O Rumuniji se posljednjih godina malo govori, kada je riječ o politici. Pritom je ova zemlja po broju stanovnika šesta po veličini u Evropskoj uniji, i budući da se nalazi na jugoistočnom krilu EU i NATO - ima ogroman strateški značaj.
Rusija, Ukrajina i strateška uloga Rumunije
Među zemljama EU Rumunija ima ubjedljivo najdužu granicu sa napadnutom Ukrajinom. Takođe je ključna baza za američke i druge NATO trupe u jugoistočnoj Evropi.
Rumunija se suočava s vojnim opasnostima kao nijedna druga članica EU: ruske bespilotne letjelice tipa „Šahid" redovno eksplodiraju iznad ili na teritoriji Rumunije. Vlada u Bukureštu je 2023. u delti Dunava izgradila skloništa za lokalno stanovništvo.
Međutim, za razliku od Poljske ili baltičkih država, Rumunija se rijetko oglašava u raspravama o politici prema Rusiji ili podršci Ukrajini.
Politika ćutanja Klausa Johanisa
Ćutanje u vezi sa ovim i drugim važnim političkim pitanjima velikim dijelom je rezultat politike aktuelnog predsjednika Klausa Johanisa, koji je na toj funkciji već deset godina.
On je ćutanje i odsustvo iz unutrašnje i spoljne politike pretvorio u svoj zaštitni znak – u zemlji gdje predsjednik, prema ustavu, igra ključnu ulogu u spoljnoj politici, a unutrašnjepoltički predstavlja najvažniji glas države.
U ovom političkom vakuumu, Rumunija se u narednim nedjeljama ove 2024. suočava sa izbornim maratonom: prva runda predsjedničkih izbora održava se u nedjelju, 24. novembra, zatim parlamentarni izbori 1. decembra, a nedjelju dana kasnije, ukoliko nijedan kandidat ne osvoji apsolutnu većinu u prvom krugu, 8. decembra, slijedi drugi krug predsjedničkih izbora.
Klaus Johanis, kojem ustav ne dozvoljava da se kandiduje za treći mandat, ionako više nema političku ni društvenu podršku. Prije deset godina obećao je duboke reforme i borbu protiv korupcije. No, ovaj političar njemačkog porijekla, koji je bio uspješan gradonačelnik mirnog Sibinja u Transilvaniji, nikada se nije snašao u predsjedničkoj funkciji niti u političkoj džungli Bukurešta. Ubrzo se povukao u pasivnost.
To je značajno doprinijelo jačanju nacionalističkih i antireformskih snaga.
Premijer Marčel Čiolaku - favorit za predsjednika
Glavni favorit na predsjedničkim izborima je aktuelni premijer Marčel Čiolaku iz Socijaldemokratske partije (PSD), stranke koja je 1990. pod drugim imenom, okupila kadar svrgnutog režima Čaušeskua. PSD dominira političkom scenom Rumunije već tri i po decenije i jedina je nasljednica bivših komunističkih partija u istočnoj Evropi koja nije izgubila značaj.
Iako njen naziv sugeriše drugačije, PSD nije socijaldemokratski orijentisana već uglavnom zastupa desničarsko-populističke i nacionalističke stavove, obojene lijevom socijalnom retorikom. Za mnoge urbane Rumune, PSD je sinonim za korupciju u postkomunističkom društvu. Ali, u ruralnim djelovima istočne i južne Rumunije, PSD je i dalje vodeća politička snaga.
Premijer Čiolaku, koji prema anketama uživa podršku oko 24% birača, dugogodišnji je član PSD-a. Svoju političku karijeru započeo je kao provincijski političar ranih 1990-ih, da bi se uzdigao do vodeće funkcije u stranci. Predstavlja konzervativno-nacionalističko krilo PSD-a i bio je umiješan u brojne korupcionaške afere, uključujući i najnoviji skandal oko luksuznog putovanja. Ipak, za mnoge Rumune on simbolizuje predvidljivog političara koji garantuje stabilnost i koji, uprkos mogućim aferama, ne zaboravlja „male ljude".
Ukoliko Čiolaku postane predsjednik, ne očekuje se antievropski zaokret kao u Mađarskoj Viktora Orbana, već prije nastavak lojalnosti Rumunije prema EU i NATO, dok bi unutrašnje reforme u pravosuđu i borbi protiv korupcije bile zaustavljene.
Đorđe Simion - kandidat Moskve?
Drugačija situacija bi nastala ukoliko bi pobedu odneo Đorđe Simion, lider stranke Alijansa za ujedinjenje Rumuna (AUR), koji prema anketama ima oko 15% podrške.
Simion je ultranacionalista i antievropski orijentisan. Međutim, za razliku od starijih rumunskih nacionalista, Simion crpi inspiraciju od političara poput Donalda Trampa i Viktora Orbana, a poznat je zahvaljujući aktivnostima na društvenim mrežama.
Simionu je zabranjen ulazak u Moldaviju i Ukrajinu jer tvrdi da djelovi teritorija tih zemalja pripadaju Rumuniji. Postoje sumnje da ima veze sa ruskim obavještajnim službama, ali za to nema dokaza.
Elena Laskoni - kontroverzna liberalna kandidatkinja
Takođe približno 15% podrške ima Elena Laskoni, liderka liberalne stranke Unija spasimo Rumuniju (USR). Nekadašnja novinarka i televizijska voditeljka postala je gradonačelnica malog grada Kampulunga na jugu Rumunije.
Iako je USR započela kao građanska i antikorupcijska inicijativa, stranka je posljednjih godina zapala u unutrašnje sukobe i političke podjele.
Elena Laskoni izazvala je kontroverze kada je glasala protiv istopolnih brakova na referendumu koji je inicirala pravoslavna crkva, uprkos tome što se njena ćerka deklarisala kao pripadnica LGBTQ zajednice. Danas podržava registrovana partnerstva, ali i dalje se protivi legalizaciji istopolnih brakova. Prilikom nastupa demonstrativno nosi veliki krst oko vrata i odeću inspirisanu stilom rumunske narodne nošnje.
Šta ako dođe do drugog kruga?
Za sadašnjeg premijera Čoilakua, bilo bi povoljnije kada bi se u drugom krugu našao sa Simionom. Kao i 2000. godine, kada su se komunista Jon Ilijesku i ultranacionalista Korneliju Vadim Tudor takmičili u drugom krugu izbora, mnogi Rumuni bi automatski podržali „manje zlo", odnosno Čoilakua.
Ako, u drugi krug uđe Laskoni, onda bi se, kao i često u protekle tri decenije, sučelile dvije Rumunije – selo i grad, tradicija i moderno, okoštali aparat i reformske snage.
Parlamentarni izbori
Isto tako su nejasne i prognoze za parlamentarne izbore: posljednje ankete PSD-u daju između 25% i 35% glasova, dok AUR i Nacionalna liberalna partija (PNL) imaju po 15% do 21%.
Sigurno je samo da populističke i nacionalističke snage mogu očekivati rekordni rezultat.
Bonus video:
