Mratinje se smatra za jedno od najstarijih sela u Pivi. Nalazi se na lijevoj obali rijeke Pive, na oko 900 metara nadmorske visine, a oko četiri kilometra je udaljeno od brane. Iako je prije nekoliko godina ukinuto područno odjeljenje škole, a nema više ni ambulante, prodavnice, kinoteke, kafane i odavno ukinute autobuske linije, mještani tvrde da se selo ipak ne raseljava.
Mlađi su otišli da bolju budućnost traže u većim mjestima, a stariji čuvaju rodna ognjišta. I trude se da stvore što bolje uslove za život, jer ljeti dolazi omladina, pa selo dodatno živi. A da bi se došlo do sela, najvažniji je put. Zbog toga mještani pokušavaju da se izbore za put kojim će biti bezbjedno proći.
“Ovaj put je preprojektovan iz četvrtog u put trećeg reda i trebalo je tako da se uradi, ali skoro 50 godina nikako da se s tim krene. Ovaj put je obaveza Elektroprivrede, a ne Opštine, jer Opština nikakvih nadležnosti nema pošto ovo nije lokalni put kao što ga oni krste. Takav put je Sinjac - Kruna brane i kao takav treba i ovaj put da se uradi. Sad ima asfalta širine oko tri metra, to su nam malo zamaštrakali. Niti je ovo obezbijeđeno, niti se ovdje zimi posipa so ili bilo šta, nikakvih branika nema. Možete misliti kako je ođe zimi prolaziti”, priča Vojo Pantović dok pokazuje put, odronjeno kamenje, jezero koje nažalost krije mnoge živote.
“Kad je završena gradanja brane, tada su rekli ide lista prioriteta: prvo preseljenje iz Mratinja u Plužine, onda da se završi samački hotel, pa ovo, ono, ali to je sve ‘zaspalo’ i od puta ništa. Ovi mladi rukovodioci u Elektroprivredi o tome i ne znaju ništa, jer mnogi nijesu ni bili rođeni kad se ovo gradilo”, ističe Pantović.
Tražio je zbog puta prijem kod novog rukovodstva Elektroprivrede, ali su ga predstavnici pomenute firme, koji su ga primili, uputili na Opštinu.
“Ispalo je da tražim neku milostinju, a ja samo tražio put za selo. Predao sam projekat advokatima, jer ja ne vidim da je rješenje da se organizujemo i blokiramo puteve tražeći prava. To je za mene bahato. Vjerujem u naše sudove i redovni put da mi dobijemo ono što nas sleduje. Nadamo se da će advokat pokrenuti sudski postupak i da će Elektroprivreda obaveze prema našem selu konačno završiti”, optimističan je Pantović.
Smatra i da je napravljena greška prilikom postavljanja takozvanog pizometra u tunelu kojim se od brane skreće ka selu.
“Pizometar mjeri kretanje lijeve obale brane i ovaj dio puta se zove injekciona galerija. Pošto je tu bila jedna pločica, koji milimetar niža od asfalta, ta pločica se zimi zaledi i oni se dosjete da riješe problem te pločice i izliju visok beton da smeta našem putu i da ljudi gume od auta đavolišu. Išao sam kod čovjeka koji radi u Ministarstvu saobraćaja, koji je obavijestio ove iz HE ‘Piva’, ali su oni rekli kako je to injekciona galerija i kako je pizometar vrlo važan. Po čemu je važan, pojma nemam. Valjda što je potrošio beton na njega. Neka ocijene drugi građevinski inženjeri da li se ovako rješavaju problemi, jer svaki normalan čovjek bi spustio da ne smeta nikome”, smatra Pantović koji je penziju dočekao u HE “Piva”.
Mratinje je, kaže on, bilo baza za radnike kad se gradila hidroelektrana. A sada...
“Tokom izgradnje ovuda je prodefilovalo 5.000-6.000 radnika. Nekad je u jednom momentu bilo po hiljadu i nešto radnika. Ovdje im je bila baza, imali su smještaj, ne znam ni sam koliko baraka. Hidroelektrana se napravila, a oni selo zaboravili”, sa sjetom reče Pantović.
EPCG: Izgradnja puta nikada se nije našla na spisku obaveza
Iz Elektroprivrede su odgovorili “Vijestima” da se izgradnja magistralnog puta do sela Mratinje nikada nije našla na spisku obaveza koje imaju prema Opštini Plužine po osnovu izgradnje HE “Piva” i da mještani treba da se obrate lokalnoj samoupravi.
“Postojanje projekta toga puta iz vremena projektovanja i izgradnje puta Sinjac - Kruna brane ne znači i obavezu njegove izgradnje danas ako to, u vremenu kada je bio najpotrebniji, tadašnja državna i privredna struktura nije uradila. Taj put danas predstavlja osnov i jedini pristupni put selu Mratinje iz koga se izgradila brana i u kome je, tokom izgradnje, boravilo do deset hiljada građevinskih neimara, te smatramo da je ovaj put dobio kategoriju koja je možda i iznad potreba ovoga vremena, uz stav, da kao slijepa dionica, put do Mratinja, nema potrebe da bude rađen u kategoriji magistralnog puta kako to mještani zahtijevaju”, stoji u odgovoru Elektroprivrede.
Dobro došli u selo sa “Bogdanovim košem”
Pantović priča da u selu ima pedesetak kuća, a da je stalno naseljeno oko 45. “Imali smo mi nekad svašta nešto u selu. Imali smo kafanu i dolazilo je dosta pjevača, između ostalih Lepa Lukić i Neda Ukraden. Imali smo i kino-salu. Sad ništa nema. Nema više ni prodavnice, ni kafane, ni kinoteke. Bila je nekad i ambulanta, trafika, autobus...”.
Sad imaju tablu sa natpisom sela i dobrodošlicom. I koš Bogdana Bogdanovića, NBA asa.
“Iz ovog sela je Bogdanova ujčevina i on je stalno dolazio ovdje. I sad dolazi. Ovo je koš gdje je izvodio bravure, i koji ćemo da rekonstruišemo”, sa ponosom pokazuje “Bogdanov koš”.
Bonus video:
