Najavljeni zakon o registrovanom partnerstvu bio bi veliki korak u pravcu razaranja porodice i potpunog moralnog posrnuća crnogorskog društva, navodi se u pismu Mitropolita crnogorsko-primorskog Amfilohija, upućenog ministru za ljudska prava Mehmedu Zenki, premijeru Dušku Markoviću i predsjedniku Filipu Vujanoviću.
Ovom prilikom prenosimo Amfilohijev tekst pod nazivom "Hrišćanski osvrt na najavljeni zakon o tzv. registovanom partnerstvu" u cjelosti:
"Ovih dana je aktuelizovana priča o pripremi Zakona o registrovanom partnerstvu istopolnih osoba u Crnoj Gori. Nezvanično se saznaje da je, radi pripreme i donošenja tog Zakona, formirana i Radna grupa koja će svoj predlog uputiti Vladi, a ova Skupštini Crne Gore. Nesumnjivo je da ta aktivnost predstavlja nastavak svega onoga što je po tom pitanju činjeno tokom prethodnih godina, a što je obznanjeno u ”Analizi modela zakona o registrovanom partnerstvu”, koju je u decembru 2015. godine pripremilo Ministarstvo za ljudska i manjinska prava Crne Gore.
U toj Analizi su navedene sve evropske države, počevši od Danske do Hrvatske i Slovenije, koje su donijele ovakve zakone. U svim tim državama, započinjalo se, kao i sada u Crnoj Gori, sa ozakonjenjem tzv. registrovanog partnerstva osoba istog pola, a nastavljeno je sa pretvaranjem partnerstva u bračnu zajedenicu. U nekim državama je kao treći korak propisivana zakonska mogućnost za usvajanje djece od strane tih jednopolnih ”partnera”.
”Zaista je to krupan zalogaj, ne možemo očekivati da će sve ići jednostavno i glatko” – da citiramo riječi Blanke Radošević-Marović iz Ministarstva za ljudska i manjinska prava. U tom duhu, jedna od učesnica kampanje u okviru projekta ”Doprinos unapređenju kvaliteta života LGBT osoba u Crnoj Gori”, to podržava smatrajući ”da svi treba da imaju ista prava” i da ”sve što ima veze sa ljubavlju treba da bude legalno”.
No, osnovno pitanje je: šta je to, u stvari, ljubav i šta ”ima veze sa ljubavlju”? Ima nekih afričkih plemena koja vole da piju ljudsku krv, preuzimajući time snagu onoga čiju krv piju. Mnoge ubice ljudi to čine zato što to vole i u tome uživaju. Na ”ljubavi prema narodu” su zasnovane totalitarne ideologije nacifašizma i komunizma. Na ”ljubavi prema Alahu” je u naše vrijeme zasnovano stvaranje ISIL-a kao islamske države u Aziji. Na ”ljubavi” je zasnovano i otimanje od drugih. I sebeljublje (egoizam) je ljubav. I sama riječ to kaže – egoizam koji je izvor najvećih nesreća roda ljudskog.
Što se tiče seksualne ljubavi – ima dosta onih koji je vide kao skotološtvo, odnosno kao opštenje sa životinjama. Zar i to nije ”ljubav”? U šta spadaju incest i pedofilija? I sama riječ ”pedofilija” – ne znači li ”ljubav prema djeci”, ali ”ljubav” koja skrnavi čudesnu dječiju prirodu! Zar to sve ne spada u ”ljudska prava”? Čovjek ima pravo i na samoubistvo… Treba li onda da se u Crnoj Gori formiraju i ”Radne grupe” za ostvarivanje i tih i mnogih drugih njima sličnih prava?
Ne varajmo se, jer je, po svemu sudeći, već počelo da se ”ozbiljno razmišlja” i ”o mogućnostima ozakonjenja ispoljavanja seksualne ljubavi kod najmlađe djece”. To se već uvodi i u školske programe. Gdje je kraj i ko postavlja granice?
Ne postoji li u Holandiji kao državi koja je priznala istopolne brakove, politička stranka koja otvoreno zastupa pedofiliju pod maskom ”razbijanja tabua i borbe protiv netrpeljivosti”? Tokom prethodnih decenija se ”razbijao tabu” muželoštva (homoseksualnosti), a u narednom periodu će se ”razbijati tabu” neke druge vrste seksualnosti, npr. pedofilije, incesta, zoofilije i drugih sodomskih grehova. I to sve u ime ”ljubavi” i ”ljudskih prava”!?!
Postavlja se pitanje: u šta spada ”ljubav” koju propagira LGBT populacija? Samo ona ljubav koja rađa jeste istinska ljubav. Šta rađa i da li uopšte može da rađa ova ”ljubav” čija prava se traže? Božanska ljubav je ”ni iz čega” stvorila svijet i ugradila u njega životnu silu i silu ljubavi. Nije li i čovjek, muško i žensko, stvoren po ”slici i prilici” te božanske ljubavi? Samo je ljubav koja rađa – istinska ljubav. Zato je i prva zapovijest čovjeku: ”Rađajte se i množite se i napunite zemlju”.
Takva ljubav je ugrađena i u sva živa stvorenja, od najprostijeg do najsavršenijeg. Istinska ljubav ne samo što rađa nego i preporađa. Ona je mnogo dublja i od normalnog bračnog seksualnog opštenja. Sveti Petar Cetinjski i njemu slični ljudi u svim vremenima i zemaljskim narodima, nisu se ženili ni udavali, ali su bili nosioci i svjedoci najsavršenije samožrtvene božanske ljubavi, otkrivene u djevstvenom rođenju od Bogorodice – samog Boga Ljubavi, Isusa Hrista. I to potvrđuje da je prava ljubav samo ona koja rađa. Postoje mnogi koji, iz različitih razloga, ne mogu tjelesno da rađaju, ali se time ne odriču samog blagoslova Božijeg. Jalova ljubav, zapravo ”ljubav” koja svjesno bira da ne donosi plod, nije ljubav. Ona samo može biti psevdoljubav, sebeljublje, radionica smrti, a ne života.
Evidentno je da se ne samo na društvenom, nego sada i na normativnom planu istrajava na razaranju i uništenju Svetinje braka i porodice. Svetinja braka ne predstavlja prosto ozakonjenje biloško-socijalne zajednice muškog i ženskog, nego preko nje, put i način ostvarenja te i takve samožrtvene ljubavi na koju je Bog prizvao čovjeka. Utoliko više jalova zajednica lica istog pola kao ozakonjenje biološko-socijalne zajednice – šta u stvari predstavlja? Ništa drugo do ozakonjenje tjelesne pohoti – pohoti očiju i nadmenosti smrtnog, prolaznog čovjekovog življenja.
Bila ozakonjena ili neozakonjena, ona je lažna, besplodna, nerazumna, besmislena ”ljubav”. Ozakonjenje i nametanje takvog besmisla drugima mogu tražiti i činiti samo oni koji su izgubili dublji vječni smisao ljudskog života, istinskog ljudskog dostojanstva i jedine prave i istinske ljubavi. Izgleda da je došlo, i to po prvi put u istoriji čovječanstva, do masovne ekspanzije pojave ljudi, ozakonjujućih i tražećih ozakonjenje svoga grijeha, u suštini, ozakonjenje smrtnosti i ništavila ljudskog bića.
No, oni su, kao i svi mi i posebno naša djeca, žrtve psevdocivilizacije koja je seksualnost postavila kao zabavu za mase i odbacila svaku vrstu čednosti i stida i to ”u ime oslobođenja, slobode i ljubavi”. Slobode od čega – slobode od svog najdubljeg prizvanja i pozvanja – da se prevaziđu zemaljske pohote, sebične strasti i slasti koje nas vode iz nevolje u nevolju. Ako se današnji čovjek vodi samo svojim seksualnim instinktima (bez obzira kako se oni projavljivali), koje proglašava za ”ljubav” i pretvarajući ih u idol, po čemu se onda razlikuje od beslovesnih životinja? One čak uzvišenije koriste svoje instinkte, dajući im prokreacijom smisao, smisao rađanja, koji je i u životinjsku prirodu ugrađen. Ima među zagovornicima ovakve ”ljubavi” i onih koji tvrde da vjeruju u Boga, što je moguće, ali očevidno je da taj njihov Bog nije Bog ljubavi nego Bog smrti i besplodnosti, ”mrtvi Bog”, kako ga je nazvao Niče, Bog koji ne rađa za vječnost i koji se ne rađa kao čovjek.
Da su njihovi roditelji zagovarali ozakonjenje takve, mrtvorađajuće ljubavi – otkud bi se oni sami rodili? Zar se oni time u stvari ne odriču roditeljske ljubavi koja ih je rodila? Kao i sebe samih i načina kako su se rodili?
Zagovornici tzv. registrovanog partnerstva i braka istopolnih osoba još tvrde da, navodno, neće tražiti ”usvajanje djece”. No, gdje god je ozakonjeno ovo prvo – traženo je i ovo drugo, a kod njih to ipak pokazuje skrivenu potrebu za rađanjem, izvitoperenom u manipulaciju sa djetetom… kroz zloupotrebu sopstvene prirode… Jasno je da će se Zakonom o registrovanom partnerstvu osoba istog pola u potpunosti izjednačiti prava i obaveze bračnih supružnika i ”građanskih registrovanih partnera” po principu ”nije šija nego vrat”. ”Građansko registrovano partnerstvo” je u svemu brak, ali se za sada tako ne zove.
Stručnjaci iz oblasti psihologije i psihijatrije već duže vrijeme upozoravaju na pogubne posljedice po dječiju psihu kroz suočavanja nezrele djece sa seksualnošću i društvom koje je prosto bombardovano bestidnošću i banalnošću, naročito iz masovnih medija, pred kojima savremeni čovjek stoji kao hipnotisan. Poznata je izreka da je dječija priroda kao sunđer – upija sve što je okružuje. Žalosno je čuti na šta liče razgovori većine djece školskog uzrasta i koje su njihove teme.
Nevina duša dječija se od najranijeg doba izlaže ovakvoj hiperseksualnosti i prirodno je da zbog toga mnoga djeca izgube orijentir u svemu tome i počinju da žive tako kao da je život određen samo seksualnošću i kao da je njegov smisao u njenom ostvarivanju. Gube, kao što rekosmo, dublji smisao života. Do promašaja smisla života dovodi svaki grijeh, pa i sodomski grijeh homoseksualnosti, koji obuzima čovjeka velikom strašću i duboko se u njemu ukorijenjuje, pa ga oni koji se njemu prepuste smatraju neotuđivim dijelom svoje ličnosti i jedinim smislom svoje ”ljubavi” i svoga postojanja.
Dakle, ovdje se ne radi o ”ljudskim pravima” i ”ljubavi”. Radi se o agresivnom propagiranju i nametanju koje se postavlja pred savremenog čovjeka u našem društvu. Pred nama su dva puta: ili ćemo ići u pravcu potpune dekadencije društva i ljudske ličnosti, odbacujući svako moralno načelo u ime ”prava” ili ćemo zdravo, promišljeno i odgovorno stati u odbranu vrijednosti na kojim je izgrađena ljudska priroda, uz to ne mrzeći nikoga i ne vršeći nasilje ni prema kome.
Krajnje je vrijeme da naši zakonodavci počnu na ovakav način da pristupaju ovako složenim temama. Ne prepisujući recepte i zakonske modele drugih, makar se oni zvali i ”evropski”, niti ih nepromišljeno i neznalački implementirajući u naše društvo, nego donoseći zakone za naš narod i u ime našeg naroda i na temelju onih vrijednosti na kojima je sagrađena sva njegova časna istorija. Ne može politička, ekonomska, ideološka ili bilo kakva integracija u kakvu god zajednicu biti na štetu naše djece i Svetinje braka i porodice, a ovakvi zakoni, bez ikakve sumnje, samo mogu da dovedu do opšteg posrnuća našeg već raslabljenog i moralno posrnulog društva.
U većini zemalja su slični propisi proizvodili, a i danas stvaraju, sa punim pravom, mnogo bure u javnom mnjenju. I u Crnoj Gori je potrebna ozbiljna javna društvena rasprava po ovom pitanju, a ne izglasavanje zakona u Skupštini, uz svo poštovanje, od strane četrdesetak poslanika, kakav god legitimitet imali kao izabrani predstavnici građana. S obzirom da je iz dosadašnjih javnih istupa jasno da je nadležno Ministarstvo za ljudska i manjinska prava, a samim tim i Vlada, u potpunosti na strani donošenja ovog zakonskog akta, nadamo se da neće svako protivljenje ovom potpuno novom institutu, pravoj revoluciji u shvatanju porodice u našem društvu, a time i tajne ljubavi, razumjeti, po maniru koji se često primjenjuje, naročito prema Pravoslavnoj Crkvi, kao protivljenje samoj državi ili kao tzv. homofobija. Naš hrišćanski osvrt na ovu nebivalu pojavu u našem narodu jedino se može shvatiti kao protivljenje zloupotrebi vlasti kroz ukazivanje na svečovječanski priznate temeljne vrijednosti ljudskog bića i ljudske zajednice kao istinskog čovjekekoljublja", navodi se u Amhilohijevom pismu.
Bonus video:
