Ziad, četrnaestogodišnji dječak često ostaje kući sam, dok odzvanjaju zastrašujući zvuci bombi koje padaju u Doumi, glavnom pobunjeničkom uporištu u istočnoj Gouti, na kraju sirijske prijestonice Damask.
Onemogućen zbog njegove paralizovanosti, Ziad ne može da se kreće tako lako tokom bombardovanja, a u blizini ne postoje opremljena skrovišta u kojima bi našao utočište, piše Rojters.
“Prihvatilišta nisu spremna da prihvate ljude poput mene”, kaže on za Rojters.
Sve do prošle godine, mogućnost liječenja je bila ograničena zbog brutalog civilnog rata u kojem je stradalo stotine hiljada ljudi i raseljeno preko 11 hiljada.
Sada, u specijalizovanom centru za rehabilitaciju i brigu o kičmenoj moždini, pruža fizički i psihički tretman.
Procjenjuje se da oko 500 ljudi ima povrede kičmene moždine u istočnoj Gouti, prouzrokovane upravo šestogodišnjim ratom.
Centar, finansiran uglavnom od donacija, može da primi i liječi u jednom trenutku 12 pacijenata u periodu od tri do šest mjeseci.
Kalid Al-Halaj, psihoterapeut koji vodi ovaj centar, kaže da je tretman pacijenata otežan uslijed rata koji se svakim danom sve više rasplamsava.
U nedostatku invalidskih kolica, Al-Halaj se svakodnevno bori sa preprekama da transportuje pacijente do centra.
Paralizovani pacijenti, pored toga što imaju fizičkih nedostataka, često se bore i sa raznim psihičkim problemima, te je upravo to razlog zbog kojeg odlučuju da ostanu kući, gdje se osjećaju prijatnije.
“Mnogi ljudi pate od trauma nakon povreda zadobijenih nakon bombardovanja, a kada dođu, već bude suviše kasno za liječenje. Ovo pogoršava njihovo liječenje i prolongira vrijeme neophodno za tretman” objašnjava Al-Halaj.
Poput mnogih, Abu Zeid je hospitalizovan u centru, nakon što je poslije povrede pokušao da izvrši samoubistvo. Borba sa neizdrživim fizičkim bolom i činjenicom da osnovnu brigu o sebi ne može da obavi bez nečije pomoći, natjerala je dvadesetrogodišnjeg mladića na ovakvu odluku.
Duboki ožiljak na Abu Zeidovoj ruci je bolni podsjetnik na sve što je pretrpio i njegovo stanje danas. Nakon tretmana, Abu Zeid sada ima ograničeno kretanje, može da ode u toalet sam i uz malo sreće će uskoro i prohodati.
“Doktori kažu da ponovo moži da stanem na noge, ali potrebno je mnogo strpljenja i vježbe”, objašnjava Abu Zeid, pokušavajući sam sebe da bodri, zaključuje Rojters.
Galerija
Bonus video:
