić, direktor JU “Ratkovićeve večeri poezije”.
Vukovićev roman je, rekao je on, istovremeno, “i potraga za samim sobom, smislom i polazištem”.
“Roman “Moć tišine” sačinjen je u tri sloja. Prvi je ljubavni, drugi religijski, a treći se oslanja na legendu. Na samo stotinak strana, Vuković je uspio da sažme, i to veoma uspješno, tri različita motiva. Možda bismo ovdje mogli da citiramo srpskog pisca Svetislava Basaru koji u knjizi “Kinesko pismo” kaže: “Plačem pitajući se šta sve čovjek nije prinuđen da radi; koliko toga mora izmisliti, koliko se tužnih događaja mora prisetiti, koliko rana mora ponovo povrediti da bi napisao pišljivih stotinak strana teksta”. Dejanova knjiga ima stotinak strana. Dovoljno za dobrog čitaoca. Dovoljno za čitaoca koji misli i promišlja – kojemu je književnost život”, reko je Musić.
Prema riječima profesorice književnosti Snežane Šćepanović Đurasović, “još sa Dokleankom, svojim prvim romanom, Dejan je započeo poetski niz koji se zrelije i jasnije nastavlja u romanu “Moć tišine”.
“Moć tišine” tečno govori o čovjekovim vječnim unutrašnjim sukobima; šta iskonski jesmo, a šta se od nas očekuje da budemo; kako je svaka sudbina uzeta pojedinačno, jedan univerzum svih nas malih, običnih ljudi, vječnih boraca sa, prije svega, sobom samima, a onda svijetom i pravilima koje on nameće. Vukobrat nijemo ćuti i rukama kamenom zida snove, Jovan ćuti i zapisuje okamenjenu grešnu prošlost, Marija ćutke podnosi, skamenjenog srca, sav teret nepravedne sudbine”, rekla je ona.
Šćepanović Đurasović je kazala da je Vukovićev roman “lijepo ispričana priča, koja na osoben način u prvi plan stavlja jedan od najstarijih motiva u književnosti-ljubav i raspolućenost između dva brata i jedne žene”.Ta središnja ljubavna priča, objasnila je ona, prepletena je sa legendom o Međi Vuka Manitoga.
“Značajni istorijski događaji, crnogorski i svjetski, pomenuti kao činjenica,samo naglašavaju poetsko vrijeme dešavanja ljudske istorije i lične muke braće Vukobrata i Jovana Vragoša .Simbolika imena i prezimena na zanimljiv način kontrastiraju vjerskim citatima od uvodnog dijela romana, preko uvodnih rečenica svih 12 poglavlja, koji na vrlo suptilan način iznevjeravaju čitaočeva očekivanja”, zaključila je Šćepanović Đurasović.
Autor je kolašinskoj publici kazao da ga zanima “ mitsko i legendarno, koje ostavlja prostor da priču modifikuje onako kako želi”. To su, objasnio je Vuković, “price o događajima, koji su se , možda mogli dogoditi”.
“Mi smo ono o čemu, uglavnom, ćutimo. Tragam za onim što je u nama skriveno. Ta druga strana čovjekove ličnosti je jako zanimljiva za literature”, reko je Vuković.
Odlomke iz njegove knjige čitao je Nikola Šćepanović, uz muzičku pratnju Mine Čogurić.
Bonus video:
