Nedavno je pronađen zanimljiv kompleks koji ukazuje na to kako je i gdje izvođen majanski žrtveni ritual ne bi li se bog kiše umilostivio i prekinuo sušu.
Istraživanje Kara Blanka bazena u Belizeu otkrilo je povećan broj žrtvenih darova bogu kiše tokom perioda velikih suša. Smješten u tihoj šumi Belizea, duboki bazen koji sadrži ruševine iz vremena drevnih Maja izgleda da je služio kao mjesto gdje su nuđene žrtve kako bi se spriječio pad njihove civilizacije.
Na lokalitetu Kara Blanka arheolozi su prijavili otkriće kompleksa vodenog hrama: mali trg na kome se nalaze urušeni ostaci kuće i dvije manje strukture. Glavna struktura leži pored dubokog bazena gdje su hodočasnici nudili žrtve ovom majanskom bogu i, možda, takođe demonima podzemlja.
Otkriće oslikava posvećenost tokom, sušom izazvane, propasti Maja. Civilizacija koja je gradila piramide bujala je vjekovima širom Centralne Amerike, da bi većina njenih gradova propala nakon 800. godine n.e. Ispod bijelih litica Kara Blanke, vjernici su žrtvovali ćupove i činije dubinama hramovog bazena. Žrtve su, vjeruju arheolozi, dolazile iz raznih krajeva, što ukazuje da su ruševine bile mjesto gdje su se ljudi širom regiona molili za kišu.
“Vjernici su dolazili tamo da se pročiste i da ponude darove”, kaže arheološkinja Lisa Lucero sa Univerziteta u Ilinoisu, koja predvodi tim koji istražuje ruševine. Ona je ispitivala dubine prirodnog bazena četiri godine, otkrivajući davno izgubljenu keramiku i kamene alate. “Bilo je to posebno mjesto sa svetom funkcijom”, rekla je Lucerova.
Međutim, hram nije uvijek bio toliko posjećivan, što ukazuje nedostatak ranih darova. To ukazuje na vrijeme kada su majanske potrebe za pridobijanje naklonosti Čaaka, boga kiše koji je živio u dubinama, bile neophodne.
Čini se da su Čaak i drugi zli bogovi podzemlja omogućili Majama da postanu ugrožena civilizacija - kišom koju su pružali, a potom uskratili. Antropolog Daglas Kenet i njegove kolege sa Državnog univerziteta u Pensilvaniji istraživali su stalagmite koji ukazuju na veliku kišu, koja je dovela do porasta majanske populacije, što je trajalo sve do 660. godine n.e. To je zauzvrat dovelo do pada njihovih kraljevstava kada su kiše prestale.
Konstantne suše uznemirile su majanske kraljeve, a njihovi gradovi su počeli da padaju oko 800. godine širom Centralne Amerike. Manjak kiše je najvjerovatnije pokrenuo “kult suše” sastavljen od ljudi koji su, odlučni da udovolje Čaaku, ostavljali žrtve u pećinama i ponorima širom iznenada očajne teritorije Maja.
“Pećine i ponori su bili ulazi u podzemni svijet za Maje”, kaže arheološkinja Holi Mojes sa Univerziteta u Kaliforniji.
Bonus video:
