Ako se čuvalo zdravlje Putinovoj “bubašvabi“ prihvatanjem garancija na teret budžeta Crne Gore u iznosu od 135 miliona eura, što je oko deset procenata konsolidovanog budžeta, zar istovjetan pristup ne bi trebalo imati prema poreskim obveznicima, odnosno svemu sa čime se građani i privreda države suočavaju i svakodnevno bore i istrajavaju, upitala je u razgovoru za “Vijesti” ekonomska analitičarka Mila Kasalica.
Ona je aludirala na izjave crnogorskih zvaničnika koji su nakon garancija države za KAP-ove kredite saopštavali da je vlasnik ruskog CEAC-a Oleg Deripaska “jedva živ” dolazio u Crnu Goru kada se pregovaralo u dugovima KAP-a i da je bio u predinfarktnom stanju.
Poslije loše privatizacije KAP-a i Rudnika boksita 2005. godine, Vlada se, krajem 2010, vratila u vlasničku strukturu ove dvije kompanije, gdje dijeli većinsko vlasništvo sa ruskom firmom, ali partnerstvo ne funkcioniše, niti se raskida. Građani Crne Gore-poreski obveznici u kontinuitetu plaćaju odluke o spasavanju KAP-a. Neodlučnost državnih investicija u pogledu budućnosti najvećeg domaćeg izvoznika, kao i potencijalno interesovanje novih potencijalnih investitora za KAP bili su povod za razgovor “Vijesti” sa Milom Kasalicom.
Kako kao dugogodišnja ekonomska analitičarka gledate na neodlučnost Vlade i Skupštine u pogledu donošenja konkretne odluke o daljoj sudbini Kombinata alumijijuma čije se obaveze konstantno povećavaju?
Naše institucionalno ponižavanje u vezi sa aluminijskim čedom nije odraz samoindukovane neodlučnosti u izgradnji spinovanja da je Vlada nejedinstvena, a da Skupština treba da prihvati dio odgovornosti.
Odavno su zasljepljujuće-sujetne mantre o vođenju ekonomske politike na parče i o Vladi kao kreatoru ambijenta, na primjeru KAP-a, u cjelosti poražene
Odavno su zasljepljujuće-sujetne mantre o vođenju ekonomske politike na parče (zavisno kome pripadate u vladajućoj koaliciji) i o Vladi kao kreatoru ambijenta, na primjeru KAP-a, u cjelosti poražene, kako sa pozicije brisanja institucija, tako i sa pozicije jasnog odsustva odgovornosti prema javnosti u Crnoj Gori.
Da li imate utisak da se, u stvari, radi o kupovini vremena dok ne prođu izbori?
Naravno da se radi o kupovini vremena, ali po mom skromnom mišljenju to nije u vezi sa bilo kakvom vrstom političke aktivnosti u Crnoj Gori, nego nažalost za bizarne interesne novčane definicije da se ingoti kontinuirano proizvode i izvoze, kao da je najoptimalnije vrijeme za nesposobne inostrane strateške investitore koji su neznaveni da plate račun za struju, a mnogo manje osposobljeni da vode kompleksan sistem kao što je aluminijska fabrika i ostali kosturi u fabričkom krugu iz Golubovaca. Ali su veoma diplomatski snažni da naplate nešto što im se ne duguje i nije im se uopšte dugovalo.
Da li mislite da su predložene tri alternative za KAP: stečaj, međunarodna arbitraža uz zadržavanje ruskog menadžmenta neko vrijeme i restrukturiranje dugova kroz konverziju u akcijski kapital, prave alternative za rješavanje problema?
Prezentacija tri opcije od strane glavnih nosilaca odluka iz Vlade je još jedno kupovanje vremena i ima prizvuk dodatnog neefikasnog spinovanja, posebno sa stanovišta da su operativne opcije izrađene nakon februarskih zaključaka Skupštine. To je bilo neobično slijedeći slovo Ugovora o poravnanju iz 2009. godine (pravna validnost 2010).
Međutim, živimo institucionalni poraz ekonomije Crne Gore, sa finansijskog, regulatornog i razvojnog pristupa, koji je značajno prisutan u ovim neodrživim sistemskim definicijama od početka tekućeg perioda. Ne rješava se ništa i samo profesionalno treba da se nadamo da će se odnedavni nepodnošljivi zadah o gubitku sistema izbjeći, pošto je ovo realno sistem dobrih resursa, kvalitetnih profila za potencijalni razvoj i održivih perspektiva u ekonomiji i društvu…
U štampanom izdanju čitajte:
- Kako Kasalica gleda na interesovanje njemačke kompanije za KAP
Galerija
Bonus video:
