Koliko možemo da budemo sigurni da je Isus Hrist zapravo postojao?
Istorijski dokazi o Isusu iz Nazareta su uspostavljeni već dugo vremena i široko su rasprostranjeni. U toku nekoliko decenija njegovog života, pominjan je od strane jevrejskih i rimskih istoričara ali i u desetinama hrišćanskih zapisa. Uporedimo to sa Kraljem Arturom koji je, navodno, živio oko 500. godine Nove ere Glavni istorijski izvori iz tog vremena čak uopste ne pominju Artura i on je po prvi put pomenut nakon 300 do 400 godina od njegovog navodnog života. Dokazi za postojanje Isusa nijesu ograničeni samo na naknadna narodna vjerovanja kao što je slučaj sa kraljem Arturom
Šta nam govore hrišćanski zapisi?
Vrijednost ovog dokaza je u tome što se dešava rano i zato što je detaljan. Prvi hrišćanski spisi koji su govorili o isusu jesu poslanice Svetog Pavla i eksperti su saglasni da su ovo najraniji spisi, nastali u periodu do najkasnije 25 godina nakon Isusove smrti, dok se detaljni biografski podaci u novom testamentu javljaju u periodu od oko 40 godina nakon njegove smrti. Svi ovi dokazi su se pojavili još za života brojnih svjedoka, i pružaju opise i svjedočenja koja su apsolutno u skladu u skladu kulturom i georgrafijom Palestine u prvom vijeku Takođe, teško je zamisliti zasto bi hrišćanski pisci izmislili tako temeljnu figuru jevrejskog spasitelja u tom vremenu i na tom mjestu - pod vlašću rimskog carstva kada je postojala veliko podozrenje u odnosu na Judaizam.
Šta su nehrišćanski autori govorili o Isusu?
Koliko smo upućeni, prvi autor van crkve koji je pomenuo Isusa bio je jevrejski istoričar Josif Flavije koji je napisao istoriju Juadizma oko 93. godine nove ere. On spominje Isusa dva puta. Jedno pominjanje je kontroverzno jer se misli da je iskvareno od strane hrišćanskih pisara (vjerovatno su promijenili Josifovo stanovište u pozitivno) ali drugo nije sumnjivo jer pominje Jakova, brata Isusa "takozvanog Hrista“.
Oko 20 godina nakon Josifa imamo rimske političare Plinija i Tacita, koji su bili na visokim državnim funkcijama na početku drugog vijeka nove ere. Od Tacitaa saznajemo da je Isus pogubljen dok je Pontije Pilat bio rimski prefekt zadužen za Judeju (26-36 god. Nove ere) a Tiberije bio car (14-37 god.n.e.) - izvještaji koji se poklapaju sa vremenskim odrednicama u Jevanđelju.
Plinije donosi informaciju iz sjeverne Turske, gdje je bio guverner, da su hrišćani obožavali Hrista kao boga. Ni jedan od ova dva političara nije volio hrišćane- Plinije piše o njihovoj tvrdoglavosti, dok Tacit naziva hrišćanstvo destruktivnim sujevjerjem.
Da li su antički pisci raspravljali o postojanju Isusa?
Zanimljivo je da nikada u antičkom svijetu nije bilo rasprava o tome da li je Isus iz Nazareta bio istorijska ličnost. U najranijoj literaturi jevrejskih rabina, Isus je prokazan kao vanbračno dijete Marije i vrača. Među paganima, satiričar Lukijan i filozof Celzus su Isusa nazivali podlacom, ali ipak ne znamo nikoga u antičkom svijetu ko je doveo u pitanje da li je Isus živeo.
Koliko je sada kontroverzno pitanje o Isusovom postojanju?
U skorašnjoj knjizi, francusku filozof Mišel Onfre pričao o Isusu kao hipotezi, i o njegovom postojanju kao ideji, a ne istorijskoj figuri. Prije nekih 10 godina, Projekat Isus je pokrenut u SAD i postavljeno je ključno pitanje u diskusiji: da li je Isus stvarno postojao. Neki autori su uvjereni da nisu postojali ni Isus, niti Nazaret, a te teze dolaze od mejnstrim istoričara koji su i ateisti - Moris Kejsi i Bart Erman. Oni su svako sumnjanje u tu teoriju o Isusu kao mitu nazivali pseudonaukom. Istraživanje u Engleskoj sprovedeno nedavno pokazuje da nekih 40% odraslih ne vjeruje da je Isus stvarna istorijska ličnost.
Postoje li arheološko dokazi o Isusu?
Dio koji često stvara konfuziju o postojanju Isusa jeste onaj koji potiče iz zanimljivih arheoloških tvrdnji. Neki su relativno skoro tvrdili da je Isus praunuk Kleopatre, a uvijek je popularna rasprava o Torinskom pokrovu.
Međutim, velika većina istoričara postojeće materijalne dokaze ne uzima ozbiljno, već analizira isključivo dokumenta. Ta dokumenta praktično nedvosmisleno ukazuju da je Isus živio i umro. Ono što je ključno i još bitnije jeste naravno da li je Isus umro, pa oživio.
Bonus video:
