Povodom teksta koji je u “Vijestima” objavljen juče pod nazivom “Viši sud demantuju njegove presude” reagovali su iz Višeg suda u Podgorici. Reagovanje prenosimo integralno.
Autor teksta očigledno nije bio pažljiv u čitanju presuda Višeg suda u Podgorici Gž.br.5579/20 od 13. 11. 2020. godine i Gž.br.4818/21 od 15. 3. 2022. godine, kada ih je upoređivao sa presudom Višeg suda u Podgorici Gž.br.2700/21 od 18. 6. 2021. godine, a za koju presudu je u prethodnom saopštenju ovoga suda rečeno da je jedina koja je drugačija, pri kakvom stavu ovaj sud ostaje i ovog puta.
Naime, u presudi Višeg suda u Podgorici Gž.br.5579/20 od 13. 11. 2020. godine predmet ispitivanja pred ovim sudom je, po žalbi tuženog Aerodromi Crne Gore(ACG), bio samo dio prvostepene odluke koji se odnosi na manje isplaćene troškove prevoza, a ne i dio prvostepene presude kojim je tužiocu dosuđena naknada štete po osnovu manje isplaćenog startnog dijela zarade. Naprijed navedeno znači da Viši sud u Podgorici nije ni mogao odlučivati o pravilnosti i zakonitonitosti prvostepene presude u tom dijelu, jer se morao kretati samo u granicama izjavljene žalbe (žalba nije bila izjavljena na dio prvostepene presude koji se odnosio na manje isplaćeni startni dio zarade).
Povezani članci
Povodom presude Višeg suda u Podgorici Gž.br.4818/21 od 15. 3. 2022. godine, ukazujemo da se radi o bitno drugačijem pravnom i činjeničnom osnovu, a što je navedeno i u obrazloženju te presude, budući da se dosuđeni iznos po osnovu manje isplaćenog startnog dijela zarade odnosi na period nakon 1. 1. 2019. godine, a od kada je u primjeni novi posebni kolektivni ugovor tuženog i na osnovu odredbe člana 27 i 29 stav 2 istog tužilji u tom predmetu je pripadalo pravo na traženu razliku, dok u predmetima u kojima je drugačije odlučivano nije mogao biti primjenjivan taj opšti akt Aerodorma Crne Gore, jer se potraživanje odnosilo na period prije stupanja na snagu navedenog akta.
Kada je u pitanju postojanje neujednačene sudske prakse u Višem sudu u Podgorici, u onim situacijama u kojima se utvrdi da postoji, treba istaći da se ne može, a priori ukazivati na povredu prava na pravično suđenje, jer samo nedosljedna sudska praksa na nivou Vrhovnog suda Crne Gore, kao najvišeg suda u državi, može dovesti do povrede standarda prava na pravično suđenje, koje je garantovano čl.6 stav 1 Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda (standard koji je, između ostalih, izražen i u presudi Evropskog suda za ljudska prava u predmetu Tomić i ostali protiv Crne Gore, predstavke br.18650709, 18676/09, 18679/09, 38855/09, 38859/09, 38883/09, 39589/09, 39592/09, 65365/09 i 7316/10, presuda od 17. 4. 2012, paragraf 53 i 54). Budući da su principu pravne sigurnosti suprotne samo duboke i dugotrajne razlike u praksi najvišeg domaćeg suda, to se različitim presudama drugostepenog suda ne krši pravo stranke na pravično suđenje, posebno što je upravo u tu svrhu zakonom propisana i mogućnost revizije pod posebnim uslovima, po odredbama čl.397a i 397b ZPP-a.
Veoma je važno istaći da za postupanje Višeg suda u Podgorici nije od uticaja da li su ACG u postupku van suda priznali osnovanost potraživanja radnika, s obzirom da su predmet ocjene od strane sudova bila samo ona potraživanja koja su formulisana kroz tužbe koje su dostavljene sudovima.
Viši sud u Podgorici ohrabruje novinare u argumentovanom analiziranju postupanja ovog suda, ali i ukazuje da se u tom postupanju pridržavaju opštih standarda u izvještavanju, naročito imajući u vidu da njihovi komentari u smislu Opšteg standarda 1.1. stav 2 Kodeksa novinara Crne Gore moraju biti čestiti. Postavljamo pitanje da li komentar iz predmetnog teksta da “Viši sud u Podgorici ne govori istinu kada reaguje, te da su presude Gž.br.4818/21 i Gž.br.5579/20 najilustrativniji primjer nekoegzistentnog postupanja Višeg suda u bukvalno identičnoj pravnoj stvari” zaslužuje epitet čestitosti, a posebno stav autora teksta da je saopštenje ovoga suda “obična laž”.
Ostavljamo javnosti da zaključi da li je istinito saopštenje koje je dao ovaj sud i koje je objavljeno u dnevnom listu “Vijesti” dana 18. 5. 2022. godine, tvrdeći da je samo jedna odluka različita od ostalih i to odluka Gž.br.2700/21 ili je istinito reagovanje novinara na to saopštenje objavljeno dana 19. 5. 2022. godine.
”Vijesti” završavaju polemiku između Višeg suda i novinara Siniše Lukovića
Bonus video:
