Kavarić: Odbornici Prijestonice samo krivičnim djelom mogu dati nekome Cetinjski manastir

On je u razgovoru za portal MCP kazao da to dokazuje i ugovor iz 1972. godine kojim Opština Cetinje, koju zastupa tadašnji predsjednik, stupa u pravni odnos sa Cetinjskim manastirom koji zastupa tadašnji mitropolit Danilo (Dajković).

36768 pregleda 1035 reakcija 90 komentar(a)
Foto: Zoran Đurić
Foto: Zoran Đurić

Advokat Dalibor Kavarić, pravni zastupnik Mitropolije crnogorsko-primorske tvrdi da postoje materijalni dokazi da Cetinjski manastir pripada MCP, a ne nikako Prijestonici Cetinje.

Kavarić je ocijenio da odbornici Prijestonice Cetinje samo krivičnim djelom mogu dati na korišćenje Cetinjski manastir "takozvanoj Crnogorskoj pravoslavnoj crkvi".

On je u razgovoru za portal MCP kazao da to dokazuje i ugovor iz 1972. godine kojim Opština Cetinje, koju zastupa tadašnji predsjednik, stupa u pravni odnos sa Cetinjskim manastirom koji zastupa tadašnji mitropolit Danilo (Dajković).

"Koji ujedno i potpisuje ovaj ugovor za Cetinjski manastir. Iz ovoga dokaza proizilazi da je država Crna Gora i Prestonica Cetinje prihvatala jednu notornu činjenicu, a to je da je Cetinjski manastir sastavni dio Mitropolije crnogorsko-primorske, u protivnom ne bi ga mogao zastupati mitropolit crnogorsko-primorski Danilo (Dajković)", objasnio je Kavarić.

Tom portalu on je dostavio i dokumentaciju na osnovu koje iznosi tvrdnje da se Prijestonica Cetinje lažno predstavlja kao vlasnik Cetinjskog manastira.

Predmet tog ugovora je bila nadoknada koju je Opština Cetinje ugovorila i obavezala se da plaća Cetinjskom manastiru - po osnovu naknade za manje dodijeljeno zemljište po Zakonu o agrarnoj reformi i unutrašnjoj kolonizaciji.

"Posle rata svo zemljište za koje su komunisti procijenili da je poljoprivredno zemljište tim zakonom po automatizmu bez ikakve procedure, bez ikakvog pravnog akta ili nadoknade, oduzeto je na osnovu nekih zapisnika i odluka sreskih poljoprivrednih komisija. Na taj način je i svo zemljište Cetinjskog manastira do same porte i do dvorišta uključujući i Vladičinu baštu i svo ono okolno zemljište oduzeto Crkvi i upisano na društvenu svojinu Narodno oslobodilački odbor Cetinje u posjedovni list 10/68 kao Cetinje 1. Dakle to je prva radnja komunističkih vlasti posle rata, u periodu od 1955-1958. godine. Nakon toga, kako je komunistička vlast vidjela da je ljudima i Crkvi uzela sve i kako je pritisak bio građana i nezadovoljstvo veliko, onda je država počela ili da vraća ljudima poljoprivredno zemljište za redovnu upotrebu ili da putem Zakona o nacionalizaciji i eksproprijaciji sprovodi određene zakonite postupke i da ljudima isplaćuje određenu nadoknadu. U slučaju Cetinjskog manastira 1958. godine je vraćeno i upisano kao svojina Cetinjskog manastira, odnosno Pravoslavne crkve Cetinjske mitropolije. U posjedovni list 685 je vraćen veliki dio zemljišta oko Cetinjskog manastira i Vladičine bašte itd. a za zemljište koje nije vraćeno po tom zakonu ili kako se kaže u ugovoru manje vraćeno zemljište po Zakonu o agrarnoj reformi, zaključen je ovaj ugovor sa državom, odnosno opština plaća nadoknadu po osnovu toga manje vraćenog zemljišta. Dakle, dio zemljišta vraća Crkvi direktno u svojinu i upisuje ga u posjedovni list 685 a dio ne vraća nego ga zadržava u svoju svojinu (taj dio koji je morala da vrati, ona ga ne vraća), a na osnovu njega zaključuje ovaj ugovor da plaća nadoknadu Crkvi. Ta nadoknada je u suštini zakup za to zemljište, jer u vezi te zemlje nikad nije donijet akt o nacionalizaciji ili eksproprijaciji", objasnio je Kavarić.

On je dodao i da Crkva apsulutno ima pravo, s obzirom da pravo na svojinsku tužbu ne zastarijeva, da sad, za 50 ili za 100 godina reivindikacionom ili svojinskom tužbom to zemljište povrati pred sudom.

"Imovina se po Zakonu o agrarnoj reformi i unutrašnjoj kolonizaciji mogla oduzeti samo od vlasnika. Dakle, država ne bi mogla oduzeti od Crkve da nije bila vlasnik, niti bi vratila Crkvi da nije bila vlasnik, niti bi plaćala zakupninu za manje vraćeno zemljište Crkvi da nije bila vlasnik. To svjedoči upravo materijalni dokaz, a to je ovaj ugovor gdje se Prestonica Cetinje odnosno tada Opština Cetinje nesporno obavezuje da plaća nadoknadu za to što je manje vraćeno. Zaključuje se, dakle, ugovor između Mitropolije crnogorsko-primorske kao vlasnika Cetinjskog manastira u kome on egzistira i Opštine Cetinje".

Rekao je i da to dokazuje dvije stvari - da je Cetinjski manastir svojina MCP i da ga je Opština Cetinje priznavala kao takvog i po tom osnovu mu isplačivala nadoknadu za povredu određenih prava:

"U ovom slučaju za oduzimanje i nevraćanje određene imovine, a to ne bismo mogli imati da Cetinjski manastir i MCP nisu bili vlasnici, jer kažem, samo se vlasniku može oduzeti i samo se vlasniku može plaćati zakupnina, i dokazuje drugu stvar, da je Opština Cetinje upravo priznavala subjektivitet Cetinjskog manastira kao pravnoga lica u okviru MCP o čemu sam vam kao dokaz dostavio Ustav Srpske pravoslavne Crkve, član 5. u kome se navodi ko su pravna lica u okviru SPC. Dakle nije sporno da manastir istupa i kao posebno pravno lice, ali on je ujedno i pravno lice u okviru MCP. To bi se moglo pojasniti vašim čitaocima kao pandan opština/država. Opština ima određeni samostalni pravni subjektivitet ali je i pravno lice u okviru države", rekao je Kavarić.

Kavarić ističe i da postoje novija dokumenta koja to dokazuju, dodajući da je to i zapisnik o glavnoj raspravi na kojoj je zaključeno sudsko poravnanje između Cetinjskog manastira i Prestonice Cetinje, upravo na osnovu ugovora iz 1972. godine.

"S obzirom da Opština Cetinje neko vrijeme nije plaćala zakupninu, odnosno nadoknadu, Cetinjski manastir preko tadašnjeg punomoćnika MCP advokata Mlađena Mićovića, pravnog zastupnika Mitropolije crnogorsko-primorske i brata sadašnjeg Mitropolita crnogorsko-primorskog gospodina Joanikija, a na osnovu kako rekosmo ugovora iz 1972. godine, 2000. godine dobija spor u kojem se zaključuje sudsko poravnanje, gdje Opština Cetinje priznaje i Mitropoliji crnogorsko-primorskoj svojstvo pravnog lica i Cetinjskom manastiru u okviru nje, i priznaje da je dužna po osnovu nadoknade, da nije plaćala određeno vrijeme i da će ubuduće plaćati. Posebno je interesantno i ovdje bih naglasio da Opština Cetinje, sada Prestonica Cetinje i dan danas, dakle i na ovaj dan plaća Cetinjskom manastiru nadoknadu za manje vraćeno zemljište, odnosno Mitropoliji crnogorsko-primorskoj kao ugovornoj strani u tom ugovoru iz 1972. godine i u vezi sa njim i ovo poravnanje iz 2000. godine", rekao je on.

Bonus video: