Tog kasnog popodneva, prije nešto više od godinu, kada je sada pokojni hirurg beranske Opšte bolnice dr Milorad Bakić (74) uradio operaciju na otvorenom srcu, odnosno mladiću zašio nožem ranjeno srce i spasao mu život, vijest je obišla Crnu Goru i region.
Zvučalo je prosto nevjerovatno da je tako komplikovanu operaciju moguće izvesti u uslovima standardne hirurške sale i bez prisustva specijalizovanih kardiohirurga.
Doktor Bakić je objašnjavao da nije bilo izbora i da je ranjeni mladić već do bolnice u Beranama izgubio ogromnu količinu krvi.
“Procijenili smo da u takvom stanju transportovanje za Klinički centar ne bi bilo svrsishodno i da pacijent ne bi stigao ni do Ribarevina. Prihvatili smo se posla”, pričao je skromno dr Milorad, ističući sve vrijeme ispred sebe svoje kolege koji su mu asistirali prilikom složene operacije.
Veliki humanista je punih pedeset godina bio prisutan u medicini i do infekcije opasnim virusom radio isključivo u beranskoj Opštoj bolnici.
Omiljeni ljekar preminuo je baš na dan, gotovo u sat, kada je godinu prije toga uspio da zašije nožem probodeno srce mladiću iz Berana (25), koji se nepunih mjesec dana poslije toga šetao beranskim ulicama.
“Za svega 25 minuta od prijema, urađena je dijagnostika i pacijent je bio na operacionom stolu”, pričao je nekoliko sati poslije operacije pred sobom intenzivne njege doktor koji je i poslije penzije ostao u beranskoj bolnici, da se pored njega kale vrsni hirurzi.
Kazao je kako je najteža bila povreda lijeve komore, šupljine u kojoj je pritisak krvi jako veliki i da je to duže potrajalo, iskrvario bi i ishod bi bio koban.
“Imao je i povredu pluća, koja je beznačajna u odnosu na povredu srca, koja je izuzetno teška. Smrtonosna. Veliki procenat smrtnosti, čak preko 96 odsto se bilježi kod penetrancionih povreda lijeve komore srca”, pričao je dr Milorad.
Vjerovali ili ne, opštem hirurgu to je bilo čak peto ušivanje pocijepanog srca.
Prisjetio se prvog ušivanja srca - mladiću iz Rožaja. Tada su pored njega bili sada takođe pokojni vrsni hirurzi dr Raslav Ćiro Babović i dr Pero Perić.
“Prije ulaska u salu, dok je pacijent transportovan ka našoj bolnici, dobili smo poziv jednog visokog funkcionera iz Rožaja. Кazao je - ovaj momak mora da bude spasen. Ako umre, muka će se napraviti, aludirao je taj čovek na međunacionalne probleme koji bi mogli nastati smrću mladića. Dobro se sve završilo. To je naš posao”, pričao je dr Bakić.
Kako se prisjećao, desilo da bude u bolnici još četiri puta posle toga kada su primljeni gotovo identični slučajevi povrede srca.
“Nažalost, jedan momak iz Berana, koji je uboden nožem u srce na dočeku Nove godine, nije preživio i to nam je svim teško palo”.
Ostavljajući iza sebe oko 12.000 operacija, dr Bakić je važio za jednog od najboljih i najuglednijih hirurga u Crnoj Gori.
Rođen je 1947. godine u selu Zabrđe. Osnovnu školu je završio u Andrijevici, Gimnaziju u Beranama, a Medicinski fakultet u Beogradu, na kom je i specijalizirao opštu hirurgiju.
Radni vijek, kao učenik nadaleko poznatog ljekara Branka Zogovića, započeo je u Beranama, gdje je od 1980. do 1991. godine bio šef odsjeka
Traumatologije hirurškog odjeljenja, a od 1991. do 1998. obavljao je dužnost direktora Opšte bolnice.
Bio je član Predsjedništva društva ljekara Crne Gore i predsjednik Komisije za etička i pravna pitanja Ljekarske komore Crne Gore. Važio je za izuzetnog čovjeka i humanistu, a o njegovim uspjesima iz oblasti medicine, pored svjedočenja pacijenata, govore i brojni zapisi.
Bio je i aktivan društveno-politički radnik. Više puta je biran za poslanika Skupštine Crne Gore, a bio je i poslanik u Saveznoj skupštini bivše Jugoslavije. Dugi niz godina nalazio se i na mjestu potpredsjednika Socijalističke narodne partije.
Odlikovan je ordenom rada sa srebrnim znacima, a dobitnik i brojnih plaketa i priznanja. Godine 1997. dobio je nagradu “21. jul”, najveće priznanje Opštine Berane. Pripalo mu je i najveće priznanje Opštine Andrijevica, nagrada “17. jul”.
“Hirurgija je, ipak, bila na prvom mjestu. Za njega je pacijent bio svetinja, pa je svaka uspješna operacija bila i njegova radost. Rodbina bolesnika je u njenu imala puno povjerenje, jer su znali da su znanje dr Milorada i njegove zlatne hirurške ruke sigurnost koja je u medicini najvažnija. Godine koje su mu omogućile da ode u zasluženu penziju nijesu ga odvojile od operacione sale. Nastavio je i dalje da brine o zdravlju našega stanovništva. Za njega je hirurška sala bila drugi dom, a često, moramo priznati, i sopstvena kuća. Biti u hirurškoj sali sa njim značilo je da ćete uvijek naučiti nešto novo, sticati samopouzdanje, sigurnost, i nemogućnost da pogriješite”, prisjeća se direktor beranske Opšte bolnice Budimir Dabetić.
Bolnica u Beranama je oduvijek bila rasadnik vrsnih hirurga.
“Mi smo učili od dr Branka Zogovića, čijih savjeta se i dalje sjećam. Oni mlađi su učili od nas i postali su vrhunski hirurzi i profesori univerziteta širom bivše SFRJ. Ovdje ne treba brinuti za kadar, samo ga treba čuvati i ulagati u zdravstvo”, pričao je dr Bakić.
I baš tu, na hirurškom odjeljenju Opšte bonice u Beranama, zarazio se opasnim i pogubnim virusom Kovid-19. Na radnom mjestu. Njegova posljednja želja je bila da se tu liječi i da, “ako mora, tu umre”.
Tako je, igrom sudbine, preminuo “hirurg-čudotvorac”, koji je na Odjeljenju hirurgije u Beranama, gdje su čuveni beranski hirurzi mnoge ‘’otpisane’’, svojim znanjem i umijećem, vraćali u život.
U vječnost i legendu preselio se jedan od najuglednijih hirurga i ljudi svoga vremena, ostavljajući, prema sjećanjima njegovih kolega, nenadoknadivu prazninu i u Opštoj bolnici gdje je radio, i u sredini u kojoj je živio.
Bonus video:
