Evropski sud za ljudska prava odbacio je pritužbu podnosilaca predstavki u slučaju Madžarović i drugi protiv Crne Gore, koja se odnosila na povredu prava na imovinu, dok je prihvatio onu koja se odnosila na pravo na pravično suđenje.
Iz Kancelarije Zastupnika Crne Gore pred Evropskim sudom za ljudska prava su podsjetili da su se prvi podnosilac predstavke, Mihailo Madžarović i njegove dvije kompanije, Zetmont i Bermont, kao drugi i treći podnosilac, žalili na više konvencijskih povreda.
Oni su se, kako je objašnjeno, žalili na povredu prava na pristup sudu i navodno oduzimanje imovine koje je time uzrokovano, ukazujući na povredu prava na pravično suđenje i djelotvoran pravni lijek, odnosno prava na zaštitu imovine iz Evropske konvencije.
„Evropski sud je navode iz prve predstavke proglasio neprihvatljivim i u tom smislu odbacio njegove navode, dok je iz druge prihvatio i utvrdio jedino povredu prava na pristup sudu. Sud je pritužbe podnosioca predstavke u vezi povrede prava na imovinu proglasio kao očigledno neosnovane i iste odbacio“, navodi se u saopštenju.
Iz Kancelarije su objasnili da se u konkretnom slučaju radilo o dva izvršna postupka koja su se vodila pred podgoričkim Privrednim sudom, a koja su bila pokrenuta protiv kompanije T, u vlasništvu Zetmonta i Bermonta.
„Postupak je pokrenut protiv kompanije T. kao dužnika, jer nije ispunila obaveze prilikom uzimanja kredita kod banke sa sjedištem u Austriji, koji je bio osiguran akcijama koje je ta kompaniija držala u zajedničkom investicionom fondu. Na odluke Privrednog suda, kojima je odlučeno o prenosu akcija sa kompanije T, kao izvršnog dužnika, na banku kao izvršnog povjerioca, ta kompanija je uložila žalbu Apelacionom sudu“, saopšteno je iz Kancelarije Zastupnika.
U predstavci koju je Evropski sud odbio kao neosnovanu, navedeno je da je Privredni sud donio dvije odluke, gdje se prvom naređuje prenos akcija kompanije na banku, dok se drugom ispravlja prva. Kompanija T. se na te odluke žalila Apelacionom sudu.
Apelacioni sud je žalbu na prvu odluku odbio kao neosnovanu, dok je na drugu odbacio kao nedozvoljenu, jer je izvršni dužnik, odnosno novoimenovani izvršni direktor kompanije I.P. povukao žalbu na drugo rješenje.
„Evropski sud je primijetio da je Apelacioni ispitao osnovanost prve žalbe i odbio je, donoseći obrazloženu odluku. Kako su dvije žalbe bile u meritumu iste, a u stvari su se odnosile na sadržaj prve odluke, sud je riješio sve argumente, uključujući i one iz druge žalbe“, rekli su iz Kancelarije.
Oni su objasnili da to znači da ograničenje koje se primjenjuje u vezi sa drugom žalbom nije ograničilo pristup sudu podnosiocu predstavke u mjeri u kojoj bi bila narušena suština prava. Sud je, shodno tome, utvrdio da je taj dio predstavke neosnovan.
“U predstavci u kojoj je utvrdio povredu prava na pristup sudu, Evropski sud je primijetio da su i u tom predmetu postojale dvije odluke Privrednog suda: glavna, kojom je odlučeno o prenosu akcija, i druga, kojom se ispravlja glavna. Kompanija T. je u konkretnom postupku uložila žalbu protiv obje odluke, pri čemu su one u osnovi iste, a suštinski su povezane sa glavnom odlukom”, naveli su iz Kancelarije.
Evropski sud je utvrdio da Apelacioni nikada nije ispitivao osnovanost argumenata dužnika koji se odnose na glavnu odluku, bilo one iz prve ili druge žalbe.
“Sud napominje da su podnosioci predstavke imali zakonski osnovan interes s obzirom na to da je odluka Privrednog suda uticala i na njih i dužnika. Pored toga, žalbe su bile uredno podnijete, dok je dužnika još zastupao prvi podnosilac, a prije nego što je I.P. postavljen za izvršnog direktora”, objašnjeno je iz Kancelarije.
Evropski sud je utvrdio da je nemogućnost podnosioca predstavke da iskoriste lijek za koji su razumno vjerovali da je dostupan predstavljao neproporcionalnu smetnju, zbog čega je došlo do povrede člana Evropske konvencije.
“Sud je utvrdio da su navodi podnosilaca predstavki očigledno neosnovani kada je u pitanju povreda prava na mirno uživanje imovine i odbacio predstavku u tom dijelu, zaključivši da su podnosioci zaključili ugovore o zalozi po slobodnoj volji, te da su prihvatili uslove i na taj način garantovali kredit akcijama navedenim u njima, te da ne može spekulisati kako bi domaći sudovi eventualno odlučili o njihovoj žalbi u vezi prenosa dionica na povjerioca”, rekli su iz Kancelarije.
Podnosioci predstavke su podnijeli zahtjev za isplatu 11,86 miliona eura na ime materijalne štete, zajedno sa kamatama od 9. januara 2014. godine do dana isplate. Oni su tražili i 60 hiljada eura na ime nematerijalne štete.
Vlada je osporila zahtjev podnosilaca predstavke, smatrajući ga neosnovanim.
“Evropski sud je utvrdio da je navodna materijalna šteta bila rezultat postupka za koji su podnosioci zahtjeva morali da snose isključivu odgovornost, pa je neutvrđujući nikakvu uzročnu vezu između utvrđene povrede i navodne materijalne štete odbio tu tvrdnju i podnosiocima predstavke dodijelio ukupno 3,6 hiljada eura na ime nematerijalne štete”, objašnjeno je iz Kancelarije.
Bonus video:
