Kompanija “Beppler & Jacobsen Montenegro”, vlasnik kolašinskog hotela “Bjanka”, tražila je od gradskog glavnog arhitekte saglasnost da u parku u neposrednoj blizini tog renomiranog ugostiteljskog objekta postavi hangar.
Prema urbanističko-tehničkim uslovima, koje im je izdao Sekreterijat za planiranje prostora, komunalne poslove i saobraćaj, mogu postaviti magacin površine 600 metara kvadratnih, visine do 15 metara.
Jedini park u Kolašinu, sticajem još nejasnih okolnosti, postao je vlasništvo kompanije nakon privatizacije hotela. Decenijama prije toga, Opština je, prema podacima lokanih hroničara, samo ustupala park na korišćenje nakadašnjem hotelu “Bjelasica”, odnosno državnim preduzećima u sklopu kojih je funkcionisao.
Park je jedina veća zelena površina u centru grada, sa nekoliko destetina četinara, zasađenih prije 60-ak godina. U njemu je postavljen avanturistički park drugog privatanog preduzeća, kao i dječje igralište i teretana na otvorenom, što su bile opštinske investicije prije nekoliko godina.
Na sajtu Opštine nije dostupno idejno rješenje (ID) magacina, koji spada u privremene objekte. No, kako se vidi iz zahtjeva za saglasnost koji je komapnija “Beppler & Jacobsen Montengro” poslala na adresu glavnog gradskog arhitekte, uporište za postavljanje hangara nalaze u programu privremenih objekata, koji je usvojen 2019. godine, odnosno u izmjenama i dopunama tog dokumenta. Iako je program trebalo da važi do kraja prošle godine, nije donošen novi, pa je nejasno ni da li je još aktuelan.
Programom je precizirano da se na katastarskoj parceli 278, u zahvatu zone II, na lokaciji 36 koja je na rubu parka, postavi montažno-demontažni ili nepokretni privremeni objekat, čija je maksimalna površina 610 kvadrata.
S obzirom na to da se je postavljanje magacina planirano na rubu parka, na mjestu nekadašnjeg otvorenog bazena, ukoliko kompanija dobije potrebne saglasnosti, do objekata bi bilo neophodno izgraditi i prilazni put. Trenutno ne posotoji saobraćajnica koja vodi do te lokacije.
Propisima je precizirano da se privremeni objekti mogu postavljati pod uslovom da ne narušavaju osnovne i prateće komunalne funkcije, javne površine, ne degradiraju prostor i ne ugrožavaju životnu sredinu.
Prema podacima lokalnog hroničara i direktora kolašinskog Centra za kulturu Branislava Jeknića, prije nego što je postalo vlasništvo komapanije “Beppler & Jacobsen”, zemljište na kojem je sada park bilo je 130 godina državno.
Kako on kaže, zemlja je 1878. godine pripala Knjaževini Crnoj Gori i proglašena je za “praviteljstveno dobro”, a u vrijeme Zetske banovine na njoj je podignuta prva opštinska centrala na bio masu, kao državna upisana je u svim Jugoslavijama i državnoj zajednici...
“Ta zemlja se u protokolima o podjeli kolašinske zemlje vodila kao darovnica. Knjaz je lično ili posredstvom Državnog savjeta izdavao naloge o privremenom zauzeću i korišćenju zgrada i zemljišta, koji su upisivani kao darovnice ili ‘praviteljstveno dobro’. U jednom dokumentu osnovnog kolašinkog suda se navodi: ‘Darovne zemlje koje je Njegovo Visočanstvo darovalo pojedincima, darovano je pod uslovima da zemlju rade kao svoju i da se šnjom potpomažu, a vremenom kad bi šnje digli, da zemlja ostaje za državu, da je ne smiju prodati niti se s vrh nje zadužiti’”, naovodi Jeknić u autorkom tekstu “Ko je Kolašinu oduzeo park”, koji je objavljen u “Vijestima” prije dvije godine.
Kao prvi vlasnik i kuće na istoj zemlji pominje se Todor Miljanov Vuković, koje je dobio kao darovnicu od knjaza Nikole nakon imenovanja 1882. godine za Oblasnog upravitelja Moračke nahije sa sjedištem u Kolašinu.
Todor Miljanov je umro 1886. godine, a imovina je upisivana na njegovu ženu Milicu do 1894. godine, kada je upisana na Todorovog brata Gavra Miljanova Vukovića, tadašnjeg ministra inostranih poslova Crne Gore.
“Kao ‘praviteljstveno dobro’ ili darovnica, nakon Prvog svjetskog rata ova zemlja je bila u posjedu države. Na pomenutoj lokaciji su podignute električna centrala na bio masu i pilana sa tri gatera, koja je bila državno vlasništvo i puštena je u pogon 1929. godine. Zgrada Realne gimnazije, to jest, kasnije hotel ‘Bjelasica’, pa ‘Bjanka’, sagrađena je na zemlji koju je kao dobrotvor poklonio Jovan Lešperović za izgradnju gimnazijske zgrade. Nakon Drugog svjetskog rata promijenjena je namjena objekta i odlučeno je da se nastave radovi na izgradnji budućeg hotela”, navodi Jeknić.
Odlukom Vlade Narodne republike Crne Gore od 16. aprila 1948. godine, podsjeća on, osnovano je ugostiteljsko preduzeće Hotel “Bjelasica”. Sreska eksproprijaciona komisija je 4. avgusta 1948. godine izvršila eksproprijaciju imovine zbog izgradnje hotela. Ta imovina i zemlja ispod hotela, koju je, tvrdi Jeknić, poklonio Jovan Lešperović, data je na upravljanje hotelu, a kasnije društvenom preduzeću “Veletrgovina”.
“Početkom 60-ih h godina prošlog vijeka prostor je određen za gradski park, a sadnice je obezbijedila Šumska uprava. Učenici kolašinskih škola, zajedno sa građanima su ih zasadili, čuvali i njegovali. Da je kolašinski park bio opštinsko vlasništvo, varoški park, park svih građana Kolašina, pokazuje i podatak da je 1979. godine pokrenuta inicijativa da se na tom prostoru podigne park pjesnika i tim povodom je postavljena spomen-bista Milu Boškoviću...”, napisao je Jeknić prije dvije godine.
On tvrdi da park nikada, do privatizacije, nije bio vlasništvo hotela.
Još se ne zna kako je došlo do toga da atraktivna lokacija, udaljena nekoliko desetina metara od centra grada, postane vlasništvo privatne kompanije.
Bonus video:
