Mnogi su zbog matematike tokom školovanja imali razne teškoće, a nju je matematika odvela do Amerike. Već dvadeset i tri godine Nikšićanka Vesna Kilibarda živi i radi u Americi.
Tamo je i doktorirala matematiku, a sada je profesor na Univerzitetu u Indijani.
Nakon završenih studija matematike na Beogradskom univerzitetu radila je na Univerzitetu “Veljko Vlahović” u Podgorici i Nikšiću. Kao Fulbrajtov stipendista boravila je školske 1987/1988. godine na Univerzitetu Nebraske. Godine 1989. vraća se na taj Univerzitet da završi doktorske studije.
Njen suprug Zoran je takođe završio doktorat iz geologije na istom univerzitetu, a djeca, Ivana i Nikola, bili su osnovci u to vrijeme.
Poslije doktorata angažovana je kao docent za matematiku na Univerzitetu Aljaske u Juneauu. Kad je došlo vrijeme da djeca idu na fakultet, zajedno sa porodicom se seli za Sjeverozapadnu Indijanu, a karijeru je nastavila na Univerzitetu Indijane, gdje trenutno ona i suprug rade kao vanredni profesori.
“Mnogi poistovjećuju matematiku sa računom. Bavljenje matematikom je kreativna djelatnost, u njenim objektima i relacijama nalazimo ne samo istinu već i ljepotu”, kaže za “Vijesti” Vesna.
Ističe da kada riješimo matematički zadatak, osjećamo se lijepo “kao kada se popnemo na vrh planine pa dišemo punim plućima. Taj momenat nam niko ne može uzeti i vrijedan je znoja i napora koji smo uložili”.
Na pitanje zašto je baš za život izabrala SAD, odgovara da je to vrlo interesantna zemlja, otvorena za strance, vrednuje rad i podržava naučne djelatnosti.
“Za mene i mog muža, tridesetogodišnjake, sa dvoje male djece bila je pravi izazov”, kaže Vesna.
A da li, ipak, pored svih prednosti, život u Americi ima i nedostatke?
“Nedostaci su lične prirode. Nedostaje nam porodica i dragi prijatelji iz mladosti. Nedostaju i naše prirodne ljepote i mediteranska klima”, navodi Vesna.
Kaže kako su razlike u sistemu obrazovanja ovdje i u Americi velike.
“Kad se uđe u razred kod nas, još uvijek najčešće su klupe u redovima, na zidu karta ili sistem elemenata. U Americi klupe su najčešće u krugu, okolo sve šareno od dječijih radova”, navodi ona. Kaže da se u Americi znanje provjerava standardizovanim testovima, dok se kod nas to često radi usmeno.
“Smatram da je najveća vrijednost obrazovanja moje djece, stečenog u Americi to što su učili i radili u raznovrsnim sredinama, sa djecom iz svih krajeva svijeta, što su upoznali razne kulture, stekli drugove raznih nacionalnosti, koji govore različite jezike i imaju drugačije običaje”, ističe Vesna.
Kada je u pitanju rad na Univerzitetu, Vesna kaže da se njen rad sastoji iz tri dijela.
“Najveći dio je posvećen mojim studentima i pripremama za nastavu, drugi dio je posvećen mom istraživačkom radu, a treći radu u raznim profesionalnim komisijama i volonterskim obavezama na Univerzitetu, u Indijani i šire”, priča Vesna.
Na pitanje kako uspijeva da usklađuje porodične i profesionalne obaveze, Vesna kaže da se oslanja na porodicu i prijatelje.
“Dok su djeca bila mala, išla su u produženi boravak. Kao profesori Univerziteta, suprug i ja mnogo posla možemo završiti kod kuće”, ističe Vesna.
Kada je u pitanju uspjeh, Vesna kaže da smatra svojim uspjehom to što ima porodicu i prijatelje koje voli i cijeni i to što radi posao u kome uglavnom uživa.
U Crnoj Gori sve bolje
Kad god dođe u Crnu Goru mora da dijeli vrijeme na radni dio i dio koji je za odmor. “Uživam u prirodnim ljepotama, u društvu porodice i prijatelja, u zdravoj hrani. Željela bih da ima više rada i reda, da su plaže pristupačnije i čistije, putevi bolji. Dolazim ovamo već osam godina i svaki put pozitivno sve više preovlađuje nad negativnim”, smatra Vesna.
Bonus video:
