Brzina kojom su prije šest godina radile državne institucije, ministarstva, zajedno sa lokalnom upravom u Budvi, kako bi pet hektara zemlje na pjeni od mora ispod naselja Blizikuće bilo prodato kiparskoj ofšor firmi iza koje stoji biznismen Zoran-Ćoćo Bećirović, bukvalno se graničila sa nemogućim. Riječ je o parceli nadomak Svetog Stefana, koja je više od vijeka vlasništvo bratstva Niklanović. Opština Budva je znala da to nije njena, odnosno državna zemlja, ali su je ipak prodali Bećiroviću i to duplo jeftinije nego privatni vlasnici susjedne parcele istom kupcu.
Pred prodajom padale su sve prepreke, a dokumentacija završavana munjevito, ministri su radili sinhornizovano, sve kako bi zemlja što prije bila prodata, a Bećirovićeva firma uknjižena kao vlasnik.
O aferi prodaje zemlje u Reževićima, advokati porodice Niklanović, Anđelko Milošević i Nikola Martinović, od kada traje sudski spor, upoznali su sve državne adrese, te ambasadu SAD, jer su nasljednici iz bratstva Niklanović većinom američki državljani.
Advokati se uzalud obraćali svim važnim adresama: Anđelko Milošević
A priča o prodaji velikog zemljišnog kompleksa, započela je u julu 2006. kada je kiparska kompanija „Danebrook limited“ kupila zemlju od Opštine i za to platila 4,5 miliona eura. Odmah nakon toga kupili su i susjedne parcele i napravili zemljišni kompleks od devet hektara, na kome su im ucrtani hotelski kapaciteti i luksuzne vile. Nakon što su pazarili zemlju za ukupno 13,5 miliona eura, njena tržišna vrijednost uskoro dostiže nevjerovatnih 95 miliona eura.
Brojni pretakali med pa lizali?
Istražujući cijeli slučaj, pod sumnjom da je riječ o klasičnom primjeru pranja novca, korupciji, otimanju tuđe imovine, a sve na štetu države, advokatski tim došao je do brojnih podataka, brojnih povezanih firmi koje su poslovale međusobno umrežene, od Budve do Kolašina.
“U postupku istraživanja, isključivo sa ciljem da ostvarimo naše interese, pronašli smo dosta nepravilnosti koje daju veliki osnov za zaključak da su ideje osmišljene u nečijoj glavi imale veliku prohodnost, dakle, bez ikakvih prepreka su realizovane i to isključivo na štetu države. Može se pretpostaviti da prohodnost u realizaciji sticanja enormnog bogatstva za pojedince nije moglo da prođe bez ostvarivanja makar i minimalne koristi za onoga ko je uklanjao prepreke. A tih uklanjača prepreka je bilo zaista dosta, pa se na njih može gledati kao na one ljude koji pretaču med, koje je teško zamisliti da nijesu bar jednom malo liznuli med, da makar probaju ukus. Upravo pomoću institucija sistema korumpirane uklanjače treba prepoznati i privesti pravdi”, upozorili su advokati u pismu koje je proslijeđeno na sve relevatne državne adrese.
Ćutali Filip Vesna, Mićo...
I dok iz Uprave za spečavanje pranja novca navode da su cijeli slučaj razmotrili i predali državnom tužiocu, ni nakon pet godina još nije pokrenut nijedan od sudskih procesa kako bi se utvrdilo kako je firma registrovana na Kipru sa osnivačkim ulogom od svega 20.000 eura, mogla da investira 13,5 miliona u Crnoj Gori, a da za to nema traga u finansijskim izvještajima. Tužilaštvo ner zanima ni ko joj je tako lagodno omogućio da kupi zemljište uklanjajući sve barijere.
Tadašnji advokat Milošević, koji je vodio slučaj sa svojim kolegom, predočio je „Vijestima“ obimnu dokumentaciju, te gotovo hiljadu pisama koje je uputio na razne adrese - od predsjednika države Filipa Vujanovića, državnog tužioca, Vesne Medinice, pa Ranke Čarapić, specijalnom tužiocu Stojanki Radović, tadašnjem direktoru Uprave policije Veselinu Veljoviću, aktulenom premijeru, a tada ministru finansija Igoru Lukšiću, direktorki Poreske uprave Mirjani Pešalj, Upravi za antikorupciju Vesni Ratković, direktoru Uprave za sprečavanje pranja novca Predragu Mitroviću, direktoru Uprave za nekretnine Miću Orlandiću, tadašnjem ministru turizma Predragu Neneziću, gdje im je hronološki predočio kako je prodaja izvedena munjevito, sinhronizovanim djelovanjem svih državnih institucija, a sve na šetetu države.
Ko im je naredio da budu “efikasni ”: Lukšić i Nenezić
“Kada se sagledaju određene činjenice koje su očigledne u ovom predmetu sa otetom zemljom, stekao bi se utisak da je naš sistem toliko savršen da ni neki drugi, mnogo napredniji sistemi ne mogu omogućiti takvu efikasnost i brzinu donošenja odluka. Brzina u odlučivanju na različitim nivoima upućuje na samo jedna zaključak - da u realizaciji otimanja i prodaje zemlje nije bilo apsolutno nikakvih prepreka. Kao punomoćnik porodice Niklanović , koji se kao privatnik bavi ovim poslom 20 godina, imao sam dosta prilike da vidim sve barijere koje postoje da bi se završile i najobičnije stvari. Međutim, konkretna otimačina i prodaja tekla je jednostavno, kockice su se slagale pažljivo, jedna po jedna i napravljena je savršena otimačina”, tvrdi Milošević.
Kakva je bila uloga vještaka
A otimačina je, po Miloševiću, tekla ovako: Sporna parcela od 53.992 kvadrata je 20. marta 2006. bila upisana pod brojem 5 u katastarskoj opštini Reževići kao šuma četvrte klase. Samo dan kasnije, formirana je komisija za procjenu nepokretnosti u kojoj je jedan od članova bila načelnica Područne jedinice Uprave za nekretnine Budve Mira Marović.
Kakav je kvalitet procjene, najbolje ilustruje zaključak. Naime, komisija je u obzir uzela važeća mjerila - lokaciju, građevinsku zonu, kvalitet gradnje, godinu gradnje i ostalo, i pored činjenice da na zemljištu označenom kao šuma 4 klase nema nijednog građevinskog objekta. Komisija je zaključila da je tržišna vrijednost jednog kvadrata 85 eura.
Sljedećeg dana, 22. marta, vještak poljoprivredne struke Veselin Lakić izvršio je promjenu kulture zemlje time što je šumu četvrte klase pretvorio u neplodno zemljište. Na taj način postignuto je da se sa zemljišta koje je vlasništvo države Crne Gore prenese pravo korišćenja na Opštinu Budva koja time stiče pravo da ga proda.
“Za tri dana mnogo promjena. Bilo bi dobro kad bi nam upravni organi tako brzo, bez prepreka, završavali predmete”, ocijenjuje Milošević
“Za tri dana mnogo promjena. Bilo bi dobro kad bi nam upravni organi tako brzo, bez prepreka, završavali predmete”, ocijenjuje Milošević.
On je podsjetio da je 16. maja 2006. Osnovni sud u Kotoru donio privremenu mjeru zabrane kojom se zabranju prodaje 1/18 zemljišta, odnosno 2.898 m2. “No, izdata privremena mjera zabrane nije bila nikakva prepreka da se započeti posao oko otimanja i prodaje zemljišta okonča”, piše u pismu Miloševića nadležnima.
Poreznici kao da su bili s Marsa
Na javnom tenderu 19. maja 2006. su, kako ističe Milošević, primljene ponude na kojima je pisalo „Tajno, ne otvaraj prije sjednice komisije“.
“Tajnost se ilustruje u sljedećem. Komisija vrši procjenu na 85 eura. Prva kompanija, „Bepller & Jacobson Montenegro“ (prim. aut. kompanija koja je gazdovala hotelom “Avala”) dostavlja ponudu na 86 eura po kvadratu, druga kompanija daje 88, dok najpovoljniju ponudu dostavlja „Danebrook limited“ sa Kipra koji nudi 90 eura po kvadratu. Nepokretnosti koje se graniče sa ovom zemljom koju je prodavala Opština od mještana kupuje niko drugi nego izvršni direktor „Bepller & Jacobson Montenegro“ Dragan Bećirović (prim. aut. brat Zorana Bećirovića, ubijen prije dvije godine u Budvi) i to po duplo većim cijenama nego što je plaćao Opštini. Uzgred, zemljište kupljeno od mještana Bećirović je knjižio na firmu „Danebrook limited“”, ukazuje Milošević.
Opština Budva 25. jula prodaje zemljište površie 51.053 m2 po cijeni od 90 eura po kvadratu.
“Poreska uprava, područna jedinica iz Budve, 15. avgusta vrši obračun poreza na promet nepokretnosti, prema procjeni angažovanih vještaka, što proizlazi iz zapisnika koji nam nije dostupan i to na način što prihvata cijenu od 90 eura. To je primjer kako se prodaje državna imovina u Budvi. Samo dva dana kasnije, nakon što Opština prodaje svoju zemlju, kiparska kompanija koja ima svoju firmu u Crnoj Gori, “DL Montenegro”, kupuje od mještana granično zemlište od 25.958 kvadrata po cijeni od 185 eura po kvadratu. Dakle, za kalendrasku razliku od dva dana imamo dvije cijene, opštinsku od 90 eura i cijenu koju su postigli mještani od 185 eura, za zemlju na istom lokalitetu. Poreska uprava filijala Budve preko angažovanih vještaka ne pravi razliku između cijena, ne koristi tržišno kretanje cijena, nego prihvata cijenu iz ugovora”, napominje se u dokumentaciji advokatskog tima.
Kuljačin aneks Opštinu koštao milion
“Kiprani” 8. avgusta 2006. registruju kod Privrednog suda u Podgorici kćerku firmu „DL Montenegro“.
“Tri dana kasnije Opština sa tom kćerkom firmom „DL Montenegro“ zaključuje aneks kupoprodajnog ugovora čiji je predmet sporna parcela, koji je ovjeren u cetinjskom sudu. Ovdje se postavalja pitanje koja je to obaveza tadašnjeg gradonačelnika Rajka Kuljače da zaključuje aneks ugovora sa ovom firmom, kada je „Danebroook limited“ mogao katastarsku parcelu da prenese drugim pravnim poslom - preko osnivačkog uloga. U vezi sa samim ugovorom treba vidjeti član 8 iz koga proizlazi preuzeta obaveza Opštine da sa kupcem „Danebrook limited“ zaključi novi ugovor čiji bi predmet bila zaustavljena prodaja preostalih 2.898 kvadrata i to po cijeni od 90 eura. Iz činjenice da je na današnji dan cijena te parcele višestruko veća vidi se štetnost ove klauzule, po kojoj lokalna uprava gubi više od milion eura”, uzalud su tada pisali advokati Milošević i Martinović.
Nenezić i Lukšić munjevito servilni
A kako su užurbano radila vladina ministarstva da bi se omogućila prodaja zemlje u Reževićima, potvrđuje sinhronizacija ministarstava finansija i turizma, na čijem su čelu tada bili Lukšić i Nenezić.
Danebrook limited“ podnosi zahtjev Ministarstvu finansija za dobijanje mišljenja da mu je zemljište, odnosno katastarska parcela 5, potrebno za obavljanje djelatnosti
“Sa nemogućim se graniče i sljedeće činjenice. Naime, 14. avgusta 2006. „Danebrook limited“ podnosi zahtjev Ministarstvu finansija za dobijanje mišljenja da mu je zemljište, odnosno katastarska parcela 5, potrebno za obavljanje djelatnosti. Istog dana to Ministarstvo traži od Ministarstva turizma saglasnost, odnosno ocjenu da li je stranoj firmi potrebno zemljište za obavljanje djelatnosti. Sljedećeg dana, znači 15. avgusta, nakon temeljnog, studioznog, sveobuhvatnog, ekspresnog i munjevitog „razmatranja dostavljene dokumentacije, Ministarstvo turizma “daje saglasnost“ da je podnosiocu zahtjeva potrebno označeno zemjište za obavljanje djelatnosti. Istog dana Ministarstvo finansija daje mišljenje da je stranoj firmi i njenoj kćerki firmi 53.992 kvadrata zemlje „neophodno za obavljanje djelatnosti“, naglasio je Milošević.
On je podsjetio da su ova dva ministarstva fizički dislocirana, sa jednog na drugi dio grada: “Ali im to nije bila smetnja da maksimalno servilno postupe po zahtjevu strane firme. Ostalo je nejasno čime je strana firma zaslužila ovakvu brzinu u rješavanju njenog zahtjeva”.
Ko je krčio put „Danebrooku”?
Advokati su tražili da se preispita da li se radi o regularnom prilivu novca “kiparske” firme „Danebrook limited“ koji je uplaćivan preko računa više stranih banaka.
“Odakle stranoj firmi toliko novca kada je 7. avgusta 2009. prikazala kapital od 18.810 eura. Takođe, tražim da se preispita ko je u konkretnim zloupotrebama krčio put stranoj firmi za sticanje ogromne zarade, preko niske procjene zemljišta, promjenom kulture zemljišta, prihvatanjem niske osnovice za obračun poreza na promet, ucrtavanjem hotela prilikom donošenja Prostornog plana, te ko je ispred Opštine obećao stranoj firmi da će prodati još 2898 kvadrata po cijeni od 90 eura”, stojalo je u pismu advokata.
Iizvršni direktor u više firmi istovremeno
Advokatski tim je tokom istraživanja naišao na mrežu povezanih firmi iza kojih stoji Zoran Bećirović, te je od nadležnih tražio da se provjeri zakonitost njihovog poslovanja.
“U posjedu sam informacija da određene firme nijesu upriličile svoje poslovanje po važećim zakonskim propisima, čime se nanosi direktna šteta korisnicima prihoda po osnovu poreza i doprinosa. Radi se o informaciji da pojedine osobe imaju zaposlenje u isto vrijeme kod tri i više firmi i to sa punim radnim stažom i to na radnim mjestima izvršnog direktora. Konkretno se radi o firmi „Katun“ DOO, „New Ski-centar Bjelasica“, „Beppler & Jacobson Montenegro“, „DL Montenegro“, „Aquapark“ i „Jutro“, navodi se u zahtjevu koji je Milošević dostavio nadležnim instuticijama.
U četiri oka se najbolje poslovi završavaju: Bećirović i Marović
Galerija
Bonus video:
