Čovjek Viktora Orbana u Briselu je bivši trockista koji je stekao reputaciju podržavajući ljevičarske ciljeve.
Tokom 1980-ih, Frank Furedi je bio jedan od najtvrdokornijih komunista u Velikoj Britaniji. Već 2016. godine bio je pristalica bregzita koji se borio protiv takozvane kulture otkazivanja. Danas, on u srcu evropske politike forsira desničarsku populističku agendu mađarskog lidera.
Furedi - rođen u Budimpešti ali je većinu svog života proveo u Engleskoj - predvodi briselski ogranak koledža Matija Korvin (MCC) koji podržava mađarska vlada. Njegova misija je da provocira EU establišment sa kojim se Budimpešta često sukobljava oko vladavine prava.
Od osnivanja prošlog novembra, MCC u Briselu je održao događaje i objavio izvještaje o temama koje variraju od tehnoloških regulativa u EU preko istorije do rata u Ukrajini. Opšti ton je upravo onakav kakav bi se očekivao od koledža povezanog sa Orbanom: startapovima bi bilo bolje daleko od dometa Berlajmona, profesori istorije su se probudili; uplitanje EU u konflikt u Ukrajini razotrkiva njeni demokratski deficit.
”Pokušavam da projektujem shvatanje evropske kulture koje je alternativa EU mejnstrimu”, kazao je za “Politiko” Furedi, bivši profesor sociologije na Univerzitetu u Kentu.
Posao u Briselu je dobio nakon što se na Trafalgar trgu u Londonu upoznao sa Balažom Orbanom - političkim direktorom mađarskog premijera (sa kojim nije u srodstvu) i predsjednikom MCC-a.
Furedi je prihvatio ponudu. Njegov cilj je bio da se suprotstavi onome što je smatrao nepravednim olajavanjem iz Evrope. “Mađarska se opisivala kao autoritarno fašističko mjesto, što ja smatram potpunim sr***m”, kazao je on.
Još jedan razlog zašto je Furedi prihvatio posao jeste činjenica da voli dobru svađu. “To je prilika da se uzvrati u kulturološkim ratovima”, kazao je on.
Furedi tvrdi da je njegov cilj da ponudi alternativu mejnstrimu Evropske unije i podrije politički karantin oko Mađarske
Kako bi pobijedio u tim ratovima, Furedi je u Brisel poveo tim pomoćnika koje je stekao tokom aktivizma u Britaniji. Većina njih su radili u organizacijama koje je Furedi izgradio iz ruševina Revolucionarne komunističke partije (RPC), trockističke grupe koju je pokrenuo 1978.
RCP je imala malo članova, ali je bila poznata kao zagovornik tada radikalnih ciljeva (irskog ujedinjenja, antirasizma, gej prava) i generalno kao raspirivač svađe.
Zadatak grupe je bio da kritikuje britansku Laburističku partiju kao otuđenu od radničke klase zauzimajući antidržavni stav. Žila kucavica grupe je bio časopis “Living Marxism” (kasnije samo LM), za koji je Furedi pisao pod pseudonimima poput Frenk Ričards i Linda Rajan.
RCP je raspuštena 1997. godine, a tri godine kasnije LM je bankrotirao nakon što je izgubio tužbu koju je pokrenuo emiter ITN, zbog optužbi magazina da lažira izvještaje o ratu u Bosni.
Nakon toga, Furedi i drugi RCP lideri su stvorili nove političke domove za njihove saveznike. Mnogi članovi prešli su da rade za organizacije iza kojih je stajao Furedi uključujući i libertarijanski onlajn magazin “Spajkd” i organizaciju Akademija ideja. U novom obliku, Furedi i njegovi drugovi forisrali su libertarijanizam “do daske” - kritikujući ekološki aktivizam, političku korektnost i podržavajući bregzit. Usljed toga britanski ljevičarski list “Gardijan” označio je okruženje bivšeg RCP-a kao gomilu kompanija, dobrotvornih organizacija i inicijativa koje sve imaju iste menadžere i akcionare - kao polugu za desničarske ciljeve i veliki biznis.
Furedi je to odbacio kao “izmišljotinu”. Ipak, RCP veterani su svakako uticajni u konzervativnim i euroskeptičnim krugovima: Osnivačica Akedamije ideja Kler Foks bila je poslanica Partije bregzit Najdžela Faraža. Munira Mirza, koja je bila zaposlena u LM, radila je u političkom kabinetu Borisa Džonsona u Dauning stritu.
Skoro svo nemađarsko osoblje u MCC-u u Briselu potiče iz te grupe.
Furedi je kazao da je želio da izgradi tim sa kojim je “na istoj talasnoj dužini”.
”U javnom životu, bilo da ste američki predsjednik ili na najnižem nivou, sa sobom vodite svoje ljude”, kazao je on. “To je prirodno”. Potencijalnim zaposlenima on govori: “Želite li da se zabavite, uzburkate stvari u Briselu i postignete nešto?”
Neobičan rezultat svega toga je mađarska organizacija sa stručnjacima, misliocima i operaterima koji su ogrezli u izrazito anglosaksonskom pristupu kulturnim pitanjima.
Glavni govornik na jednom događaju o učenju istorije u januaru u MCC-u bila je kolumnistkinja “Spajkda” Džoana Vilijams, bivša profesorka Kent univerziteta i autorka libertarijanske polemike “Kako je buđenje pobijedilo”.
U njenom govoru - “Politizacija učenja istorije u EU” - Vilijamsova je upozorila na uticaj Savjeta Evrope, međunarodne organizacije sa sjedištem u Strazburu (koja nije EU institucija) na obrazovanje širom bloka. “Oni su u teoriji odvojeni, ali očigledno je da postoji veza”, kazala je Vlijamsova.
Ona želi da piše još izvještaja za MCC. “Do sada je bilo veoma pozitivno. To je kao da pišete za nekoga ko će objaviti ono što kažete bez ikakve izmjene”, kazala je ona poredeći to iskustvo sa onim na akademiji gdje dolazi do značajnog redigovanja.
Furedijev cilj tokom vremena je da dovede još zaposlenih i govornika iz drugih evropskih država i sa drugačijim političkim ubjeđenjima. “Tražim svuda: potrebni su nam ljudi iz Španije, Italije, Francuske, Njemačke”, kazao je on.
Njegovi nadređeni u Mađarskoj dali su mu odriješene ruke kada je u pitanju upravljanje MCC-om u Briselu. “Frank ima svoje ideje”, kazao je upravni direktor MCC-a Zoltan Šalai.
U svakom slučaju, Furedi ne planira da provede više od nekoliko godina u Briselu. Na pitanje kako bi izgledala pobjeda on odgovara: “Moj cilj je podrivanje političkog karantina oko Mađarske. “Ako učinim makar pola od toga - onda dobro. Ako ne, onda sam zaj***o”.
Priredila: N. Bogetić
Bonus video:
